(bkz: Part 33)

Artık buna bir dur demenin vaktinin geldiğini anlamıştım. Zaten berna'yıda çok özlemiştim, farklı şehirlede olduğumuzdan kopukluklar yaşanmaya başlamıştı. Ayrı şehirlerde olmuyordu, sürekli tartışmaların, kavgaların ardı arkası kesilmiyordu. Okulu bitiremeyeceğim zaten belliydi, dükkana gidip ali abiyle helalleştim. Herşey için teşekkür ettim. Ancak ev arkadaşlarım ve yeşimin henüz bu durumdan haberi yoktu. Aylardan nisan, güzel bir ilkbahar günüydü. Okula gittik derslere girmeyip kantinde oturup muhabbet ettik, Akşam olmuştu, yeşimi alıp şimdiki ismiyle camlı köşk isimli kafeye zütürdüm. Fıratla cihanı o akşam sınıftakiler halı saha maçına çağırmış, Onlarda oraya gitmişti. Birer tane kahve söyledik muhabbete girdim;

(ben)-yeşim
(y)-söyle canım
(ben)-ben gidiyorum
(y)-nereye?
(ben)-kalamam artık burda, içinde bulunduğumuz duruma baksana
(y)-ne varmış ki durumumuzda okulu mu bırakacaksın
(ben)-bak yeşim, sana daha öncede söyledim benim bir sevgilim var, seninle olamam.
(y)-ama biz birlikte olduk, yanında hep ben varım, sevgilin yokki.
(ben)-senin yanındayken bile aklım orada benim.
(y)-yalan söylüyorsun.
(ben)-bak seni tanıdığımda sigaradan başka birşey içmiyordun. şimdiyse şu haline dön bir baksana
(y)-herşeye razıyım, gitme bırakırım. nasıl istersen öyle biri olurum. Kimsem kalmadı sende biliyorsun. Teyzemlerde kalmaktan bıktım. birlikte eve çıkarız. (üvey babası annesi ölünce sahip çıkmamıştı)
(ben)-hiçbirşeyim yokki yeşim, sıradan öğrenciyiz ikimizde. Üstelik zengin biriside değilim bir gelecek vaat edemem sana.
(y)-olsun, benim bir beklentim yok. (sol gözünden bir yaş süzüldü yanağına)
(ben)-neyse sonra yine konuşalım bunları üzülme.

Ertesi gün fırat ve cihanlada konuştum bu mevzuyu, maddi açıdan zorlanacaklardı ama yinede anlayışla karşıladılar. Canımı sıkmamı sınıftan bir ev arkadaşı bulabileceklerini söyleyip bir nebze olsun içimi rahatlatmış oldular. Bir hafta sonrasında eşyalarımı toparlamıştım ve gitmeye kesin olarak karar kılmıştım. Akşam 9 için biletimi kestirmiş, son günümü geçiriyordum bu şehirde. Yeşim ile telefonda konuştuk ve bu akşam 9'da biletim olduğunu söyledim. Akşam 8'e geliyordu saat, fırat çantamı omuzladı, evden çıktık. Tam yolun ağzına çıkmıştık, yeşim yetişmek için koşmuş olacak ki karşımda nefes nefese duruyordu.

Arkadaşlar bu parttan sonraki part final olacaktır. Final partını okumadan önce, daha önceden girmiş olduğum (bkz: #185412912) nolu entryi okumalısınız.

(bkz: Part 34 FINAL)

Finalin teması, okurken dinlemeniz şiddetle önerilir.
https://www.youtube.com/watch?v=0hQCKkqmDlw

Ne kadar zor olsada ayrılıklar, yapacak birşey yoktu. Biz cihan ve fıratla önden yürürken, yeşim ise arkamızdan bizi takip ediyordu. Otogara varmıştık ve otobüsümün kalkma saati gelmişti.

(ben)-fırat iyi ki tanıdım seni kardeşim, istanbulda görüşelim.
(f)-sıkıntı yok kardeşim istediğin zaman istediğin yerde (sarıldık)
(ben)-cihan hakkını helal et bilader, senide tanıdığıma çok sevindim. (adamın sevgilisiyle birlikte olduk bide helalleşmesem olmazdı)
(c)-helali hoş olsun arada gel buraya, biz daha 2 yıl daha bitiremeyiz bu okulu.
(ben)-kısmet.

Son olarak yeşime doğru baktım, bizden 3-4 metre kadar uzakta başını önüne eğmiş ağlıyordu.

(ben)-yeşim!
(y)-gitme.
(ben)-gel son kez sarılalım, beni böyle mi yolcu edeceksin?
(y)-seni çok seviyorum. (koşup boynuma sarıldı)
(ben)-söylediklerimi unutma, eğer birazcık beni seviyorsan bu illetten kurtulacaksın.
(y)-tamam, yine gel buraya olur mu?
(ben)-gelirim tamam. iyi ki varsın hoşçakal.
(muavin)-kalkıyoruz kardeşim.
(ben(-kendinize popüler davranın. (zorda olsa gülümsedim onlara bakarak, dolu gözlerle)

istanbula döndükten sonra yeşim beni birkaç kere arasada bir süre sonra, benden ümidini kesmiş olacak ki aramayı bırakmıştı. Bu arada fıratta cihanda okulu bitiremediler benden 1 yıl sonra onlarda bıraktılar.

Aradan yıllar geçmişti bundan 5 ay öncesinde düzceye gezme amacıyla gittm. Alperle buluştuk, 1 geceliğine onlarda kalacaktım. Alper "hadi pavyona zütüreyim seni birşeyler içeriz" diyerek, Düzcedeki tek pavyon kılıklı yer olan han birahanesine zütürdü beni. Birer tane bira söyledik, eski günleri yad ediyorduk. ilk defa giriyordum oraya, içerdeki insanların çoğunu ahiretten izin kağıdı imzalatıpta bir süreliğine tekrar dünyaya gelen ölmeyi unutmuş dayılar oluşturuyordu. Genç kesim yok denecek kadar az, gerisi ise orta yaşlıydı insanların. Alper garsona "iki tane'de hatun göndersene bizim masaya" dedi. Pavyondaki kadınlar karşımızdaki masada hep beraber oturuyorlardı.

Garson yanlarına gidip, ikisini kaldırdı ve bizi işaret etti, bana arkası dönük olarak masada oturan kadın ayağa kalkıp bize doğru yönelince gördüğüm manzara ile beynimden vurulmuşa dönmüştüm, karşımdaki yeşimdi. Beni gördüğünde oda şaşırıp bir duraksasa bile gelip yanıma oturdu. Açık saçık bir gece elbisesi, kırmızı ruju, kırmızı ojeleriyle bir sokak fahişesinden farksızdı.

Bense ne diyeceğimi bilemiyordum o anda. Yeşim kolunu boynuma doladı.

(ben)-yeşim sen misin bu?
(y)-beğenemedin mi?
(ben)-senin ne işin var burada, yürü gidiyoruz.
(y)-otur oturduğun yerde. Eğlenmek için buraya geldin, bende seni eğlendireceğim.
(ben)-nasıl düştün sen buraya, senin ne işin var böyle bir yerde?
(y)-senden sonra damardan almaya başladım thefucking, yokluğun öyle acıydı ki, çareyi öyle buldum, sonrası ise buralara kadar getirdi beni işte.
(ben)-kalk dedim.
(y)-hayır kalkmayacağım, ben buraya aitim artık.
(ben)-yeşim özür dilerim ne olur kalk çıkarayım seni burdan.
(y)-çok geç thefucking, çok geç.

O gün anladım, tek suçu beni sevmesi olan masum yeşimi, şehri terk ederken kendi ellerimle benim öldürdüğümü. O gece ne kadar uğraşsamda, benimle gelmedi. Evet bir kız öldürdüm, Bana baktığında gözlerinin içi gülen, evet bir kız öldürdüm, hayallerini benimle süsleyen, evet bir kız öldürdüm dostlar, spor sokakta şirin bir evde benimle birlikte yaşamayı düşleyen. Artık karşımdaki kişi o öldürdüğüm kız değildi.

Benim üniversite hikayem burada bitti arkadaşlar. Buraya kadar hikayeme eşlik edenlere, şukulayana , çügüleyene, sevene, sevmeyene, trole, anancıya aşık olana, aldatılanlara, kaybedenlere, kazananlara ve bu ülkede artık umut diye birşey kalmadığına inananlara buradan selam olsun dostlar. Bu hikayede benim buraya yazdığım biyografimin bir parçasıydı. Hepiniz kalın sağlıcakla.

1)- (bkz: lise hayatımı geri istiyorum lan)
2)- (bkz: kaybettiklerimi nasıl geri kazandım anlatıyorum)
3)- (bkz: umut bizim mahalleden bi bin)
4)- (bkz: üniversitede başımdan geçenleri anlatıyorum)