burası bir kargalar kentidir
çift başlı minareler, kızıl uçlu kuleler
imam çok bağırır
ötekiler duyulmaz
kargalar ki ötüşleri tatlıdır
bir kargalar kentidir, kargalar anlatılmaz
onlar ki güneşi çağırırlar
onlar ki otobüsleri izler ve vapurları yüzdürürler
onlar olmasa gelmez simitçi ve
tekerleri yokuşlara
onlar tırmandırırlar
bir kargalar kentidir burası ve kargalar
hem gökyüzünde hem yerin bin kat
binden de kat altındadırlar
öylesine siyah ve gölgelere öyle karışmış
kargalar sıçsın bacağınıza

plakları kıralım
çamura bulayalım tüm resimleri
istemez misin karlı bir akşam üstü
o karı kırmızıya bulayalım
yakalım yıkalım
istemiyorum güzellikler
uçuşsun toz olsun, hepsi sana benziyor
kitaplarımızı uçuralım
sayfalar rüzgara karışsın
ismin yağmurda silinsin
sözcükler sana, sesler sana
rüzgarlar bile sana benziyor
olmayacaksa yıkıcı bir fırtına
esmesin

istemiyorum istemiyorum
gelmesinler kapattım
girilmez ve söylenmez
kapalı burası, uğramayın
hayır, artık, şifresidir dolaplarımın
dolmayın, doluşmayın
ne ışıkları yakın ne yanaşın
karanlığımda mutluyum
ve asılsız perdelerimle boylu boyunca
burada bir kadehim olacaktı
istemem siz de aldıysanız
kalsın üstü ve altı ve yanları ne varsa
elinize dokunmasam da olur

çok zor ve ikircikli bir gündü beyler. güzel insanlar güzel atlara bile binemeden gönderildiler. kalanları da göresim yok.

hala gerginim. neler yapalım?

kimler geçidi düşsüzler yokuşunun hemen bitiminde yer alır
kapıları sargılıdır, sarmalanmıştır zincirlerce
burası düşsüzler yokuşu
kediler yolu boyu yürünmüştür ve
boyanmıştır maviye üstüne yeşil
boyanmıştır griye ve yeniden asfalta
kazısanız gökkuşağı çıkacak altından
bitiminde tam tepesinde o geçit
kimler ve kimliksizler alınmadılar içeri
kimileri çok eskiden girebildi
bir bulut bir ayaz ve bir karla kaplandı
göremezdiniz sargıları

bu son kargalı şiyirimi beğendim. böyle üç yüz beş yüz tane sıçsam içlerinden bir sonuncusu şaheser çıkacak demek ki.

neşeli bir kanto çalıyordu ve ben
nefret ediyordum kendimden
ellerimin üzerinde yokluğun ve sen
imgelerimi süslemeyi bıraktın
başkaydın, bambaşkaydın
oysa hayallerimde kalsaydın
ne güzel bir adam olacaktın

söylemezseniz şiir yazarım.

ahşaplar yığıyorum kapalı odalarına
senin hiç girmediğin, senin bilmediğin odaların
oysa ait olanlarının farkında sanırdın
kendini ve mağrurdun iç görünle
ahşaplar yığıyorum hiç kapısını çalmadın
bir girseydin içeride çiçekler
belki çoktan öldüler
güneşi soktum bu odalarına her gün
pencerelerinden kuşlar
pencerelerinden açmakta olan tomurcuklar
izlesen görürdün hareketlerini
öyle zamansızca ama öyle akışkan
sana verdim bütün bir ilkbaharı
ahşaplar yığdığım odanda
şurada bir sehpa ve üstünde
mutlaka çok seveceğin o kitap
bunu anlayacağını düşündüm, şundan hoşlanacağını
bir bilseydin ah
başka kapıların da vardı ve senin evindeydiler
ahşaplar
ahşapları dolduran anılar
üzerinde çizik çizik seviler ve
birtakım başkaca şeyler
sevecektin
bilseydin

bir bulut altındaydık, toplandık
yağdılar üstümüze yumruk yumruk
tomarlarca yağdılar ve durmaksızın indiler
toplandık, bekledik
gidecek yerimiz yoktu
bir bulut üstümüzde olabildiğince yüklü
bir bulut, ağır
çöktü omuzlarımız, göz kapaklarımız döküldüler
kirpiklerimiz kapandı ve artık
kaldıramazdık da başımızı

keman mı çalıyorsun
hayır ben bilmem, yalnızca dinlediğim
nağmeleri hatırlarım
anlamam ama kimin, ne için
sen peki bunca zaman
neredeydin
konuverdi gökyüzüne küçük elin
kımıldadı üzerinde arşenin
teller miydi saçlarının mıydı
kaynağı tüm o seslerin
naber keman mı çalıyosun

bi şey söyleyin ya orrayn yok mu kimse?

bir filme girelim
çıkmayalım
sinemalar bizim olsun sarılı filmler açılsın bize
ışıklar üzerine düşsün
ışıklar çözsün düğmelerini
ne güzel ellerin var ne narin bileklerin
filmlere biz gidelim, sinemadan çıkmayalım
biz matinesi bütün gün
biz patlamış mısırları
bizim sigara molası yangın merdivenlerimiz
bizim ufak, anlamsız otopark boşluklarımız
çöp konteynırları içinde bizden şeyler atılı
ikimizin olsun bu sinema ve bu yıldızlar
bizim binamızın üstünde asılı kalsın
çıkmayalım çıkmayalım
yağmur var, istemiyorum