Bunları yazmak inanın o kadar zorki ALLLAH sizi sevdiklerinizle sınamasın.

Neyse 3-4 ay kendime gelemedim odamdan dışarı çıkmayıp sadece teyzem ananem ablam gelip yemek yemeye çalışıyorlardı cenazeye bile gidemedim babamıınnnnnnnnnnn. sonra artık bi an Allah bizi yarattı ve o alcak canımızı diyerek odadan çıktım ve ananem teyzem ablam salonda oturarak acınası gözlerle noldu aşkım birşeymi istedin dedi ablam.Ben de yok biraz burda oturmak istiyorum diyerek oturdum.1-2 hafta kendime gelmeye başlamıştım ama biliyordumki Hayatımda hiç bir zaman ağlamıcam çünkü bundan büyüp acı yok 2 dağımı kaybettim. Heeeeee ciciannem nerde mi ? kocada ama ablam annesini değil beni seçti ve benle kalmaya başladı ben yavaş yavaş sokağa çıkmaya başladım artık acıyan gözlerle bakılmasından nefret ediyordum.Ve o an Her şeyi gözümde kararmıştı ve o an intihar etmek için boğazıma bıçağı dayıyıp gerisini getiremedim cesaret edemedim Bi yandan bundan daha büyük acı ne var lan dedim bi yandan ablammmmmmmmmmmmm var dedim bir kanadım kaldı dedim ve babamın ölümü beni çok olgunlaşmıştı.Ve bi an kendime gelip evime gitmiştim her şeyin farkındaydım Babamdan bize 3-5 bişey kalmıştı Ev araba ve Her TSK gelen para 10 yıl gelcekti bu para bize. Ablam endüstrü mühendisiği okuyordu son senesi ama okulların başlamasına son 1 hafta kalmış ve ben okul tekrarı etmiştim. Aslında okuldan atmaları lazım ama o okul Anadoluydu Babamın cenazesi olduğu için atmamışlardı.Ama ablam benim her şeyim Herkes gitmiş ve ben ablamla birlikte kalmıştım o benim annemmm babamm kardeşim sırdaşım her şeyim olmuştu.Ve 2 hafta sonra Asker seçmeleri vardı. Bunu ben katılmam lazım Ve kayıt yapıtrdırdım sözlü mülakatı geçtim boy, kilo,Kondisyon kuvvet her şeyi geçtim Ve son komutanla sözlü olarak konuşma Komutan babamın askeri Tuğrul abi Tuğrul abi beni gördükten sonra ağlıyarak boynuma sarıldı ve o an çok kötü olmuştum, sende Baban gibi kahraman olcaksın emi oğlum diyerek sırtımı sıvazladı.Ama babam ona emir vermiş sakın oğlumu asker yapma diye bunu bana anlatırken Yutkunamadım ve nefes alamadım o an bütün her şey gibtir edip evime gelmiştim. Ablam canım herşeyim meleğim aşkım o an beni teselli etmeye çalışıyordu neyse önümüze bakcaz Sanki her şey üstüme üstüme geliyordu. Allah isyan ediyordum içkiye sigaraya başlamıştım ablamdam habersiz, Bazen ellimi havaya kaldırıp allahım bende insanım diyordum ne zaman kalkmaya çalıştığımda biri bana sol kroşe atıyordu. Lanet olsun efkarlandım.O sivilceli gözlüklü çoçuk yerine Sert saçları 0 Sosyal hayatı olmayan arkadaşı olmayan sadece ablası olan çoçuk Ve gide gide Alllaha inanmamaya başladım.