14 yaşındayken babam şehit düştü. Doğu görevini tamamlamasinin son senesinde. Sadece bir kaç ay kalmıştı. Okulu bırakmak zorunda kaldım 4 sene tedavi gördüm evden çıkmadım kimseyle doğru düzgün konuşmadım. Dedem bana babalık yapmaya çalıştı (babamın babası) kendi evlat acısını unutarak benim üzülmemem için herşeyi yaptı okutmaya çalıştı ama ben istemedim onun yanında bakkalliga başladım. 13 sene önce yaşadığım bu travma dedem ölünce tekrardan ortaya çıkıyordu neredeyse eskiye döneceğim diye çok korktum, korktular tekrar atlatmaya calistim. Ve dün tekrardan babamın katilleri , doğrudan katilleri hemde dolayli yoldan değil onlara silah veren, yemek veren , para veren huur çocukları ve anasını gibtigim evlatlari dün meclise girdiler ve benim acim tekrardan ortaya çıktı. Babam ve babam gibi binlerce askerimiz boşuna mi şehit düştü boşuna mi döküldü bu kanlar. Akp yi desteklemedigim halde bu serefsizlerin meclise girmesinde ne kadar kişinin emeği varsa onlarin yolunu yordamini... Okuduğunuz için teşekkürler.

Edit: prim yapiyo falan filan diycekseniz kesinlikle yorum atmayın. Buraya yazmamin sebebi ben küçükken arkadaşlar arasında bir baba muhabbeti çıkınca hemen kapatmaya calisiyorlardi muhabbeti açanlar uzuluyordu. O yüzden bu konulari kimseye anlatamadim ailem ve 1 kaç insan dışında travmalarimi bilmez. Sizde beni ve bende sizi tanımadığım için yazmak istedim.

Edit2: Bunlara destek vererek solcu olduğunu iddia edenler Atatürk sizi görse cidden utanirdi , Atamin kemikleri sızlıyor şuan.

içinde bulunduğumuz durum hiç iyi değil ulkece acınacak haldeyiz

Burada bana sövenler hala pirim acıtasyon falan diyenlerde var eyvallah ama inandırmak zorunda değilim kesinlikle sadece ben değilim bu sözlükte emin olun benden fazla şehit evlatları var benden daha küçük acısı taze olan şehit evlatlarıda var. Benim dile getirmemin sebebi belki belli bir olgunluğa erişmemden kaynaklı yaşımın vesilesiyle . Diyecek bir şey bulamıyorum ama yinede sizlere hepinizden Allah razı olsun