şiir yazıyoruz

ortaokulda sinema 70 de gördüm ilk amı
bi anda terk eyledim kasveti gamı
eve gelipde coşturunca atmığımı
yaşa hep sen diye okşadım yannanımı

lisede devam etti atmıklı yıllar
uzadıkça uzadı gibimdeki kıllar
sınıfın en güzeline gönlümü bağlar
onu düşününce 31 inkıtaya uğrar

üniversite gibişin bol olduğu yerdi
gün geldi gibim duvarı deldi
yeri geldi kitaba attırdım atmığı
soktum gibimi görünce her yarığı

yaş erdi kemale gibim kalkık yine
amı gördümü giderim gibimin zütürdüğü yere
dostlara tavsiyemdir gibinize sahip çıkın
amın bittiği yerde ellerinizi yağlayın..

ozan uzayanatmık

elim avcum
düşlerim kan revan
kar yağar
baktığım yamaçlara

bekir reis yoktu
bacılar çoktu
bekir reis geldi
bacıları gibti

Gün gelir, gün geçer
derman eken, dert biçer
aşk kandili yandı mı
gün batımı denk geçer

kötü günde elini sabunlamayı unutma
her zaman bir am bulamazsın
gazeteyi selpağı hoyratça atma
bulsanda bir amı çoğu kez vuramazsın...

kötü gün dostudur elbet el
yeri gelir onlarca güzele bedel
hayalinde canlandırdığın güzel
beyninde verir ama dünyada bulamazsın..

ozan tango derki 31 hayatın gerçeği
atmık hayallerin bitmeyen seli
erkeğin bitmeyen mala vurma hevesi
oldukça, 31 i durduramazsın...

şiire devam

dün gece resmini öptüm de yattım
nikah masasında üç göbek attım
ilk aşkım sevgilim liselimdin benim
kampüse girdin de unuttun beni

Daha deniz görmemiş bir çoban çocuğuyum.
Bu dağların eskiden aşinasıdır soyum.
Bekçileri gibiyiz ebenced buraların,
Bu tenha derelerin, bu vahşi kayaların
Görmediği gün aynı pınardan doldurup testimizi
Kırlara açılırız çıngıraklarımızla.
Okuma yok, yazma yok, bilmeyiz eski yeni,
Kuzular bize söyler yılların geçtiğini,
Arzu, başlarımızdan yıldızlar gibi yüksek;
Önümüzde bir sürü, yanımızda bir köpek,
Dolaştırıp dururuz aynı daüssılayı.
Anam bir yaz gecesi doğurmuş beni burda,
Bu çamlıkta söylemiş son sözlerini babam;
Şu karşıki bayırda verdim kuzuyu kurda,
"tangarlee"min başka köye gelin gittiği akşam,
Gün biter, sürü yatar ve sararsan bir ayla,
Çoban hicranlarını basar bağrına yayla.
Kuru bir yaprak gibi kalbini eline al,
Diye hıçkırır kaval:
Bir çoban parçasısın, olmasan bile koyun,
Daima eğeceksin başkalarına boyun;
Hülyana karışmasın ne şehir, ne de çarşı,
Yamaçlarda her akşam batan güneşe karşı
Uçan kuşları düşün, geçen kervanları an,
Mademki kara bahtın adını koydu çoban!
Nasıl yaşadığından, ne içip yediğinden,
Çıngırak seslerinin dağlara dediğinden
Anlattı uzun uzun.
Şehrin uğultusundan usanmış ruhumuzun
Nadir duyabildiği taze bir heyecanla,
Karıştım o gün bugün bu zavallı çobanla
Bingöl yaylalarının mavi dumanlarına,
Gönlümü yayla yaptım Bingöl çobanlarına.

yazarım sonra

şairleri bekliyorum

Emege suku