Şimdi ben orduyu Nato'ya bağlayan Adnan Menderes'in,

devlet maaşıyla kumar oynayıp boş zamanlarında "şiir" yazan Necip Fazıl'ın,

düşmana teslim olan Vahdeddin'in,

Kuvayi Milliye ordusunun izmir'e girişini duyunca palayı pırtıyı toplayıp kaçan Damat Ferit'in,

Kurtuluş Savaşı boyunca Mustafa Kemal aleyhine paçavra gazetelerinde yazılar yazan ve "inşallah Yunanlılar kazanır" diye dua eden Ali Kemaller sürüsünün,

Meclisi fesheden ve ülkeyi yıllarca tek başına yöneten baskıcı Abdulhamid'in, hamamda cariye kovalarken ayağı kayıp düşen Sarı Selim'in,

öz oğlunu tuzağa düşürüp öldüren Kanuni'nin,

Alevi kıyımı ve katliamıyla ün salan Yavuz Selim'in,

kundaktaki öz kardeşini boğdurtup öldürten Fatih'in,

taht kavgasıyla Osmanlı'yı dörde bölen Çelebi kardeşlerin,

Şeyh Bedreddin, Börklüce ve Torlak Kemal gibi halk önderlerini katleden ve "mülk Allahındır" diyerek adalet istedikleri için binlerce insanın başını giyotin kütüklerinde kesen Şehzade Murat'ın,

Ankara Savaşı'da Aksak Timur'a yenilip esir düştükten sonra intihar eden Yıldırım BaYezid'in...

Bu zincir, Taa Emevi'ye, ordan da halifeler dönemine kadar uzar gider. Bunlar hakkında kalkıp bir laf söylesem, ter ter tepinir, yır yır yırtınır, bir de "ölülerin ardından konuşlulmaz" diye din ve ahlak dersi vermeye kalkışırsınız.

Peki O zaman siz neden ciksen yıl önce Hakkın huzuruna çıkmış olan bir lidere, bu milletin kurucusuna ve kurtarıcısına iftira atıyorsunuz? Hepimizin "anne" bildiği Zübeyde Hanım'a kendi pisliğinizi sıçratırken, siz hangi dinden ve ahlaktan bahsediyorsunuz?