Liseyi istanbulda okumuş endüstri meslek lisesi elektrik bölümünden mezun olmuştum. Aslında üniversiteye gitmek gibi bir niyetim yoktu ancak, babamla pek anlaşamadığımdan ve bazı sebeplerden dolayı gitmek zorunda kaldım. ilk on tercihimi gitmek istediğim şehirlerden oluşturmuştum, sonrasını ise kafama göre doldurdum. Tercihler açıklanmış bana ise 21. sıraya yazdığım düzce meslek yüksek okulunun yolu görünüyordu.

Bu hikayede Düzce meslek yüksek okulunda geçirmiş olduğum 1 yılımı anlatıyorum arkadaşlar. Hikayeye biryerden giriş yapmam gerekiyorsa üniversiteye kayıt için gittiğim günden başlıyayım anlatmaya.

Aslında tek başıma gidecektim kayıt için ancak, kayıttan bir gün öncesinde büyük amcamın ankaraya gideceğini öğrendim. Düzce yol üstünde kaldığından onunla gidecek, okul kaydını yaptırdıktan sonra ben otobüsle istanbula dönecektim.

Üniversiteye kayıt için giden arkadaşlarımız bilir kayıt günleri kurulan standları. Cemaat yurtlarındaki ince bıyıklı abiler sözde orda yeni gelen öğrencilere kayıt işlemlerinde yardım eder sanki karşılık beklemiyormuş gibi. Sonra nerede kalacaksın, ev mi düşünüyorsun yurt mu gibi saçma sapan sorular sorarlar. Okulun önüne gelmiştik ki, ilk şokumu orada yaşadım zaten, ben internetten baktığımda gördüğüm yer burası değildi, sonradan anladım aslında kampüsün fotoğraflarına baktığımı. Benim okuduğum ilk okul bile bu binanın yapısından daha iyiydi.

Herneyse bende kayıttan falan anlamadığım için bu ince bıyıklı abilerimizin kurduğu tuzağa düşmüş bulundum. Kayıt formlarını doldururken yardımcı oldular falan. Büyük amcam, babam ve diğer amcamın aksine dini inanç konusunda çok daha fazla abartılı bir insandı. Kayıt işlemlerime yardım eden lavuk sordu; "Yurtta mı kalmayı düşünüyorsun evde mi?" Bense mevzuyu anında uyanmıştım, bunlar beni katakulleye getirip cemaat yurduna alacaklar diye düşündüm ve hemen "evde kalmayı düşünüyorum" diyerek cevabı yapıştırdım. ancak cemaat evlerinin olduğu hiç aklıma gelmemişti.
"Evlerimizde var" dedi. Normalde amcam olmasa kayıt işlemlerinde yardım ettiklerinden dolayı masaya 5 lira atar giblemeden yürür giderdim ordan. Ancak amcam "bi düşünelim" dedi.

Hay amk dedim kendi kendime. Sanki kendi gidecek üniversiteye. Her ne kadar "ben cemaat yurdunda kalmam" desemde, amcam "gidip bi bakalım kalmayacaksan yine kalma" dedi. Tabiiki ben kendimi yurda aldırmamak için kafamda planımı yapıp çoktan oynatmaya başlamıştım.

Seri partlar halinde yazacağım arkadaşlar, sizlere bir noktada 31 arasıda vereceğim.

Edit : Hikaye sona ermiştir arkadaşlar. Bu hikayede diğer hikayelerimde bahsettiğim ama içeriğine hiç girmediğim, kısa süren üniversite hayatımı yazdım. Buradan bütün inci Sözlük ailesine selam olsun.