şanlı karşıyaka 100 yaşında

armasında ay yıldızıyla,tribün kültürüyle,türkiyenin en köklü klüplerinden karşıyakamız 100 yaşına giriyor bu sene.birşeyler karalamk lazım.nedir mesela arma sevgisi?nasıl başlar?bir açıklaması yok bunun.içten gelen birşey.kalbinden gelen.başarıya endeksli midir sevdalar?kiminin evet.izmir de oturup galatasarayı tutanın,samsunda oturup fenerbahçeyi tutanın veya başka bir ilde oturup beşiktaşı tutanın ki sevda mıdır?yoksa babanın,dayının tuttuğu takımı tutup,durmadan birşeyler beklemek,hep başarılı olmayı beklemek midir?semtine sahip çıkmıyor insanlar.yaşadığın soluduğun semtin takımına sahip çıkmıyorlar.istanbulun köpeği olup sisteme,endüstriyel spora tezgah açıyorlar.karşıyakalılık buna karşıdır.sisteme inat,endüstriye inat yıllardır bir başarı olmasa bile sevmek,peşinden gitmek,hep inanmaktır.her sene aynı heyecanla bu sene olacak diye başlamaktır.o gece bu seneye inanmaktır.basketbol da şampiyonluğa yürümeyi hayal etmektir,voleybolda ki kara günleri atlatmak için uğraşmaktır.voleybol dedik mesela.lig kuruluşundan beri hep 1.lig de yer alan bir karşıyaka.maddi imkansızlıklardan dolayı kapanma noktasına gelen voleybol şube.bu şubeyi bağışlarla,ürün satışlarıyla ayakta tutan bir taraftar.evet voleybol takımımız küme düştü bu sene.tarihimizde bir ilk bu.ama umrunda olan?hala faal,hala inançlı değil miyiz?yetmez mi bu?parasızlıktan dolayı şube kapamak mıdır acı olan veya takımını sırf ticari açıdan kurtarmak için birine satmak mıdır insanı üzen?yoksa şerefiyle oyanayıp küme düşmek mi?önemli olan sevdadır.gerisi teferruat.16 yıllık süper lig hasreti var mesela.kimin umurunda?destek mi azalıyor?yıldız topçu gelmeyince boş kalan tribünlerle bir istanbul takımı olmak mı güzeldir yoksa karşıyakanın çocuğu olan bir adamı desteklemek ona inanmak mı?basketbolda yükselen bir değerdir karşıyaka.zaten yüksek olan imajı daha da yükselmekte.bu sene euro cup a davet edilen bir karşıyaka.geçen sene eurochallenge da çeyrek final oynan bir karşıyaka.basketbolda tribün kültürü olan bir karşıyaka.şimdi tribünler daha mı ful olur?yoksa zaten hep ful değil miydi?yelkende dünya birincileri çıkaran karşıyaka.bowling,tenis gibi türkiyede gelişmemiş sporlarla uğraş veren karşıyaka.gurur duyuyorum karşıyakalılığımla.şanlı armama hizmet vermek onun uğruna her şeyi yapmak benim vazifem.desteği asla kesmeden,onu her zaman ileri zütürmek,sevdamla daha iyi günler hayal etmek,bunun uğruna yaşamak benim vazifem.semtime sahip çıkmak.şimdi 100 yaşında bir çınara bakıyorum.çok yıpranmış belki.çok üstüne gidilmiş.iyi,sağlam ellere bir türlü teslim edilememiş bir dünya.ama biz bu dünyanın içindeysek ve bu dünya gerçek hayatımıza dönüştüyse gerisi umrumda değil.varsın kümeler düşülsün,varsın maddi krizler yözünden topçu alınamasın.benim armam bana yeter.yeşille kırmızının yan yana asil duruşu bana yeter.nice yüz yıllar görecek bu kulüp.ve daha nice hayal kırıklıkları,zorluklar.ama yine de,her şeyin uğruna da olsa.kaf kaf çekmek benim besmelem.

gölgen gibi adım adım,her nefeste senin adın

nice yüzyıllara kaf kafım.

http://imageshack.us/phot...03129403083770373109.jpg/