Hikayeyme başlıyorum

Taş Kalp

Ben daha o zaman 15 yaşında falandım babam benim çiftçi ve biz de köyde yaşıyoruz. Liseye başlamışım iki yıl olmuş. Bir kıza deliler gibi aşığım ismi Zehra ama benim gözümde dünya güzeli istese okulu yakarım benim adım da Turgut. Taşralarda ki sitemi bilen bilir okullar merkezi bi yerdedir herkes okula köyünden gelip gider. Bende kız kardeşimle gelip gidiyorum. O tek başına gelip gidiyor. Ama aynı köydeyiz. Neyse böyle günler geçiyor her geçen gün daha fazla seviyorum ama onun boşundan haberi yok belki ismimi bile bilmiyor. Neyse artık kafaya koymuşum arkadaşlar da gazı vermiş gidip açılacam son saat sigaramı içmişim derse gitmeden yakalayıp konuşacam. Okul çıkışı gidemiyorum kız kardeşim var yanımda...

iyice gaza gelmişim böyle Zehra yı arıyor gözlerim nerde bu kız?
Sonra okulun dışına baktım yanında bi çocuk çıkmış gidiyor. Allah'ım çırdıracam kim bu çocuk neyse dedim takıldım peşlerine sigarayı Nasıl çektiysem son sürat kafam dönüyor uçuyorum sanki belki bu kafayla yakalasam öldürecem o çoçuğu. Baktım bunlar kasabanın sonuna doğru ormanlık bi yerde mesire alanı gibi biyer var Oraya gidiyorlar vay amk dedim napcaklar lan bunlar orda kimse olmaz bu Zaman'larda kafam iyice attı küplere biniyorum elime geçirsem harcayacam ikisinde yerden aldım bi dayak iki tane de TAŞ ama birisi Kocaman yumruk kadar hırslandım ama Nasıl. Neyse bunlar ağaçların arkasında bi oturak vardı oturdular Oraya beni hiç farketmediler başlaıdım onları dinlemeye...

Saklandım bi ağacın ardından dinliyorum Zehra mı o yanındaki yavşağı kafam hala iyi gibi çocuğu tanımıyorum ama herhalde üst sınıflardan birisi.
Kalbimin Güneş'i Zehram;
-burası çok güzelmiş hiç gelmemiştim daha önce
-evet güzeldir buralar severim buraları

Şerefsiz o arada elini Zehramın omzuna attı be ön elimdeki taşı atmamak için kendimi zor tuttum Zehram ;
- napıyosun bi gören olucak
-kimse görme merak etme buralar bomboş olur dedi. Ve Zehramın elini tuttu Zehram ;
- napıyosunn Hakan sen
- sevdiğimin elini tutuyorum ne napıyım

Sen serefsiz Hakan benim ay taneme Nasıl dokunursun Nasıl elini tutarsın artık kafam iyiye atmış ama bişey yapamıyorum bekliyorum dayanmak çok zor
Derken bu sefer Zehram bişey demedi sadece baktı sonra gözlerinin içi güldü benim gözlerim dolarken o güzel yeşil gözleri sanki bir yıldız gibi parladı ben orda ağlıyacaktım resmen . Bunu gören şerefsiz Hakan durur mu sarıldı gün ışığıma ve öptü benim bakmaya kıyamadığım o dudaklar o sevdiğim kızı öpüyordu ben ne yapacağımı bilemedim birden ayağa kalkmıştı sanki dövecekmiş gibi ama ya dövemezsem ya Zehramın gözünde rezil olurdum geri olduğum yere geri çakılmıştım tabiki çıkardığım sesden haberim bile yoktu bu arada ikisine korkmuştu Zehram benim olduğum tarafa bakıyordu ve Hakan'a sarılmıştı birden sevdiceğim korkudan ;
- çığlık atmış ve o neydi Hakan demişti fırsattan istifade eden Hakan sıkıca Zehrama sarılmış ve
- bi hayvandı herhalde önemli bişey değildir
- ya biri bizi gördüyse naparız Hakan babam beni de seni de öldürür
-bişey olmaz kimse olmaz buralarda al kedi falan dır al at şu taşı kaçar gider
Dedi ve yerden bi taş alıp Zehrama verdi Zehramın avucundan biraz büyük bir taşdı.
Zehram da aldı ve taşı benim olduğum tarafa attı ve taş ayağıma kadar gelmişti bense artık kalbim kırılmış artık bir umudum kalmamış o gitmişti ve şimdi bende gidiyordum kaştım ayağa be sessiz ve yol alıyordum ve ardımdan Zehram bana seslendi;
Turgut dur gitme
orda donakalmıştım arkama baktım Zehramın arkası dönük oturuyordu ya çılıtıyordum yada kalbim beynimi elegeçirmişti. Döndüm tam yoluma devam edeceğim yine Zehra bana
seslendi
-nolur beni al yanına gitme
Allahım kafayı yemek üzereydim beynim bana oyun oynuyordu
Zehra kafasını bile çevirmemişti saklandığım ağacın yanına geri gitmiştim gözlerim Zehra da bana seslenmesini bekliyordum. Birden yine Zehramın sesi geldi ama bu sefer arkamdan geliyordu ses TAŞ ın olduğu yerden ve bana sesleniyordu kesin olarak kafayı yiyordum. Yerdeki TAŞ benle Zehramın sesiyle konuşuyordu...