Sevmek hapşurmaya benziyor. Tutamıyosun kendini. En fazla sessiz yapabiliyorsun. Bağıramıyorsun , haykıramıyorsun. Bazen istesen de söyleyemiyorsun. içimde yaşıyorum çoğu zaman . içimde yaşatıyorum seni. Gözlerine artık gözlerimi kapattığımda göreceğim sanırım uzun bir süre. Bana bıraktığın parça , bana verdiğin sevgi sağlıyor artık. Aşka , sevgiye ek olarak bir alışmışlığımız var. Sana açtığım yer doldurulamayacak kadar büyük. Sen sıkılma diye her gün bu şekilde sohbet ediyorum seninle. Yazıyorum seni. Sen mutlu ol diye kendime iyi davranıyorum. Ben kendimi sana adamaya hazırım. Tek beklediğim ufacık bir adım. Aramızdaki şey küçümsenecek bir şey değil. Saçlarımızı birlikte ağartabilecek kadar uzatabileceğimiz bu sevgiyi , birlikteliği şimdi bitirelim istemiyorum. Bi kere kaybedersem tekrar bulamam ki seni , özlerim , boş bir adam olurum . Tekrar adam da olmam. Prensesi olmayan bir prenseslik mümkün mü ki? Sen olamayan hayatım gibi . Başı boş , anlamsız. En azından isminin gereği bir durum bu. "Hayatım"... Sensin benim hayatım . Senin benim hayatım. Seni çok seviyorum

Çünkü sen çölüme yağmur oldun , sen geceme gündüz oldun , sen canıma yoldaş oldun , sen kışıma yorgan oldun.
Baba-affet
"Sevgilim bağışla biraz zor olsa da"

Özlemek ne karmaşık bir duygu be gülüm

Sıla mı gurbet mi adını en koy yavru