Devammm

Mocha panpam partlari önceden yazıp atiyorsun anladığım kadarıyla ya da bilerek yaptın. Partlar arası kopukluk var ordan oraya geçiyor

Marmariste iki gün geçirdik ve evin devir işlemlerini yaptık. Bu iki günlük zaman zarfı içinde hiçbir dayımı görmedim. Görsemde tanımıyordum zaten. Sadece küçük teyzemi görme fırsatım oldu. Onunla da yıllar önce görüşmüştüm zaten, hatırladığım kadarıyla gizliden gizliye gelmişti bizi görmeye. Ablam sadece onunla konuşuyordu o da kırk yılda bir derler ya hani, öyle.

Teyzemin de yardımlarıyla işimizi bitirdikten sonra evimize geri dönüyorduk. Otobüse bindikten hemen sonra annemi başını cama yaslamış düşünüyor gördüm. Kederi başından aşkındı yine. Ne olduğu anlamasam bile teselli eder gibi omuzunu sıktım. Annem bana döndü, başını omuzuma yasladı.

- iyi misin anne?
+ iyiyim oğlum. ama ne olacak böyle merak ediyorum. Güzel bir hayatın olmadı. Bir yandan babasızlık, diğer yandan...
- Anne ne diyorsun allah askına? Sen varsın en başta, sen varken hayatın daha ne kadar güzel olmasını bekleyebilirim? Sen bana böyle güzel gözlerle bakıyorken dünyalık başka hangi güzelliği isteyebilirim?
+ Elifi mesela? Ya da Yasemini.

Güldük ikimizde.

66 reez

Biraz daha serii

Guzelmişte amk bi yasemin yaziyon sonraki parttada elifi kafami gibtin amuha goyim

iyi hoş güzelde az

- Sadece 2 günlüğüne gidiyoruz Elif niye yapıyorsun böyle?
+ Sanki hiç gelmeyecek gibisin.
- Saçmalama senin için bile olsa gelcem tabiki.

Erhan ben Özge ve Elif çarşıda dolmuştan inmiş bize doğru yürüyorduk. Erhanı daha gelmeden bir köşeye çekip Elife göz kulak olması için uyarmıştım. Onun burada olması bu anlamda bana yarayacaktı. Elif elimi sıkı sıkı tutmuş, bırakmak istemiyor gibiydi. Annem çoktan hazırlanmıştı. Zaten yanımızda çok bi eşya zütürmeyecektik. Aradım ve annem aşağıya inecekti. Aklımın bir ucunda ise Yasemini de görsemiydim sorusu dönüp dolaşıyordu. Ama Elif burdayken olmazdı. Elif hala elimdeyken annem aşağı indi. Annem farketmeden elini bıraktım. Annemle tanıştırdım hepsini.

- Demek bakışları bana benzeyen, güzel gözlü kız sensin. Mocha çok bahsetti senden.
+ Evet efendim, bana da sürekli öyle diyor. Gözlerim sizinkilere benziyormuş.
- Evet öyle, onunkiler de babasının gözlerine benziyor bir bilsen.

Annem Elifle koyu sohbete dalmıştı ama gitmemiz gerekiyordu artık. Dolmuşa binip otogara gidecektik. Hep beraber yürüyorduk ve Elifin annemle muhabbeti devam ediyordu. Biraz benden biraz da babamdan konuşuyorlardı. ikisi de ara ara bana dönüp gülümsüyordu. O vakit bir kez daha farkettim gülmelerinin ne kadar benziyor olduğunu. Köşeyi dönerken Yaseminin sokağın başında bizi izlediğini gördüm. Gelememişti, belki de Elif var diye. Kendince uğurluyordu beni, ardımdan bakışlarıyla.

Burdayım yaz kardeşim

Çok uzun uğraşlar sonucu annemi 1. dönemin sonuna kadar buraya tutmaya ikna etmiştim. Ama bir iki günlüğüne gidip bahsettiğim evin işlemlerini filan yapıp gelmemiz gerekiyordu. Bu benim için biraz zor bir süreç olacaktı ama annem için buna mecburdum. Ama malesef Elifi ikna etmek kolay olmayacaktı. Hayatı gözlerinde yaşayabildiğim demişti bana ve bunun onun için ne demek olduğunu iyi biliyordum.

Yine bir akşam ve yine keder doluydu annem. Camın önüne geçmiş ve alışılagelmiş ağlamalarından biriyle heba ediyordu kendini. Babamdan mı yoksa ev meselesinden mi hatta çok çok ufak bir ihtimal olsa da ölen babasından mıydı bu hüzün sormaya çekiniyordum. Yine de belki konuşmak ister diye iki fincan çay alıp Camel sigarasından uzattım.

- Gel oğlum.
+ Anne ne oldu? Konuştuk ya herşeyi, gidicez işte.
- O değil oğlum. Babama üzüldüm. Her ne olursa olsun o benim babamdı.
+ Ne diyorsun anne sen? Yıllarca seni arayıp sormayan biri o. Babam öldüğünde sana kapılarını açmayan o. Nasıl oluyor da herşeyi bu kadar çabuk unutuyorsun?
- Onun bir suçu yoktu oğlum. Hepsi abilerimin kabahati.

Elif söylediğimi duyunca afalladı, ufak bir titreme geldiğini farkettim. Neler olduğunu öğrenmeye meraklı, ama hiçbir şey duymak istemez gibi kırgın bakıyordu. Gözlerinden içini okuyamadığım tek zaman şimdiydi. Ateş saçıyordu gözleri.

- Bana hiç bir şey anlatma Mocha. Sonuçta buna kendin karar vermemişsindir ve anneni de ilgilendiren bir şey vardır illa. Sadece şunu söyle; gitmek zorunda mısınız?
+ Aslında hayır. Ama annem gitmemiz gerektiğini düşünüyor. Yıllardır onu terk etmiş dayılarıma inat olsun diye belkide. Belki kendi memleketini özlediğinden. Belki babasından dolayı onu birkez bile arayıp sormayan annesine kavuşmak için. Sebebini bilmiyorum.
- Peki okulun nasıl olacak?
+ Onu daha konuşmadık annemle. Bir yolunu bulucam artık. Geçiş yapmaya çalışırım olmadı. Bilmiyorum daha konuşmadık dedim ya bunu.
- Hayatı gözlerinden okuyamayacağım için çok yorulacağım gidersen. Ama kızgınım ayrıca sana da, ona sarılmışsın.

Akşamın çöktüğü bir günde Yasemin benim sırtımda kiliseden yokuş aşağı inmeye başladık. O başını enseme gömmüş bir şarkı mırıldanıyordu. Öyle zannediyorum ki burkulan ayağının acısını hala yaşıyordu. Güya bana çaktırmamaya çalışıyordu ama beceremiyordu açıkçası. Eve doğru gelirken Yaseminin evine uğradık önce kapının önünde indi sırtımdan.

- Teşekkürler bayım. Bu arada annenize çekmişsiniz. Ama galiba hüznünüzü babanızdan almışsınız.
+ Hadi başladın yine, çık yukarı.
- Annen buradan gideceğinizle ilgili şeyler söyledi, söyledi değilde ağzından kaçırdı diyelim. Ne kadarı doğru?
+ Tamamı.
- Gidiyor musun yani burdan?
+ Evet.
- Allah kahretsin ya, allah kahretsin. Benim hikayem böyle değil ama.

Yaseminin gözlerinden yaşların düşmeye başladığını gördüm. Güçlükle doğrulup bana sarıldı sonra.

- Bırakma beni ya da beni de zütür.

dıbına kodum sabaha kadar bide haftasonu ful yapcam diyordu. Yazsana bin

Yazsana

61 reez

Abi reez

Yazsna başkan

27 reez

Rezervatullah

Rez devam pnp