ünlü bir sanatçımız hakkında bir dedikodu

mutsuzluk içine büründüğünün farkındaydım, aslında ben de sürükleniyordum umutsuzluk uçurumuna dogru, seninle konuştukaça hiçbir zamanbana gönlünün kapılarını açmıyacağını farkına varıyordum yavaş yavaş.Ben senin senin sesini duyma ümidiyle gözlerine bakma arzusuyla yanıp tutuşurken sevgin bir çığ gibi büyüyordu, şimdi ise koca çığ erimeye başlamıştı. Denizliye gelmemi istiyordun, biliyordumki oraya gelip senin güzel gözlerine bakıp geri dönmekbeni dahada kötü umutsuzluk çemberine saracaktı. Döndükten sonra duaramıyacaktım buralarda tekrar gelip görmek isteyecektim seni ve üzecek şeylere sebep olacaktım seni..
Bir msj yazdım sana gözlerimden yaşlar dökülürken aramıyacağımı söyledim birdaha seni.ilk defa ben demiştim bunu, nasıl yaptım hala aklım ermiyor,bir kaç gün bunun acısıyla sürüklenip giit. Sana okadar çok alışmıştımki her akşam sesini duymaya uzun uzun seni dinlemeyebunları ben bitirmiştim, neden yapmıştımki bunu, aslında biliyordum bir kaç anlık mutluluk beni ileride çok büyük acılar yaşamama neden olacaktı ve görüp bitirmiştim doyumsuz konuşmalarımızı.
Seni aramak istiyordum tekrar ama ben bitirmiştim nasıl yapacaktımki, içki kadehlerini yudumlarken cesaretim arttı,msj attım sana bir aydan sonra konuştuk seninle 6dakika 23 saniyemutlu etti beni yine bu konuşma, başlamıştı yine sonu türk filimlerindeki gibi biten film. Msjlaşıyorduk seninle akşamlarıgüzel sözler söylüyordun banagönlümü okşuyordun o sözcükler.
Yine arama dedin bana sevdiğinin olduğunubenimle konışarak ona ihanet etiğini söyledin.sen beni sevmediğin halde ben sana hiç ihanet etmedim, hayatıma kimseyi sokmadım.Ne diyebilirdimki ne söylenebilirdi, koca bir hiç..
Sana içimdeki acıyla sitem dolu bir msj attım, cevabın çok ağır oldu, bugüne kadar banasöylediğin en acı sözdü. Ugruna dörbuçuk senemi verdiğim acılar yaşadığım gözyaşları döktüğüm gençliğimin en güzel çağlarını seni düşünmekle geçirip sana adadığım sevgimin sahte olduğunu söyledin bana, busözcükler okadar ağrıma gittiki içimdeki acıyla seni öldüreceğimi söyledim, adresini verdin.
işten hemen çıktım, arkadaşımdan silahı aldım, gara gittim, trene bindim.Öyle bi nefret kaplamıştıki içimigözüm hiçbirşey görmüyordu hiçbirşey düşünemiyordum sadece o msjın geliyordu gözümün önüne.
Eskişehirde tren lokomotifi değiştirirken dışarı çıktım. Birden aklıma afyona dönüşün geldi, sana bir kağıt yollamıştım ya hani küçük bir cocukla, konuşmuştuk seninle yamakli vagonda sonra ayrılık vakti gelmişti. Biliyomusun o gün jandarmayı aradım ternde bomba var diye ihbar vermiştim seni birazdaha görme ümidiyle..
Gözümden yaşlar aktı birden. Kendi kendimene yapıyorsundedim. Hayatta en çok sevdiğn insanın canını uğrunda hiç düşünmeden feda edeceğin kişinin canını almaya gitmek nasıl bi duygu diye geçirdim. Tren kalkmak üzereydi,bir yanım git bitir bu çözümsüz meseleyi,bi yanım atma kendini sonsuz vicdan azabına diyordu..
Binemedim geri döndüm. Eğer gelseydim yapardım gerçekten, belki daha sonra kendimide öldürürdüm. Bitmişti artık herşey. Yapabileceğim hiçbir şey yoktu.Ne seni sevmeye devam edebilirdim artık nede mutlu olmaya.
Ama nesen bir başkasından böyle büyük bir aşk göreceksin nede bir başkası benden.
Vatan için akan kanın sevgili için akan gözyaşının bedeli yoktur.Ben iki bedelide ödeyemedim.
Yaşattığın o güzel duygu için sana teşekkür ederim prenses..

... hoşcakal...

ercekleşmiyecek hayeller.
Bazan düşünüyordum ben delirdimmi diye ,ama deli insan sevemezkidiye geçiriyordum aklımdan.iş buldum dört ay sonra hayatım bıraz düzelmişti. Seni çok özlüyordum, yüzünü görme ihtimalim yoktu ama sesini duyma şansım vardı. Arada gizli numaradan arayıp dinliyordum o içimi yakan sesini. Dayanamadım birgün msj attım aradın daha sonra ben olduğumu bilmedenbenim olduğumu öğrenince salak deyip kapattın tlfnu.Ben alışmışltım senin bana ettiğin laflara,ama emin ol senin bana ettiğin kelimeleri bilmiyorum başka birisi etse.. Daha sonra msj attın bana özür diliyordun değiştiğini söyleyip birden adımı duyunca istemeden çıktıgını sözcüklerin sevme diyeceğim sana ama gönül dinlemiyor diyordun bananasıl mutlu etmişti bu msj anlatamam..
Daha sonra tekrar konuşmaya başladık aynı film başlamıştı yine, alırım belki dedim sevgimin karşılıgını azda olsa busefer. Günlerime güneş doğuyordu artık, karanlık gecelerim geride kalmıştı artık, herşey güzel gidiyordu. hafta sonu arkadaşın düğününe gitmek için çıktık yola arkadaşlarla vardığımızda onlar düğüne giderken ben seni aradım sesini duymak için sen bana yine o sözcüğü söyledin.
BENi BiR DAHA ARAMA. Nerden çıkmıştı şimdi bu,herşey güzel giderken niye yapmıştın bunubana, nişanlandığını söyledin ömrümün yarısını alıp zütürdün çaresizce kapattım tlfnu kırdım yine bütün suçu telefona attım o olmazsa belki bunların hiçbirini yaşamazdım dedim. Bütün gece içtim, film başa sarmıştı yine..
Kaza yaptım dönüş yolunda. döndüm çaresizlikiçinde eve. Güneşim parçalanmış, geceler üstüme çökmüştü yine,ben ne yaptım allahım sana bana bunlar reva gördün, niye benim canımı yakıyorsun, içimi acıtıyorsun, beni yarattın niye yaşatmıyorsun, artık bıktımacı çekmekten sevdiğimi özlemekten hasret çekmekten ellerinin başkasının ellerine değdiğini bilmekten bıktım ey güzel allahım ya al canımı yabırak ben alayım..
Seni sevdim seveli en acı günümü yaşıyordum, nerden bilecektimki dahada kötülerini yaşayacağımı. Sorunlarım yeniden başlamıştı, dayanacak gücü zor buluyordum kendimde,o kadar yalnızdımki, bıkmıştım artık bu şanssızlığımdan ölüpte kurtulmak geçiyordu aklımdan hep,ama seni birdaha göremiyeceğim korkusu kaplıyordu ozaman içimi. Yaşıyordum ama insan nasıl yaşadığını bilmeden sadece bedenim vardı ortalıklarda gezen.
Tam bu arada iştenden çıkarıldım, herşey üstüste geliyordu, ertesi gün üniversitede işe başladım. Hayat bişekilde devam ediyordu, azrailinde kapıma uğrayacağı yoktu, böyle yaşamasını öğrenmiştim azdaolsa. Ağırdı ama senden gelen herşeye razı olmaktan başka yapacak birşeyim kalmamıştı,Üçay geçirdim sensizliğimle, çaresizliğimle,günler geçiyordu arada mutlu olduğum anlarda oluyordu tabi ama,ben seninle yaşayacağım mutluluklarıhayalini kurrunca bu anların hiçbir anlamı kalmıyordu, seninle evli olduğumun hayali beni sonsuz mutluluğa iterken gerçek olduğunu düşünmek olduğunu varsaymak anlatılmaz birşeydi, gerçeğini yüreğim kaldırmazdı herhalde mutluluktan. Seni aramak istiyordum ama karşılaşacağım tepki beni korkutuyordu, sonra san kontur yolladım sen merakedip arayacaktın beni nasıl olsatepkın agır olablırdı ama en azından sesını duyabılırdım.
Aradın beklediğim bir etpki vermedin nişanlanmamıştın hem, zaten hiç inanmamıştım buna belkide inanmak istemediğimden yalan diye geçirmiştim aklımdan. Yine konuşmaya başkadık seninle ben bu sefer hiç ümitlenmedim, hazır tutuyordum kendimi her arayışımda tamam bu sefer arama beni der diye geçiriyordum aklımdan.Bir akşam bana ben neredeyim diye sordun, hemen anladım istanbulda olduğunu ama erkek arkadaşın için geldiğini söyledin sesimi çıkaramadım bişey diyemedim.
Sana duyduğum sevgi öyle bi yapıya bürünmüştüki anlamsızlıklar içeriyordu artık. Görmek istediğimi seni, söyledim sana,ilk başlardan itiraz ettin, daha sonra ikna ettim seni, cuma günü için sözleştik seninle. Perşembe akşamı evde hazırlanıyordum yarın için,en güzel elbiselerimi çıkarmıştım, seçim yapamıyordum, kolaymı sevdiğimin karşısına çıkacaktım,tam bir senedir görmüyordum seni,ben böyle heyecanla hazırlanırken saat tam 23:58'de msj geldi sen den heyecanla açtım msjı...
Gözlerinin çok ağrıdığını erkek arkadaşınla tartıştıgını görüşemiyeceğimizi, canını yakacak şeyler yapmamamı istiyordunbenden,sen bunları işstiyordun ama sen benim hep canımı yakıyordun, içimi acıtıyordun,her defasında ömrümden ömür alıp zütürüyordun, madem görüşmeyecektinniye beni ümitlendirdin, niye beni böyle ortada bıraktın, nasıl kızdım sana bilemezsin hem sevdiğime kızdığım için kendime kızdım,hem bana bunları yaşattığın için sana...
Artık sevgimin yanında öfke tohumları çıkmaya başlamıştı, omsjı tekrar tekrar okudukça büyüyordu tohumlar. Bunun hesabını sormalıydım senden, neler yapardım bilmiyordum ama mutlaka canımın acısını dindirmeliydim. ibarahimi aradım döneceğin zaman beni aramasını istedim, bindiğin trene binip bana yaşattıklarının hesabını soracaktım. Perşembe günü aradım ibrahimi nezaman döneceğini sordum,o ise gittiğini haberi olmadığını söyledi. Sana olan kızgınlığım sevgimin üstüne çıktığının farkındaydım. Kendimede kızıyordum olmıyacak bir sevdanın peşinde bu kadar koştuğum için bı kadar emek bukadar çaba sarfettiğim için..
Artık hiçbirşeyin önemi kalmamıştı benim için. Aradan iki hafta geçti, sebepsiz yere seni aradım, içimdeki kızgınlığı kelimelere döküp sana, içimden söküp atacaktım seni.Alo dediğin o ilk an bütün öfkem toprağa gömüldü sanki,o an anladımki sen ne yaparsan yap ne söylersen söylenekadar canımı yakarsan yakben seni hiçbir zaman kalbimden söküp atamıyacağım.
Konuştuk basit olan hayatımızdan. Yine başlamıştı sonunun nasıl biteceği belli olan beni doyumsuz mutluluklara saran konuşmalarımız.
Doğum günümdü o günsenden bir msj bir telefon bekledim, hani kutlarsın diye, aslında bi önemi yoktu doğum günümün ama senden birşeyler bekledim, sonra msj attım sana biraz sitem dolu. işe başladığını aklında olduğumu söyledin bana, seninle o akşam en uzun konuşmamızı yaptık saat 00:23'te başladık sabah 05:42'de bitirdik, ömrümün sonuna kadar devam edebilirdim böyle inan..Bu konuşmalarımız devam etti, geceler boyu, herşeyden konuşuyorduk seninlebenim yaşadığım günlerden senin bana bakış açından,her aradığımda benimle konuşmandan, msjlarıma karşılık vermenden okdar mutlu oluyordumki, bunları ilk defa yaşıyordum, dörtyıl sonra ilk defa..
Her tlfnu kapattığımda kızıyordum kendime sana kızdım diye. Bana erkek arkadaşından bahsediyordun, onunla olan sorunlarından ayrılmanız gerektiğinden,ama onu sevdiğinden bahsediyordun bana. Senin üzgün olduğunu bilmek kahrediyordu beni, artık benim olmanısevgilim olmanı istemiyordum, mutlu olman bana yetecekti. Sana duyduğum bu aşk öyle bir hal aldıki kalbimi öyle bi kapladıki anlamsızlığa büründü yoksa dahamı anlamlı hale büründü anlayamaz hale gelmiştim..
Senin mutlu olmanı gerçekten istedim, benimle olmıyacağını biliyordum artık, çünki ben sana senin istediğin hayalini kurduğun yaşantıyı hiçbir zaman tattıramazdım. Belki ben çok mutlu olurdum ama seni dilediğin kadar mutlu edemezdim, şunu çok iyi biliyordumki seni hiçbir zaman üzmezdim. Erkek arkadaşını aradım, biliyomusun hayatta yapacağım en son şeydi belkide.Ama sen onunla mutlu olacagına inandığın için bende senin mutlu olmanı istediğim için elimden geleni yapmak zorundaydım. Onunla konuştukça seni asla mutlu edemiyeceğini hep üzeceğini anladım. Sana buna tam olarak söyleyemedim sebep olmak istemedim ondan ayrılmana.Bi anda ona olan sevgin nefrete dönüştü, aslında sen öyle hissettin o anki duyduğun acıyla, gönül sevdimi ne kadar acıları yaşatsada ona sevdiği bir bakışınabir sözüne içindeki o anlık duyguyu alıp zütürüyor dön

rtık yıllar geçiyordu ,tam üç yıl oldu, sana duyduğum o büyük sevginin başlangıcı. Sana duydugum o büyk sevdanın altında ezik duruma düştüğümanlarda yaptığım hatalat bana işimide kaybettirmişti, pazarcılık yapıyırdum...
istanbul boğuyordu artık beni sende yoktun artık buralarda, gelmiyordun eskisi gibi, aileme baskı yapıyordum adapazarına taşınalım diye belki bu sonu olmayan sevdadan kurtulabilirdim.en sonunda ikna ettim, karar verdik taşınacaktık zamanıda belirlendi. Taşınmamıza bır hafta kala sen geldin istanbula, nasıl sevindim anlatamam seni gördüğüm zaman, daha sonra öğrendimki cananın düğünü için gelmişsin. Cuma akşamı kına gecesi vardı,sen orda olacaktın bende orda olmalıydım,sen beni farketmedin ama ben bütün gece seni bi köşeden izledim seni.Sen nefes kadar yakın güneş kadar uzaktın bana okadar uzaktanbile beni öyle yakıyordunki sevda ateşiyle ,eritiyordun beni yavaş yavaşbilmeden.
Dayımın oglu kamerayla çekim yapacaktı kına gecesinde,bir akşam önce anmıştık seni uzun zun anlattım seni onayaşadığım acıları çektiğim ızdırapları sıraladım birer birer, sonra cebimden sana benzeyen bir sanatçının fotoğrafını çıkardım senin değildi ama ben onun gözlerinde seni buluyordumBukadar olurmu bi insan bu kadar sevilirmi dedibana, keşke daha fazlasını yapabilseydim diye söyledim ama elimden başka birşey gelmiyordu. ibrahimden hep bir fotoğrafını istedimher şeyi teklif ettim tehdit ettim yinede vermedi olmadıgını söyledi. Dayı oglu kına akşamı istediğim resimleri verceğini söyledi banane kadar dua ettim ona o akşam bilemezsin, artık sevdan olmasadabir fotografın olacaktı bana ait..
Ertesi gün eşyaları toplamaya başladık cumartesiydi, pazar günü taşınacaktık, hiç gitmek istemiyordum düğün saatide yaklaşırken ben ise herzamanki yerime gitmiştim. Dostlar meyhanesine..
Akşamdüğüne geldim okadar yakışmıştıkı sana o mavi elbise bir peri gibiydinadeta gecey güneş gibi doğmuştun birden. Herkezin gözü sendeydi, kör olası gözler.Ben ise devam ettim senden bana kalan tek hatıra içki kadehlerine, devamlı oynuyordun, herkez sana bakıyordu ve bu beni deli ediyordu. Osırada yanımdaki biri sana kendi kendine söylendi, kafasını koparacaktım az daha, artıkson vermeliydim buna senin üzerinde olan bu bakışlara son kadehi yudumladım birini kestirdim gözüme kim olduğunu8 bilmiyorum sadece kavga çıkaracak içimi yakan bu bakışlara son vercektim. Birden dayı oğlı girdi koluma dışarı çıkalım dedim bırak dedim yalvardı adeta zorla attılar bei taksiye amcaoglunun evine zütürdüler...
ibrahim abim anlatmaya başladıbana yaşadıklarını. Bende biliyordum birazını, yaptıklarının boşuna olduğunu bir anlam taşımadığını söyledi, şimdi pişmanım dedi.Ben hiçbir yaptığımdan pişmanlık duymadım sadece seni üzdüğüm anlarda pişmanlığım var. Seni ne sevdiğime pişmanım ne yaptığım anlamsız davranışlarıma ne çektiğim acılara.Sen benim hayatımda yaptığım en doğru seydin...
Sabah olduğunda eşyaları yüklemeye başladık kamyona, gidiyordum artık buralardan, seni gördüğüm sokaklardan hayalini düşündüğüm köşe başlarından, yolunu gözlediğim mahallemden, senin beni bırakıp öksüz beni gittiğin şehirden bende gidiyordum artık. Artık seni arada bir görme umutlarımda olmayacaktı, yalnızlığımla yaşayan hayatıma karanlığıda ekliyordum. artık seni arada bir görme umutlarım bile olmıyacaktı. adapazarında hayat okadr zor geçiyorduki löyde olduğum için çalışamıyordumda. zamnım hep seni düşünmekle geçiyordu, artık fotografın vardı elimde bakıp bakıp hayeller kuruyordum güzel ama hiçbir zamn