Kendini içten içe hep bir ilişki için hazir hissetin. Duygusaldin ,Efendiydin bir insana nasil değer verileceğini iyi biliyordun. Hayatinda bir kiz olsa ona gerekli saygiyida gösterebilecek kadar adamdin. Senin yapin hep böyleydi sen iyiydin. Hatta bağzen kendini bir ikişkide gibi hayal edip şöyle bir sorun olsa ben şöyle tepki verir destek olurum bile dedin. içince kimseye karşi bir kötülük yoktu bakimli temiz biriydin.Bu saydiğimiz özelliklerin bir ilişki için arti olduğunu var sayarak yaşadin ve hep yüzeysel hep yalniz kaldin.Sen efendi saygili olarak mutlu olacağini sanarken tam tersi karektere sahip insanlar senin erişemediğin mutluluğa hep sahipti. Sonralari çevrende göre göre anladin ki adam olmak yetmiyor ,hatta hiç bir artisi bile yok ilişki kurmak için.En son bir gün bu hayatta karektersiz yapmacık tavirlar sergileyen şımarık insanlarin yanliz kalmadiğini karşi cinsin oyle olanlara ilgi duyduğunu anladin .Belkide onlarin doğasi buydu.Her erkek gibi karşi cinsten ilgi görme isteğin seni bir yol ayrımına getirdi ya doğru bildiğin adamliğindan vaz geçecektin yada yanlizliğin ateşi ile yanacaktin.Sen zor olani seçtin kardeşim yanarım ama adam olarak yanarım dedim.Bu yüzden hayattaki geriliğin yıllardir yalnizliğin. Biliyorum dışarda gürül gürül akan bir dünya var ve senin yanliz geçirdiğin eğlenmediğin zamanin telafisi yok .Bu nu kabullenmekde her erkek için zor ama sen çirkin görgüsüz olduğun için değil kendi seçiminle yalnizsin. Belki çok bozuluyor belki hayata bile küsüyorsun ama unutma Sen adamliğinla yanıyorsun. Takma kafaya şerefsizlerin kazandiği bir dünyada şerefli kaybetmek senin için daha iyidir.Şimdi yak bir sigara ve zaferini kutla sen adam kaldin...