Sandığı hemen yere indirdik. Şahin abinin gözlerindeki sevinç beni o kadar mutlu etmişti ki. Bu kadar kısa bir sürede altını bulduğumuz ve kardeşimin iyileşeceği düşüncesi aklımı başımdan almıştı. Sandığın üzeri artık toprak ile birleşmiş. Aynı parçaymış gibi duruyordu. Sandığı açmaya çalıştık ama nereden açılacağı bile belli olmuyordu. Şahin abi sandığı kaldırıp yere vurdu. Üzerindeki toprak biraz döküldü. Aynı şeyi 2,3 defa tekrarladı ve sandığın ağzı yamulur gibi oldu. Ucunda kilit vardı ama paslanmıştı. Şahin abi kilidi eli ile sağa sola çevirip kırdı. Hepimizin yüreği ağzında idi. Tam açacakken Samet arkadan bağırdı. DURRR!
Hepimiz dönüp oraya baktık. Şahin abi yine açmaya yeltendi Samet ellerini tuttu. “ Bana bak Şahin abi!” dedi. O an anlam verememiştim olanlara. Altını bulduk diye her halde herkes birbirini satacak, ya da bizi öldürecek, birileri parayı kendi aralarında paylaşacaklar sandım. Samet, belki sahiplidir, sandığı kendimiz açmayalım dedi. Hemen bir yeri aradı. Gecenin o vakti kimi arıyorsa cevap vermiyordu. Defalarca peş peşe ölüm, zulüm varmış gibi aradı. En sonunda açan a hemen gel hocam çabuk gel aynı yerdeyiz dedi kapattı. O an ki gerginlikten kimseye bir şey soramıyordum. Aradan 10 dakika geçmeden hemen nefes nefese kavuklu bir adam geldi. Gelen bir köyün emekli imamlarındanmış. Samet’in tanıdıklarıymış. Adam zaten bu işin içindeymiş. Eski olan olay başlarına gelmemesi için, definenin sahipli olup olmadığını anlamak için hocayı da aralarına katmış, eğer altını bulursak onu da ortak etmişti bu olaya. Hoca hemen sandığı görünce sandığı eline alıp 1,2 dakika bir şeyler okudu. Okuduğu bitince gülerek; bir şey yok açın hemen dedi. Hepimiz gülmeye başladık. Şahin abi sandığı açmaya çalıştı ama açamayınca bıçağını çıkarıp arasına sokup yavaş-yavaş açtı. Sandık paslandığı için çok zor olsa da açıldı. Herkes fenerini sandığın üzerine tutuyor ve meraklı gözlerle Şahin abinin yapacaklarını izliyordu. Sandığı açınca ağır bir koku dağıldı etrafa. Elini sokmaya korkunca ters çevirip sandığı döktü. Gördüklerimize inanamadık…
Kim yaptıysa sandığa bir şey öldürüp atmış. Kedi olduğunu tahmin ettiğimiz şeyin, sadece kemikleri kalmıştı. iğrenç kokuyordu. Şahin abi ayağı ile öteledi ve kedinin kemiklerinin içinde bir bez e sarılmış ve ağzı bir kese ile kapatmış rulo şeklinde bir kağıt buldu. Hemen alıp yavaş-yavaş açtı. Sarı ve kalın bir kağıttı. Murat ta sandıkta başka bir şey var mı diye iyice içine baktı ama bir şey yoktu. Birileri Bu kağıdı koyabilmek için resmen bir kediyi katletmişti.

Şahin abi kağıdı açtı ama öyle boş-boş bakıp elinde bir öyle bir böyle çevirip durdu. imam a gösterdi o da baktı, cebinden gözlük çıkardı, burnunu yukarı kaldıra kaldırsa baksa da sonuç onda da değişmedi. Bende merak edip biraz yaklaştım ama yazılardan hiçbir şey anlamıyordum. Çok eski zamanlardan kalma yazılar olduğu belliydi. Havanın aydınlanmasına az kaldığı için şahin abi, sandığı da kağıdı da alıp küreklerle kazdığımız yeri kapatıp, her şeyi saklamamızı istedi. O gece hepimiz Şahin abilerin evine gittik. Annemler uyanmadan önce eve gitmem gerekiyordu ama neler olacağını da görmek istiyordum. Şahin abinin hanımı bize çay koydu ve bisküvi vs. çıkardı. Evde kağıda daha iyi bakabilirdik. Yine açtık kağıdı. Mağara da sarı renkte görünüyordu ama evde açtığımızda kahverengiydi kağıt. Herhalde fenerlerin yansıması ile sarı renkte görünüyordu bize. Kağıdı masanın üzerine koyduk ve yazıların ne olduğunu anlamak için çabalasak ta olmadı. Tek anladığımız kağıdın arkasında resmen bir resim çizilmişti ve kocaman bir dağ çizmişlerdi. Bunu mağara da kimse fark etmemişti. Yazıları çözebilecek birini bulmak için Samet bir tanıdığının yanına gitmek için evden çıktı. Bizde o sırada normal sohbet ettik. Aradan birkaç saat geçti. Bu sırada annemler neredesin diye aradı. Bende siz ne zaman kalktınız bağayı uyuyorsunuz gibisinden laf çarpıtıp yeni kalktıklarını öğrendim. Ben sabah çıktım işlerim vardı falan diyip geçiştirdim. Bir süre sonra Samet yanında 40-45 yaşlarında iyi giyimli bir adamla geri geldi. Adam gürcü imiş ama dedeleri falan Rum kökenliymiş bu yüzden az çok Rumca anlıyormuş. Kağıdı gösterdik ve bir kale den bahsettiğini ama daha fazla anlayamadığını söyledi. Kağıdın resmini çekip o zamanlar MMS vardı MMS ile kardeşine yolladı o da babasına gösterdi ve tam olarak yazanlar şunlarmış. “Hem uzakta hem yakında, en uzakta en yakında, bu yollar tuzakta, ölüm var bu bucakta” ve en sonunda ŞiREN yazıyordu. Yazan bir mani yaratmaya çalışmış gibiydi. Okunduğunda anlamsız geliyordu ama en çok dikkat ettiğimiz ölüm var demesiydi. Hiç kimse çıt çıkarmadı. Kağıdı alıp bir daha bakmak için açtığımızda bir şok ta o zaman yaşadık. Kağıdın rengi yeniden sarıya dönmüş ve dağ ve ağaç resim i daha da gürleşmiş, inanması zor ama resmen yaprak açmış gibiydi. Onu görünce bu kağıdın canlı olduğunu bile düşündük ama, içimizde ki hırs ve gaflet her şekilde kendi içimizde absorbe oluyordu.