şiir vaktii

Uzaktan seviyorum seni
Kokunu alamadan,
Boynuna sarılamadan.
Yüzüne dokunamadan.
Sadece seviyorum!
Öyle uzaktan seviyorum seni!
Elini tutmadan.
Yüreğine dokunmadan.
Gözlerinde dalıp dalıp gitmeden.
Şu üç günlük sevdalara inat,
Serserice değil adam gibi seviyorum.
Öyle uzaktan seviyorum seni,
Yanaklarına sızan iki damla yaşını silmeden.
En çılgın kahkahalarına ortak olmadan.
En sevdiğin şarkıyı beraber mırıldanmadan.
Öyle uzaktan seviyorum seni!
Kırmadan,
Dökmeden,
Parçalamadan,
Üzmeden,
Ağlatmadan uzaktan seviyorum.
Öyle uzaktan seviyorum seni;
Sana söylemek istediğim her kelimeyi,
Dilimde parçalayarak seviyorum.
Damla damla dökülürken kelimelerim,
Masum beyaz bir kağıtta seviyorum.
cemal süreya

her şeyi terk ettim / ne aşk ne şehvet
sarışın başladığım esmer bitiyor
anlaşılmaz yüzü koyu gölgeli
dudakları keskin kırmızı jilet
bir belaya çattık / nasıl bitirmeli
gitar kımıldadı mı zaman deliniyor
kimi sevsem sensin / hayret
kapıların kapalı girilemiyor

yedisinde kayboldu ocağ'ın
cesedi bulundu
onaltısında temmuz'un

Gittiğinde de
geldiğinde de
ve cesetken de
yakışıklıydı..

abimdi.

ankaraya usul usul karbonmonoksit yağıyordu..ve kapalı mekanlarda sevişmeyi öneriyordu haber bültenleri.. oysa ankarada hiç sevişmedim ben. disiplin kurulunda tartışılan aşkım olmadı benim..
.
.
.

KIRK HARAMiLERiN ESiRi

Ağaçsız bir meydanda büyük kütükler yandı

Haydutların karanlık yüzleri aydınlandı…

Küçük bir ada gibi yosunlaşmış bir taşı

Kendisine taht yapan haramilerin başı:

Bir şeyler mırıldandı bir şeyler emreyledi,

Sonra boğuk bir sesle; Haydi kesin, dedi.

Haydutlar ağır ağır çekilirken geriye

Geniş yüksek bir gölge itildi ileriye…

Tunç bir çehre parladı alevin rüzgârıyla

Yüksek gururlu alnı, geniş omuzlarıyla

Kolları kesilecek kahraman esirdir bu…

Ne dudakları sarı, ne gözlerinde korku

Bir demir heykel gibi öyle hissiz bekliyor…

Nihayet hep kütükler olunca bir yığın kor:

Haydutların içinden birisi ilerledi

Kolların kesilecek haydi hazırlan dedi…

Zulmette parıldadı çeliği bir baltanın

Kuru bir ses duyuldu, sonra fışkıran kanın

Damlaları ateşten yer yer duman çıkardı;

Şimdi şanlı esirin yalnız bir kolu vardı…

Ormanı baştan başa dolaştı boğuk bir ses

“Öteki kolu da kes! Öteki kolu da kes!..”

Bıraktığı baltayı cellat alırken yerden

Meydana gölgeleri yakınlaşan göklerden:

Haykırıldı bir büyük şanlı mazinin yâdı

Birden balta esirin elinde parıldadı!..

Nâzım HiKMET

hangi türküde sevmekten bahsedilse
ben hicaz olurum
elimi ıslatır elinin teri
ziyan olurum...

seni sevmekle ıslanır akşam sefalarım
hangi türküde sevmekten bahsedilse
bu çölde ben
"şair burada yaşadığı kenti çöle benzetiyor"da
bahsedilen şair olurum...

devamm güzell (:

Deniz güzeldir,
Gözlerinse
Denizden güzel.

bir celsede boşanıyor mağrur bir yağmur, nisanların yenildiği yalancı baharlarda... ilkbaharın günahı olmaz nasılsa..

Biz var ya,
Çok yakışırdık eskiden birbirimize.
Huzuru bulurdum yanında
Kokunu doldururdum içime;
Gitmeyesin diye.
Biraz flu
Biraz endişeli
Biraz tatlı
Belki biraz komik
Biraz pasta tadında,
krokanlı.
Şarap renginde
Yarasa misali
Çilek tadında
Öpücüklerin.
Bakışların beni
Gülüşlerin seni
Güzel kılardı,
Hele bir de diktin mi gözlerini.
Utandığında saçların
Sonbaharın o güzel renkleri
Terk edilmiş bir bank gibi...
Güzelliğin burnumda
Tüter bir kahve gibi,
Seninleyken içtiğim.
Üç-beş zeytin vardı
Tabakta
Hani üşümüştün ya sen
Oracıkta,
içime alıp saramadım
Bu yüzden affet beni.

gülüşünde bir mana var saklayamazsın

bütün iç savaşlarda
rehin alındı bu yürek
kandıramazsın...

sen...
fikrini ipotek etmiş kiralık sevdalara
senine boyuna sevilmiş sen
yalanı sevdasından büyük sen
bir bil sen.

hayatın kutlu olsun sevgilim
ki sana değişe değişe aktım
kimi zaman bir japon gibi uykusuz kaldım
-uykusuz kalır mı onlar bilmem aslında-
sevgilim sevgilim
bir orman gibi çoğal aramızda
şehirden bir çocuk olarak şurda burda
bir sabuntozu markasında köpürerek
çınarın tutsaklığını
ve menekşenin tutsaklığını
ve menekşenin sevincini yaşa
sevgilim sevgilim
hüzüne yer var hayatımızda

her tanışmada
bir "memnun oldum" öldüren
devrik katillerdik hepimiz

ve sen
faili yaz bir cinayettin
o maktül yazlık akşamında...

Ah be sevdalım , sevmezdim de seni gözlerin gözlerime denk geldi, rüzgarına aldandım.ben zaten kırılmaya yüz tutmuş çürük, çiçeksiz bir daldım. küçük bir yelinle kırıldım. rüzgarınla uzak diyarlara taşındım, yine yalnız bir göçebeydim, fırtınana kapıldım…gittiğim her yere ismini bıraktım, gördüğüm her çiçeğe kokunu bıraktım ve konuştuğum her böceğe gözlerini anlattım. Ondandır ki baharlar böyle güzel geçer gönlümde ama sen bana hep kışları yaşattın..

Ruhumda gizli bir emel mi arar
Gözlerime bakıp, dalan gözlerin
Aklıma gelmedik bilmece sorar
Beni hulyalara salan gözlerin

Nasıl olurda sevebilirim bu kadar kısa sürede birini, hiç görmediğim, elini bile tutmadığım, gözlerine uzunuzun bakmadığım… demek bu kadar acizdim diyorum kendi kendime, çünkü o kadar hasrettim ki sevilmeye ve sevmeye, ne kadar bilmesem de sevmeyi, sevilmediğimden hülâsa… Yalancı sevgine bile kanmışım gözlerimi yumarak, bilmem kaç ömür gülmediysem artık yanağımda gamze olduğunu bile sen söyledin bana, sen söyledin önce sevdiğini ve itiraf ettin bu denli sevilmeyeceğini… bundandır ki artık erimez aramızdaki buz dağı, kar da yağsa gözlerime , çığ da düşse sözlerime aldırma sen artık bana , her yalnız adamın bir denize kıyısı vardır diyor ya şair ,işte aynen öyle. bende kendi kıyımda hayatın cefasını omuzlarıma alarak yaşamayı bilirim, bilsem ki erimeyecek bir kar tanesi olsan seni buz dağında da severim..

görünmez bir mezarlıktır zaman
şairler dolaşır saf saf
tenhalarında şiir söyleyerek
kim duysa korkudan ölür
tahrip gücü yüksek
saatlı bir bombadır patlar
an gelir
attila ilhan ölür

Attila ilhan
(11 haziran 1925 - 11 ekim 2005)
Saygı ve büyük bir özlem ile anıyoruz

durmayın duramazsınızzz up up up

uzanip yativermis, sere serpe;
entarisi siyrilmis hafiften;
kolunu kaldirmis, koltugu
gorunuyor;
bir eliyle de gogsunu tutmus.
icinde kotulugu yok, biliyorum;
yok, benim de yok ama...
olmaz ki!
boyle de yatilmaz ki!
orhan veli