Görmenin tek bir yolu vardı.Birini öldürecektim.Eğer Uriel oraya gelirse.Yani Meryem,umarım gelmez,
onu öldürecektim.Fakat nasıl yapacaktım?
Bir meleği öldürmek kolay olacak mıydı?
Hiç sanmıyorum.
Görmenin tek bir yolu vardı.
Denemek..
insanlar niye bir şeyler denerdi?
Neden çoğu zaman haksız çıkarlardı ve neden her seferinde üzülürlerdi?
Sanane lan.
Belki de çoğu insan kendine bunu diyordu.
Bilemezdim.
Çünkü ben sadece bir insandım.
iki veya daha fazlası değildim.

ihtiyar elime bir çanta tutuşturdu ve artık gitmemi söyledi.Arabama doğru gittim,orman sanki bana fısıldıyordu.Ne dediklerini anlayamıyordum.Arabama bindim.Kırmızı impalam... ihtiyar gerçekten de vermişti bana,fakat ne kadar bende kalacaktı?Arabayı çalıştırdım.Radyoda:

https://www.youtube.com/watch?v=EqPtz5qN7HM

Çalıyordu.
Yol,uçurum,ben,kırmızı bir günbatımı ve kırmızı bir impala...
Sanki birbirimiz için yaratılmıştık.

Kente vardığımda hava kararmıştı.Sanırım bu işi bugün yapmayacaktım.Hem ruhen hem de bedenen hazır değildim buna.Kafamı dağıtmam lazımdı.
Bara gittim,
bar bugün çok kalabalıktı.
Umursamadım.Birinin doğum günü falan vardır herhalde,geçenlerde oturduğum tabureme oturdum.
Bir bira söyledim.

Biramı yudumlarken başımdan geçenleri düşündüm.
Acaba rüyada mıydım?
Garip ve olanaksız bir rüya mıydı?
Bilemezdim.
Hala da bilmiyorum.
Acaba herkesin hayatı bir rüyadan mı ibaretti?
Öldüğümüzde uyanacak mıydık aslında?
Umursamadım.
Çünkü zaten ölmüştüm ben.
Hatırladım,
ölmüş bir adamdım ben.
Yapabileceğim hiçbir şey yoktu.
Sonsuz bir karanlık...
Neden görmüştüm o karanlığı?
Gerçek dünya orası mıydı?
Yine umursamadım.
Kafamı dağıtmak için gelmiştim buraya.

Biram bitti.Yanıma bir adam oturdu.
Benimle konuşmaya çalışıyordu.Kafamın içindeydi sanki o adam.
Adama baktım.
O da bana baktı,
bir ayna gibiydi sanki.
Ayna mı koymuşlar buraya?
Sanki kendime bakıyordum.
Kendimi görüyordum,
ve hissediyordum kendimi.
Adam bana selam verdi.
Seldıbını aldım;

-A- Selam dostum.
-H- Selam,
-A- Buralarda yeniyim.

Banane be kardeşim! Demedim.
Ayıp olurdu,büyüklerimiz öğretmişti bize kibarlığı.
Ne gibime yaradıysa bu güne kadar,
Herneyse,

-H- Ben de öyleyim.
-A- ismin nedir dostum?
-H- Hattusalordu.Ya seninki?
-A- isa.
-H- Memnun oldum.
-i- Ben de.

Nereden çıktı bu gibtiğimin herifi.
Ne güzel takılıyordum kendi kendime,
oradan kaçmam lazımdı.
Bir insanla konuşacak bir şeyim yoktu.
Ben de bir insandım.
Ölmeden önce,
peki şimdi neyim?
ihtiyarın dedikleri...

Kafama dank etti!

ihtiyar,Meryemi bir insan olduğu için geri getirememişti.
Fakat ben,
Ben...
Ben geri dönmüştüm ölümden.
Nasıl olabiliyordu bunlar?
Adam bana bir şeyler söylüyordu.gibimde değildi ne dediği.Umursamıyordum.

Neydim ben?
Kimdim?
Bilmiyorum.