üniversitede öğrenciyken yaşadığım açlık

son sınıfın bitmesine 3 ay kalmıştı.
cepte beş kuruş yok. ekmek alacak param dahi yok düşünsenize.
yol param da olmadığından perşembe ve cuma günü okula da gidememiştim.
evde ekmek poşetindeki kırıntılar bile bitmişti.
elimle sarıp içtiğim tütünüm de yoktu. sigarasızlık ayrı bir dertti.
beni böyle bir hayata yaşamaya mecbur eden rejim anasını avradını gibmeye and içmiştim.

dolapları karıştırınca bir yemeklik pirinç buldum.
hiç yoktan yumuşatıp yiyebilirdim.
alüminyum tencereye su koyup ocağa koyacaktım ama gaz da bitmişti.

bahçeli bir evde olduğum için topladığım çalı çırpıyı 3 taşın arasına alıp tencereyi bu taşların üzerine koydum.

güzelce pirinç pilavımı pişirdim.

iyice yumuşasın diye tencerenin kapağını iyice sıkıştırmıştım.

15 dakkalık dinlemeden sonra kapağı açmaya çalışıyorum açılmıyor.

o kadar sıkışmış ki açılmıyor kapak.

bir yandan açlık bir yandan agresiflikten tencereyi alıp yere çarptım pilav yere dökülse bile yiyecek durumdaydım.

yine açılmadı.

çevreden bulduğum bir inşaat çivisiyle tencereyi deldim. hemencecik açıldı.

elimle afiyetle yiyerek 3 günlük açlığımı sonlandırmıştım.

aradan yıllar geçti kazandığım onca paraya rağmen o pilavın tadını arıyorum.

buda böyle bir anımdır.