bu adam benim, sizin, hepimizin komutanıydı, halkın komutanıydı. lisede milli güvenlik dersimize geldiği günleri dün gibi hatırlıyorum. öğretmen diye geçinen bir çok adamdan daha çok öğretmendi bu adam. ben ondan milli güvenlik adına çok bir şey öğrenemedim belki ama zihnimdeki asker ve komutan tabularını darmadağın etti adeta. soluk resimlerini gördükçe derslerde ettiğimiz sohbetler, güler yüzü ile karşımızda o sağlam duruşu geliyor aklıma. bu zamana kadar neredeyse hiç bir şehit haberinde yüreği cız etmemiş benim kafama şimdi dank etti iyi insanların öldüğü. bu zamana kadar ota taka kederlenen ben ilk defa bir adam için üzüldüm.
belki de saçma sapan yorumlar gelecek buraya, havadan nem kapıp espri üretmek adına beni gömmeye çalışan binler dolacak buraya. belki de bu başlığın altı bomboş kalacak. belki buraya biji biji apo diyen malum ırk dolacak ama emin olun bu başlığı ne prim yapmak için ne de farkındalık yaratmak için açtım. sadece şehit edilen bu adamın ne kadar iyi yürekli olduğunu anlatmak istedim içimdeki sıkıntıyı biraz dindirmek adına.
ben o partiye veya bu partiye değil, iyiye ve kötüye inanırım. yaşamayı haketmeyen onca insan varken keşke iyiler ölmese.