gamsız kedersiz.

yalnız onun için çarpan kalbimden -habersiz-

galiba ben onu değil, onunla olduğum zamanki hayatımı özlüyorum.

her onu gördüğüm gecenin sabahında bir sigara yakıp, küfrediyorum.

ondan ayrıldığımdan beri kullanmadığım facebook hesabıma dün girdim. onun sohbet penceresini açtım. "telefon numaranızı kullanarak sizi aradı." yazıyordu. bi garip oldum.

Hayat çok garip; bir zamanlar birbirini seven iki insan, ayrılınca birer yabancıdan da uzak oluyorlar. Düşman oluyorlar resmen. Ne kadar saçma ve bayağı.

ben acı ile yanarken, sen zevk ile güldün,
ayrılmadan unutmuştun beni belki de.
güller bahçemdeki en nadide güldün,
zorla güzellik olmaz ki lüzum yok tenkide..

burası bundan sonra benim günlüğüm beyler. mümkün mertebe görün ama şukulamayın. yorum yapın bol bol, dertleşelim.

gözlerine bakarken sevildiğimi sanardım,
onun bir sözüne dünyaları yakardım.
da bak ne oldu, gönlüm hep viran oldu,
ziyan oldu gençliğim, ömrüm sarardı soldu.

https://www.youtube.com/watch?v=te7b_if_bIs

O görüşmenin son olacağını kim bilebilirdi ki?
O elini tutuşumun son olacağını kim bilebilirdi ki?
O bakışların son olacağını kim bilebilirdi ki?
O sarılışın son olacağını kim bilebilirdi ki?
O fotoğrafın son olacağını kim bilebilirdi ki?
O öpücüğün son olacağını kim bilebilirdi ki?
O birlikte doğan bu güneşin son olacağını kim bilebilirdi ki?
O duyduğum "seni seviyorum" kelimelerinin son olacağını kim bilebilirdi ki?
Velhasıl; Seni çok seviyorum beni bırakıp giden yâr...