Ertesi sabah kamp sanki bosaltilmis gibiydi. Tesisin çoğunluğunu askerlerin olusturmasina rağmen, tesiste en fazla çalışan araştırmacılar olduğu için , en çok görünenlerde onlardi. Şimdi onlar gidince yerleri boş kalmış, askerlerin bazıları odasından çıkmıyor , bazıları dışarda dolaşıyordu. Acaba biz operasyona gidince de onlar da burayı boş hissediyor muydu? Beynimi meşgul edecek şeyler ariyordum. Bizimkilerle sözleşip akşam üstü gibi yürüyüş yapmaya karar verdik. Ama daha akşamüstüne vardı. Ayaklarım beni nedensizce araştırmalarin yapildigi yere zütürdü. Burası bomboştu. ilk defa burayı boş gördüm. içeri girdim. Deneylerin yapıldığı laboratuvara girdim. Kapalı, fırın gibi bir şeyin içinde numaralandırılmış tüpler vardı. Tüplerin içinde sıvılar vardı. Tüplerin ağzı kapaliydi. Fırın gibi şeyin üstünde cam bir fanus şeklinde kapak vardı. Kapağı kaldırdım ve sıvıları inceledim. "BS-14" yazıyordu. Acaba ne demek diye düşünüyordum. Tüpü elime alıp içine bakmaya başladım. Kaldırıp alttan baktım. Işığa tuttum. Acaba bu sıvı sandığım şey nanobotlar miydi? Kapağı açmayı düşündüm ama korktum. Çünkü raporda "solunum yoluyla dahi insan vucutuna girebiliyor" diyordu.
O sırada çat diye kapı arkamdan kapandı. Öğle bir gürültü koptu ki , refleks olarak hemen yere yattım. Kendimi yere attığım sırada, elimdeki tüpü unutmuştum. Tüp elimdeyken yere çarptı ve çatladi. Bir damla sıvı yere aktı. Hemen nefesimi tuttum ve koşarak odadan çıktım. Ardimdan kapıyı kapadım.
Ben odadayken, açık pencere ve kapı yüzünden ceyran yapmış, kapı sertce kapanmıştı. Şimdi ise tüp çatlamis, ve sıvı yere akmisti. Eğer bu nanobot örnekleri ise şimdi ne olacaktı? içimden kendime sövuyordum. Eğer hava ile karışıp yayilirsa? Ama bu sıvı hali. Havayla karışmaz diyerek kendimi rahatlatmaya çalışıyordum. Sanki o denli küçük şeyler? Kapı altından geçemezmis gibi sıkı sıkı kapıyı kapamistim.

Simdiden vicdan azabı duymaya başlamıştım. Hemen ordan uzaklaşıp dışarı çıktım. Ahmeti bulmaya çalıştım. Cardaklarda oturuyordu. Bir dakika gelir misin deyip yanıma çektim. Uzaklaşınca söze başladım.
"Ahmet ben bir halt yedim. " dedim ve olanları anlattım. Ahmet her bir cümle soyledigimde gözünü daha çok açarak dinledi ve en son olarak.
"Manyak misin lan sen! Ne ariyordun orada?" Aynı soruyu ben de kendime soruyordum. Ne ariyordum ki ben orda! O sıvının ne olduğunu bilemezdik ama eğer tahmin ettiğimiz şey ise ben büyük bir halt yemistim. Araştırmacılar yarın dönecekti. Yarına kadar bekleyip, yarın da olanları onlara anlatacaktim. Zaten askerlerden kimse oraya girmiyordu. Umarım bir sorun çıkmaz diyordum sürekli içimden.
O gün diken üstünde geçmişti resmen. Yatağa girdiğimde de uyuyamadim. Sürekli dua edip düşünüyordum. Kafamda senaryolar kuruyordum. Up uzun geçen gecenin ardından sabah oldu. Güneşin ilk ışıkları odama düşmeye başladı. Zaten uyumamistim. Odadaki herkes uyuyordu. Dün sozlesilen yürüyüşe de katilmamistim. Hastayım bahanesiyle geçiştirdim.
Araştırmacilar ogleden sonra geleceklerdi. Kimse oraya girmeden önce onları uyarmam lazımdı. Ama daha gün yeni agirmisti. Beklemekten başka çare yoktu.

Cok iyi panpa devam burdayiz

Ya kardes yazsana amk 3 4 gundurbsenin gibinin keyfini bekliyoruz

Devam haddii yazzzz

Hadi yaaa

Rez panpa her zaman arkandayiz

Rezervasyon

Rezerve 59 1173

Daha da yazmaz aq s59 e 1174

Rez alayım

Ayraç 59

59 1178

reserved

Rezzzzzzzz devam yannan kafalı iyi yaziyon

Rezerveysin kanki yaaaz

Rez s56

60 oldu devam

Reyiz hadi devam et

rezzzzzz