Bu bir oyun. Sonunu değiştiremeyeceğimiz bir oyun. Akışını değiştiremeyiz. Olmaz. Olamaz.

Ne yaparsak yapalım, bulunduğumuz konumdan daha iyi bir konuma ulaşamayız. Sadece daha kötüye gideriz. Her zaman, daha kötüye.

Vücudumun her hücresinde siniri hissetmeye basladığım zaman anladım bunu. Öfke, kin, nefret. Korku. Tek gerçekler bunlar. Yaşadığımız bu küçük, aciz toprak parçası. Bu çirkin dünya. Burada mutluluk yok.

Burada kimse yok ki. Sokağa çıkın. Gördüğünüz o iki ayak üstünde yürüyen tuhaf yaratıklar, sizce yaşadıklarının farkında mı? Hayvandan bir farkımız var mı?

Ne için yaşıyoruz ki?
Yemek
Barınma
Üreme

Bunlar, bunlar neden olamaz. Yaşamak için bunlardan fazlası gerek. Var mı?