Bir sonbaharda cumartesi sabahına uyandım, akşamdan kalmayım yine. Sabahın 6sı kafam zonkluyor. Salondaki kanepede uyuyakalmışım. Son üç dal sigaram kalmış yaktım birini, dışarısını seyrediyorum. Güneş doğmuş sayılır.

Bikaç dakika sonra sokağa hasan amca girdi. Simitçidir hasan amca, sevimli bi eşi ve üniversite okuyan bi oğlu vardır. Günün öğlene kadar olan kısmını mahallemizde geçirir sonra sokak sokak gezerdi akşamüstüne kadar parka inip bütün parkı dolaşmış olurdu. Onun da ekmek teknesi sonuçta.

Seslendim camdan:
-Hasan amca günaydın kolay gelsin!
+Sağol yeğenim sağol sarayım mı sana şurdan taze simit?
-Sar amca varsa yanına meyve suyu da koyuver.
+Buyur yeğenim afiyet olsun.
-Eyvallah hasan amca kolay gelsin.

Kafasını sallayarak eyvallah dedi o da. Öğrenci evindeydim bilirsiniz biraz incintır, bakımsızdır. Masam yoktu sandalyeyi kullanırdım masa yerine. Karşılıklı iki sandalye koyar, birine oturur diğerinden karnımı doyururdum.