üst üste 20 entry girmezsem

normalde onüç kişinin kıvrılarak uyuyabileceği yatağımda uyuyorum. biraz deli uyurum... yatağın bir kısmında ben, bir kısmında da dudaklarım uyuyor. malikhanemin girişindeki kamyonun sesiyle uyanıyorum. i̇şçilerin sesleri falan geliyor. normalde ben uyanana kadar çıt çıkmaz koskoca evden. çünkü rahatsız olduğum zaman gerçekten çok sinirlenirim, sinirlenince de orjinal küfürler ederim ben... ama bu sabah sinirlenemiyorum. üç gün önce yeni albümümü çıkarmışım ve satışlar inanılmaz güzel, “bir kedim bile yok anlıyor musun” sözleri milyonların ağzında, o yüzden çok keyifliyim. sadece dün gece viskiyi biraz çok kaçırmışım, ondan dolayı hafif başım ağrıyor... yatakta hafif doğrulurken -daha tam doğrulmadan- şehrazat’ı arıyorum. biraz laflıyoruz. telefonu kapatıp yataktan kalkmaya niyetlendiğimi belirtir şekilde üstümdeki örtüyü kaldırırken -daha tam kaldırmadan- yine şehrazat’ı arıyorum, biraz daha laflıyoruz. telefonu kapatıyor yataktan inmek için bacaklarımı yataktan aşağıya sallandırıyorum. tam o sırada aklıma değişik sözler geliyor. beş dakikada sözleri yazıp lenent yüksel’i arıyorum. “leventciiim sana çok güzel bir şarkı yazdım, bi ara uğra tükkandan al” diyorum. “teşekkür ederim sezenciim, geçerken uğrar alırım” diyor levent. kapatıyorum telefonu ve yataktan kalkıyorum. yataktan odanın kapısına gidene kadar sıkılmayım diye yine şehrazat’ı arıyorum biraz daha laflıyoruz. bu arada evdeki gürültü hala devam ediyor. gelen seslerden anladığım kadarıyla birileri eve bir şeyler taşıyor. birazdan öğreniriz deyip çıkıyorum odadan. odadan banyoya kadar sıkılmayım diye zerrin özer’i arıyorum. o kadar da komik olmayan bir şeyler söylüyorum. zerrin gülmeye başlıyor. zerrin gülene kadar ben elimi yüzümü yıkarım deyip banyoya giriyorum. telsiz telefonumu kuru bir yere koyup elimi yüzümü yıkıyorum. telefonu alıp banyodan çıkıyorum. hizmetçim elinde havlusuyla beni bekliyor kapının önünde. havluyu alırken “kızım ne bu gürültü sabah sabah” diyorum. “efendim söyleyemem bence gelin kendi gözlerinizle görün” diyor hizmetçi. bu durumdan ötürü hizmetçiye garip garip bakarak elimi yüzümü silerken bir yandan da telefonu kulağıma zütürüyorum, zerrin hala gülmeye devam ediyor. ben sustukça zerrin daha bi şevkle gülüyor. zerrin gülerken malikhanemin salonuna gitmek üzere merdivenlere doğru hızla ilerliyorum. salona yaklaştıkça işçilerin sesleri çoğalıyor, sadece insan sesi değil hayvan sesleri de gelmeye başlıyor. tam merdivenlerin ortasına geldiğimde aklıma yine güzel sözler geliyor, unutmayım diye inene kadar trabzanlara yazıyorum sözleri. hizmetçinin elindeki diğer telefondan tarkan’ı arıyorum “tarkancıiim çok güzel bir şarkı yazdım, bir ara gel al hem aramızdaki o nahoş mevzu da kapansın böylelikle” diyorum. “çok teşekkür ederim abla, o mevzuyu da merak etme, hem eskisinden daha güzel oldu dişlerimi yaptırınca” diyor. “iyi hadi uzatma tarkan” deyip kapatıyorum telefonu. tatsız mevzu dediğim de çok enteresan gelişen talihsiz bir olay... şimdi bu tarkan gün bilmeden, saat bilmeden çat kapı gelen insan. geçen gün bu yine ters bir anımda aniden kapıyı çalmadan odama dalınca, ben bunun dişine tekme attım. ayağım dişinin arasındaki boşluğa sıkıştı, ayağımı dişinin arasından çıkarırkende dişlerden biri çıkıverdi. benim sayemde ön dişlerindeki o boşluğu kapatmıştır tarkan, kimseler bilmez bunu da... neyse, sonunda salona ulaşıyorum ve gördüklerim karşısında şok oluyorum. hatta o kadar ağzım açık şok oluyorum ki dudağım hizmetçiye çarpıyor, allahtan önemli bir şey olmuyor... salonun ortasında yüzlerce delikli koli var. kolilerin içinden sesler geliyor. tam o sırada bıyıklı bir adam yanıma yaklaşıp “minik serçe ablacım, malları teslim aldığınıza dair şurayı imzalamanız gerekiyor” diyor. “ayol bunlar ne?” diyorum. “yavru kedi abla. türkiye’nin dört bir yanından kargoyla göndermişler size” diyor bıyıklı. bir yandan imzayı atarken bir yandan telefonu kulağıma zütürüyorum. zerrin hala gülüyor. “zerrinciim ben seni daha sonra arayacağım” deyip kapıyorum telefonu. yüzlerce koliye tekrar dönüp bakıyorum. aralarından bir tanesi çok dikkat çekiyor. üstünde keçeli kalemle ve kocaman harflerle “apla kedi senin köpeen olsun” yazılmış olan... şehrazat’ı arıyorum...

cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-cevahir-