Beyler hayat hikayemi size anlatsam tüyleriniz diken diken olur. bir kaç kişi toplaşırsanız anlatacağım.

pgiboloğa gittiğimizde bunların gayet normal olduğunu, zamanla düzeleceğini, endişelenmememiz gerektiğini söyleyip bizi gönderdi.

kardem her gece gelip aramızda yatar, asla odasında yatmazdı. Mutlaka bana sarılır öyle uyurdu. ben de kızımın bu bana bağlılığından mutluluk duyardım açıkçası.

sonra bir olay oldu...

geçtiğimiz ay bir gün eve geldiğimde ezgi hüngür hüngür ağlıyordu. ne olduğunu sorduğumda kardeme tokat attığını ve sonrasında çok üzüldüğünü söyledi. ezgi böyle bir insan değildir anlam veremedim tabi başta. olay şöyle olmuş.

kardem yatak odasına giriyor ve ezginin ne kadar güzellik malzemesi varsa hepsini kırıyor, bozuyor. rujları ojeleri ne varsa çöpe atmış. hiç birşey bırakmamış. Ezgi şok içerisinde olanları görünce buna bağırmış ne yapıyorsun sen diye. bu da annesine "senin huurluk yapmanı engelliyorum" diyince dayanamamış, basmış tokadı.

yaş ilerledikçe bizim kız iyice isyankar oldu annesine. acaba bir pgibologa mı zütürsek demeye başladı ezgi. kız kesinlikle annesine sevgi beslemiyordu çünkü. yaşı ilerledikçe saçma sapan hareketler, şımarıklıklar yapmaya başladı annesine. ben eve geldiğimde kuzu olan kız ben çıktığım anda canavara dönüşüyordu. sonunda pgiboloğa gitmeye karar verdik.

dinleyen var mı?

bu benim senaryom panpalar, yapımcı bulursam filmini çekeceğim

Ben durumu anlayıp çığlık attığımda artık herşey için çok geçti. Zaten beni duymalarına da imkan yoktu. Tekne hızla oradan geçtiğinde Sevilimin cansız bedeni su üzerinde yüzüyordu. Çığlıklar atarak yüzüyor, yetişmeye çalışıyordum ama Sevil' i kaybettiğimi adım gibi biliyordum. Cansız bedenine yetiştiğimde o an orada ben de ölmek istedim.

- onu asla sevilden çok sevemezsin dedi. ben ne yapacağımı ne diyeceğimi şaşırmış halde gözlerine bakıyorum sadece. hadi şimdi evimize gidelim sana bir süprizim var dedi. hiç konuşmadan hatta giyinmeden sadece üzerime bir tşört giyerek arabaya geçtim. o yol bitmedi panpalar o yol bitmedi. evin yolu asırlar sürdü sanki. yolda hiç konuşmadı kardem sadece elimi tuttu ve hiç bırakmadı.

ben de denize girdim kızımla biraz yüzdük. sona bana yaklaştı ve gözlerini gözlerime dikti.

- ezgiyle mutlu musun dedi
- kızım annenle tabiki mutluyum neden olmayayım dedim
- onu seviyor musun dedi
- tabiki seviyorum
- benden çok mu seviyorsun
- olur mu kızım öyle birşey seni ikimiz de çok seviyoruz
- sevilden çok mu seviyorsun

kızımın sevilden hiç bir zaman haberi olmadı beyler. allahım kim söyledi bunu ona, nereden duydu, bu nasıl soru. offf off

Ben biraz başlayayım, hiç başlamadan zor olacak. ilginizi çekerse devam ederim

2001 yılında güzel karım Sevil ile hayatlarımızı birleştirdik. Zaten liseden beri aşıktık birbirimize. Zaman zaman ayrıldık zaman zaman barıştık ama hiç uzaklaşmadık. Kendisi biraz fazla kıskanç olduğundan başka bir kızla en ufak sohbetimde delirir mutlaka kavga çıkartırdı. Ben de “bununla hayat geçmez” der küser sonra özleyince yine barışırdım. Yaşımız ilerledikçe de bu kıskançlık krizleri daha da azalmaya başladı. Sonunda sıcak bir temmuz günü hayatlarımızı birleştirdik. ikimizin de kararı çok uzatmadan bir bebeğimizin olması yönündeydi. Evimiz Antalya’ daydı ve sık sık Konyaaltı plajına gidip yüzmeyi çok severdik.

Evliliğimizin birinci yılında bebek için çalışmalarımız da sürerken yine bir gün konyaaltına yüzmeye gittik. Ben sahilde biramı yudumlarken Sevil de hafif açılmış yüzüyordu. O sırada bir teknenin Sevil’ in üzerine doğru son sürat geldiğini gördüm. Donakalmıştım. Acaba gerçekten gördüğüm gibi çarpmak üzere miydi yoksa bu bir illuzyon muydu? Ne teknenin sürücüsü onun farkındaydı ne de o teknenin. Elim ayağıma dolandı, ne yapacağımı bilemedim.

kız çocuk babaya erkek çocuk anaya bağlı olur derler hakikaten de öyle oldu kız baba diyor başka birşey demiyor. o kadar iyi anlaşıyorduk ki size anlatamam. kreşe yazdırdık sadece benimle giderdi, parka çıkarırdık benim elimi tutar annesininkini tutmazdı. yemeklerini hep bana yedirtirdi. tabi tüm bunlar ezginin ona sevgisinden hiç eksiltmez o da bizi ilgiyle izler mutlu olurdu

Sevil' in hatırasını hiç unutmadan yıllarca mutlu evliliğime devam ettim. Birlikte minik kızımızı büyütüyorduk. Pek emmedi zaten anne sütünü mamaya geçmek zorunda kaldık. Hemen her gece uyanır ağlayarak geceleri bana zindan ederek büyüdü beyler. Annesi kucağına aldığında asla susmaz illa benim kucağımı isterdi. Kız bildiğin bana düşman anlayacağınız. valla 2 yıl mahvoldum beyler bu gece uykusuzluklarından

Evimi Lara'ya taşıdım. Konyaaltının her bir yanı Sevil ile anılarımızla doluydu çünkü orada yaşamak istemedim.

şans bu kez bana güldü ve daha evliliğimizin ilk ayında ezgi hamile kaldı.

Ezgi Sevil' in resmen tam tersiydi. Sevil uzun boyluydu ezgi kısa, sevil kıskançtı ezgi rahat, sevil denizi çok severdi ezgi hiç. her konuda tezatlardı anlayacağınız. 2008 yazında sade bir nikahla evlendik ezgiyle.

neyse o günü fazla uzatmayayım ben uzunca bir süre kendime gelemedim. Bomtak bir hayatım vardı. Sabahları zar zor kalkıp işe gidiyor sevilin hayaliyle akşamı zor ediyor akşam da gece yarısına kadar içip sızıyordum. Ta ki 2007 yılında Ezgi'yle tanışana kadar.

kardem 6 yaşında panpa

eve girer girmez ezgiye seslendim ama duymadı. tekrar daha yüksek sesle bağırdım yine duymadı. Hala banyoda mıydı acaba. yatak odası üst katta olduğundan belki dedim duymamıştır. merdivenlere doğru yürümeye başladım ama bir yandan da korkmuyor değilim. ilk merdivene geldiğimde yerdeki kırmızı kan lekelerini gördüğümde kötü birşeylerin olacağını anladım artık. her basamakta biraz biraz kan vardı.

yukarı çıktığımda yatak odasında gördüğüm manzarayı size anlatamam. ezgi sırtında bir bıçakla yatağa yaslanmış duruyordu dizlerinin üzerinde. yanına koştum hemen ama çoktan kaybetmiştik ezgiyi. bunun nasıl olduğunu anlamaya çalışıyordum. kim evime sessizce girip karımı öldürmüş olabilirdi ki. hiç bir yer incin da değildi belli ki hırsızlık değildi bu.

arkamı döndüğümde birden sıçradım çünkü kardem de arkamdan gelmişti. bu sahneyi görmemesi gerekiyordu ama artık çok geçti. hemen gözlerini kapatıp dışarı çıkartmaya çalıştım onu. allahım kızım bu yaşta annesinin ölümünü görmüştü. yaşadığım travmayı bir an unutup ona odaklanmıştım. "kızım annen biraz hasta" gibi saçma sapan bir laf çıkabilmişti ağzımdan panikle

"ben öldürdüm o huuryu" dedi. "seninle yatıp kalkması, sevişmeleriniz, sana aşkım demesi. hiç birisine tahammülüm kalmadı. bunu bana, bir tanecik seviline nasıl yaparsın" dedi.

- kardemcim ne diyorsun ne sevili
- kardem değilim ben, sevilim. o gün o tekne canımı almasa şimdi bizim bir kızımız olacaktı ama neyseki kızının vücudunda ruhum geri geldi. seni kimseye kaptırmadım bu sayede aşkım. sen hep benimsin ve her zaman benim olacaksın. başka bir kadına baktığını görürsem sonu aynı bu ezgi huursu gibi olur

bittim ben beyler bittim. o ana kadar reankarnasyona inanmazdım. hala da inanasım gelmiyor ama benim kıskanç sevilim öldükten sonra kızımın vücudunda dünyaya geri gelmiş, karımı öldürmüş ve bana ilanı aşk ediyordu.

sakinleştikten sonra polisi arayabildim. Şimdi kızım (ya da eski karım mı demeliyim) çocuk cezaevinde karım da mezarda. ben de geçen hafta işime ve eski boş hayatıma geri döndüm beyler.

Bu nasıl bi hikaye la pgibolojimi bozdun inanayım mı ?