Elif söylediğimi duyunca afalladı, ufak bir titreme geldiğini farkettim. Neler olduğunu öğrenmeye meraklı, ama hiçbir şey duymak istemez gibi kırgın bakıyordu. Gözlerinden içini okuyamadığım tek zaman şimdiydi. Ateş saçıyordu gözleri.

- Bana hiç bir şey anlatma Mocha. Sonuçta buna kendin karar vermemişsindir ve anneni de ilgilendiren bir şey vardır illa. Sadece şunu söyle; gitmek zorunda mısınız?
+ Aslında hayır. Ama annem gitmemiz gerektiğini düşünüyor. Yıllardır onu terk etmiş dayılarıma inat olsun diye belkide. Belki kendi memleketini özlediğinden. Belki babasından dolayı onu birkez bile arayıp sormayan annesine kavuşmak için. Sebebini bilmiyorum.
- Peki okulun nasıl olacak?
+ Onu daha konuşmadık annemle. Bir yolunu bulucam artık. Geçiş yapmaya çalışırım olmadı. Bilmiyorum daha konuşmadık dedim ya bunu.
- Hayatı gözlerinden okuyamayacağım için çok yorulacağım gidersen. Ama kızgınım ayrıca sana da, ona sarılmışsın.

Çok uzun uğraşlar sonucu annemi 1. dönemin sonuna kadar buraya tutmaya ikna etmiştim. Ama bir iki günlüğüne gidip bahsettiğim evin işlemlerini filan yapıp gelmemiz gerekiyordu. Bu benim için biraz zor bir süreç olacaktı ama annem için buna mecburdum. Ama malesef Elifi ikna etmek kolay olmayacaktı. Hayatı gözlerinde yaşayabildiğim demişti bana ve bunun onun için ne demek olduğunu iyi biliyordum.

Yine bir akşam ve yine keder doluydu annem. Camın önüne geçmiş ve alışılagelmiş ağlamalarından biriyle heba ediyordu kendini. Babamdan mı yoksa ev meselesinden mi hatta çok çok ufak bir ihtimal olsa da ölen babasından mıydı bu hüzün sormaya çekiniyordum. Yine de belki konuşmak ister diye iki fincan çay alıp Camel sigarasından uzattım.

- Gel oğlum.
+ Anne ne oldu? Konuştuk ya herşeyi, gidicez işte.
- O değil oğlum. Babama üzüldüm. Her ne olursa olsun o benim babamdı.
+ Ne diyorsun anne sen? Yıllarca seni arayıp sormayan biri o. Babam öldüğünde sana kapılarını açmayan o. Nasıl oluyor da herşeyi bu kadar çabuk unutuyorsun?
- Onun bir suçu yoktu oğlum. Hepsi abilerimin kabahati.

Burdayım yaz kardeşim

- Sadece 2 günlüğüne gidiyoruz Elif niye yapıyorsun böyle?
+ Sanki hiç gelmeyecek gibisin.
- Saçmalama senin için bile olsa gelcem tabiki.

Erhan ben Özge ve Elif çarşıda dolmuştan inmiş bize doğru yürüyorduk. Erhanı daha gelmeden bir köşeye çekip Elife göz kulak olması için uyarmıştım. Onun burada olması bu anlamda bana yarayacaktı. Elif elimi sıkı sıkı tutmuş, bırakmak istemiyor gibiydi. Annem çoktan hazırlanmıştı. Zaten yanımızda çok bi eşya zütürmeyecektik. Aradım ve annem aşağıya inecekti. Aklımın bir ucunda ise Yasemini de görsemiydim sorusu dönüp dolaşıyordu. Ama Elif burdayken olmazdı. Elif hala elimdeyken annem aşağı indi. Annem farketmeden elini bıraktım. Annemle tanıştırdım hepsini.

- Demek bakışları bana benzeyen, güzel gözlü kız sensin. Mocha çok bahsetti senden.
+ Evet efendim, bana da sürekli öyle diyor. Gözlerim sizinkilere benziyormuş.
- Evet öyle, onunkiler de babasının gözlerine benziyor bir bilsen.

Annem Elifle koyu sohbete dalmıştı ama gitmemiz gerekiyordu artık. Dolmuşa binip otogara gidecektik. Hep beraber yürüyorduk ve Elifin annemle muhabbeti devam ediyordu. Biraz benden biraz da babamdan konuşuyorlardı. ikisi de ara ara bana dönüp gülümsüyordu. O vakit bir kez daha farkettim gülmelerinin ne kadar benziyor olduğunu. Köşeyi dönerken Yaseminin sokağın başında bizi izlediğini gördüm. Gelememişti, belki de Elif var diye. Kendince uğurluyordu beni, ardımdan bakışlarıyla.

iyi hoş güzelde az

Guzelmişte amk bi yasemin yaziyon sonraki parttada elifi kafami gibtin amuha goyim

Biraz daha serii

66 reez

Marmariste iki gün geçirdik ve evin devir işlemlerini yaptık. Bu iki günlük zaman zarfı içinde hiçbir dayımı görmedim. Görsemde tanımıyordum zaten. Sadece küçük teyzemi görme fırsatım oldu. Onunla da yıllar önce görüşmüştüm zaten, hatırladığım kadarıyla gizliden gizliye gelmişti bizi görmeye. Ablam sadece onunla konuşuyordu o da kırk yılda bir derler ya hani, öyle.

Teyzemin de yardımlarıyla işimizi bitirdikten sonra evimize geri dönüyorduk. Otobüse bindikten hemen sonra annemi başını cama yaslamış düşünüyor gördüm. Kederi başından aşkındı yine. Ne olduğu anlamasam bile teselli eder gibi omuzunu sıktım. Annem bana döndü, başını omuzuma yasladı.

- iyi misin anne?
+ iyiyim oğlum. ama ne olacak böyle merak ediyorum. Güzel bir hayatın olmadı. Bir yandan babasızlık, diğer yandan...
- Anne ne diyorsun allah askına? Sen varsın en başta, sen varken hayatın daha ne kadar güzel olmasını bekleyebilirim? Sen bana böyle güzel gözlerle bakıyorken dünyalık başka hangi güzelliği isteyebilirim?
+ Elifi mesela? Ya da Yasemini.

Güldük ikimizde.

Mocha panpam partlari önceden yazıp atiyorsun anladığım kadarıyla ya da bilerek yaptın. Partlar arası kopukluk var ordan oraya geçiyor

Devammm

Bekliyoruz reis çok yavaş yazıyorsun

Reis devam yarıda bırakayım deme

Otobüsten geceye karşı indik. Yol yorgunluğunu az çok bilirsiniz, hele ki otobüs yolculuğundan haz etmiyorsanız daha bir çekilmez hal alıyor. Benim ve anneminde durumu öyle. Bu zamana kadar sayısız yolculuk yapmış olsak bile ikimizde sevmiyoruz. Biz daha çok müstakil yaşamayı seviyoruz herhalde.

Dolmuşa binip eve doğru gidiyoruz. Annemin otobüsteki puslu havası biraz olsun dinmiş görünüyordu. Bu arada Elif aradı. Bu iki gün boyunca da çok sık olmasa da konuşabilmiştik. Beni özlediğini biliyordum, bende fazlasıyla anlamıştım. Annem de farkına varmıştı. Belki eve geldiğimiz için değilde Elife kavuştuğum için daha fazla seviniyordum. Çarşı girişinde dolmuştan indik. Evin olduğu sokağa girerken bizim binanın merdivenlerinde Yasemini oturuyor gördüm.

- Yasemin ne arıyorsun burda?
+ Seni bekliyordum.
- Bugün geleceğimizi nerden öğrendin?
+ Elife sordum.
- Ne ? Sen Elifle mi konuştun? Beni niye aramadın?
+ iyi bir insanmış.

Aklım duracak gibi olmuştu. Annemle birlikte Yasemini de alıp yukarı çıktık. Yaseminin bu tavrı beni çok kızdırmıştı. Annem şaşkın bir o kadar da alaycı bakışlarla bu siniri katlamaya yeminliydi sanki. Varsın o gülsün de ben sinir olayım hiç mühim değil gerçi. Az sonra Yasemin mutfaktaki annemin yanına gitti. Yardım edecekti herhalde. Kızların bu halini hiç sevmiyorum, sanki babasının evi. Çalan telefonu açmamakta direttiysem de açtım.

- Mocha? Eve geldiniz mi?
+ Geldik evdeyiz şimdi?
- Tamam, bizde size geliyoruz o halde. Musait misiniz?
+ Ehh sayılır..
- Tamam ben Yasemine de haber vereyim o halde.
+ Yasemin ne alaka ya?
- Deme öyle, iyi kız.

Rezerve

Çok geçmeden Elif Özge ve Erhan da geldiler. Yasemini Elif aradığında Yasemin zaten bizdeydi. Onlar geldiğinde yemek hazırdı ve yemek yiyecektik beraber. Yasemin ve Elif karşılaşınca şaşırtıcı bir şekilde sanki birbirlerini tanıyorlarmışcasına davranıyorlardı. Bu benim merakımı iyiden iyiye uyandırıyordu. Yemek boyunca ufak tefek mevzular dışında bir şey konuşulmadı. Sus pus geçti tüm yemek. Kızlar annemle beraber sofrayı toparladılar. Biz Erhanla beraber balkona çıktık.

- Nasıl tanıştılar bunlar?
+ Siz gittikten sonra Elif sokağa geri döndü ve Yaseminin yanına uğradı. Biz bekledik ama uzun süre gelmedi Elif. Baya sohbet ettiler. Elif yanımıza geldiğinde baya değişik bir haldeydi.

Az sonra balkonun kapısında Elif göründü. Elindeki Camel sigarasını yakmak için çakmağımı aldı gene. Erhan herhalde konuşacaklarımız olacağını düşünüp içeri girdi.

- Yaseminle nasıl tanıştınız?
+ Siz gittikten sonra tanıştık. Hatta beni güneşin batıışını izlemeye bile zütürdü. Çok sevdim.
- Sana neler anlattı?
+ Kendini anlattı. Bende kendimi anlattım. Sadece bu kadar. Ama onun hikayesini devam ettirmen gerekiyor.
- Ya bizim hikayemiz?

Elife ne söylesem fayda etmiyordu. Sigaralarımız bitti içeri geçtik bizde. Annem dğer kızlara kitaplarını gösteriyordu. Onlara birer kitap hediye etti hatta. Salonda herkes oturmuş Elif ile Yasemin çay servisi yapıyordu az sonra. Özge yine saçma sapan bir konuyla ilgili fikirlerini paylaşıyordu. Benim kulağım onda değildi tabiki.

Çayımız ve muhabbetimiz bittikten sonra saatin baya geç olmasıyla beraber herkes kalkmaya başladı. Ben de onlarla beraber aşağı indim. Yasemini evine kadar ben bırakacaktım diğerleri de beraber gidecekti.

- Elife hikayeni mi anlattın?
+ Sanırım gözlerimden anladı.
- Güneşi izlemeye zütürmüşsün?
+ Evet kendisi gelmek istedi çünkü. Merak etme seninle ilgili de hiçbir şey konuşmadım. Ne söylediyse de bakışlarımdan anlayıpta söylemiştir. Benim bir dahilim yok. Ama çok iyi niyetli bir kız. Onun gözlerinde hayatı bulmaya çalışmalısın.

Devam bro isin yoksa mukemmel

Devam rez