bi bakın bakalım ne kadar değişik şeyler yaşar ben 21 yaşında bi panpanızım ve kafamdaki en cevapsız soru ilk yoğurt nasıl yapıldı sorusu sanırım beynim normal bi insanınkinden iki kat daha hızlı çalışıyor fakat normal biri kadar zeki değilim hayatım kurduğum hayaller yada hayal olduğunu düşünüğüm diğer kişiliklerim ve gerçekte olmak zorunda olduğu kişi arasında gelgitler yaşamakla geçiyor bunu şu şekilde özetleyebilirm mesela gerçek kişiliğimle normal tavırlar sergilerken aynı zamanda bi anda hayal gördüğümü zannederken hayalini kurduğum şeylerin benm için gerçeklik seviyeleri normal olmayacak seviyede yükseliyor ve kendimi kurduğum hayallerin gerçekliğine inandırmaya çalışırken buluyorum ben küçükken yani daha 7-8 yaşlarındayken ailem beni ananemin yanına gönderdiler dedem ve onun kardeşi ile din ilmi hakkında bilgi kazanmam için bu ise bana bir eziyetmiş gibi gelirdi hep ailem aşırı tutucu ve islam bağımlısı olmasına rağmen ben onlardan ayrı olmak isterdim o yaşlarda ve ananemin evinde geçirdiğim süre içerisinde dersleri dinlerken hep hayaller kurardım burdn kurtulacağımı ve amerikada yada herhangi bi yabancı ülkede(amerika kadar serbest ve özgür) yaşıyormuşum gibi ve ne kadar eğlendiğimi ve ne kadar rahat olduğumu falan sonralarında yavaş yavaş beynim o hayallerime kendini inandırmaya başladı ve yaşadığım iki dünyam odu ailemden uzaktayken başka ailemleyken başka bir dünya farklı kişilikler ve farklı yaşama biçimleri o zamanlarda bu durum beni korkutmazdı başka insanların göremediklerini görebilen insanlar tanıdım şeytanla ilişkili ve ona hizmet edenler olurdu düzelebilmek için dedemin kardeşine gelirlerdi bende onları hep kapı aralıklarından izlerdim onların halinden dedem ve ananem korkardı aslına bakarsanız normal insanlar bu durumu görse onlarda korkardı düşünsenize biri size bir odada yalnız olmadığınızı söylüyor o anda neler düşünürdünüz fakat ben korkmuyodum hemen hayal ediyordum ve onları istediğim kalıplara sokup kendimi kalıplarıma inandırıyordum sırf bu yüzden bile bazen ananemin benden korktuğunu hissederdim benden korkardı ama en okta beni severdi bunu bilirdim ben onun ilk erkek torunuydum ve önemliydim belkide ailem durumumu anlamış ve bu yüzden beni onarın yanına göndermişti o yaşlarda bense ordan kurtulmak için elimden geleni yapmaya çalışrdım ananemlerin komşularına gidip bni kaçırmalarını isterdim belki ananemlerdeyken başıma bişey gelirse ailem beni bir daha oraya göndermez diye düşünürdüm ama durum hiç istedğim gibi olmadı komşular direk bana deliymişim gözüyle baktılar bende onlara hayallerimle neler yapabildiğimi kanıtlamak istedim ve bi gücümün farkına vardım