sene 2012 istanbul'a okul için gelmişim, ev arama yurt bakma işleri vs derken yazın ortası falan tabi.. liseden tanıdığım bir arkadaşla karşılaşınca hiç yurt işlerine vs bulaşmadan ev tutalım dedik ve şansa bala çok erken tarihte de evi bulmuştuk. bayrampaşa ali fuat başgil i bilen bilir, orada küçük bir daire kiraladık yaşlı bir teyzeydi kiracımız. taşınma evresi iki küçük eşya vs derken ben memlekete geri döndüm. Okulun başlamasına yakın dönecektim istanbul'a, işte o sıralar babamın annemi aldattığı ama sonradan pişman olup bıraktığı kadının babamla sözleştiği para işleri tak pürsük dertleriyle uğraşıyoruz. Ben de o kadar bunalmışım ki istanbul'a erkenden yani yaz bitmeden gitmeye karar verdim. Ağustos başı falandı bizimkilere dedim ben gidiyorum işte okul başlamadan biraz etrafa alışırım bahanesiyle bindim uçağa geldim istanbul'a. Tabii benim ev arkadaşı hiç oralı değil okul başlamadan 1 hafta önce anca gelirim kafasında ben de o tarihe kadar tekim evde. Ne başka bir tanıdık var ne bir arkadaş ama kafamı dinlerim etrafa alışırım düşüncesindeyim. Kaldığımız eve gelecek olursam dediğim semtin o bölgesi genelde göçmenler ihtiyarlar vs tiplerle dolu böyle sessiz biraz açıkçası taktan bir yer. Gece ses duymazsın sabah kekodan geçilmez falan filan. Küçük bi balkonu vardı ben de birkaç gün çok evden çıkma modunda olmadığım için balkonda keyif çatıyorum kendimce. Derken bir akşam yemeği falan yemişim pc karşısında oturuyorum kapı çaldı.. Bizim alt komşu elinde bir iki tabak bir şeyler getirmiş işte öğrenci misin şöyle misin vs tanışmış olduk. Misafir ettim falan 1 saat muhabbet sohbet baya da sıcak kanlı bir adamdı sağolsun. Aradan bir hafta geçti işte ben de artık dedim gezmek lazım şu metrodur metrobüstür bir öğrenelim nasıl bir karmaşa.. Ağustosun 12si falandı hiç unutmuyorum bu günü... Akşama kadar taksim karaköy beşiktaş bacaklarıma ağrılar bağlayana kadar tozdum etrafta böyle içimde istanbul heyecanı vs bir de ev metroya yakın durakları falan da ezberlemişim aileden ilk defa bu kadar uzağım eve geç git kim takar modunda devam ediyorum. Neyse takıldım falan derken saat 12 yi geçmişti metrobüsler geç geliyor vs 1 buçuk falandı eve girdim. O kadar yorgunum ki hatta bıraktığım bulaşıklara falan girişecektim dedim sabah kahvaltıdan sonra topluca yıkarım hepsini. Üstümü falan değiştirdiğim gibi gittim yatağa. Ev dediğim gibi küçücük böyle kapıdan giriş direkt salon solda minik bi koridor var mutfak + tuvalet yan yana içerisi de geniş bi oturma odası bizim yataklar vs orada. Attım kendimi yatağa böyle bir iki telefona bakarken zaten dalmışım...

Öğlen 2 buçuğa kadar uyumuşum salonda kalktım açlıktan da ölüyorum, mutfağı falan temizlemeye giriştim hazır gün içindeyken dedim işi bitirir çıkar iki börek falan yer karnımı doyururum. Neyse gittim mutfağı temizledim cam kırıklarını falan sonra giyindim evden çıktım yakında bi börekçiye oturdum siparişi verdim hemen hakan'ı aradım. Açtı işte ne zaman geliyorsun şöyle böyle konuşuyoruz ama olayı falan anlatmıyorum şimdi tribe girer gelmez yok evden ayrılır biraz pinpirikli bir tipti çünkü ne olur ne olmaz öyle sadece yoklamak için aradım hesabı yapıyorum yani... Ağustos sonu orada olurum dedi çok fazla o da geciktirmek istemiyorum falan dedi ben de rahatladım zaten kalmış 2 hafta falan gelmesine.. Aradan böyle 2-3 gün geçti evde bir terslik yok ama nasıl içim darlanıyor hani böyle tarifsiz amk... Bizimkilerden hiç ses seda yok annemleri arıyorum bir garip konuşuyorlar iyice soğuyorum falan günler geçiyor tak gibi.. Neyse hiç unutmam ki allah bir daha yaşatmasın bir çarşamba günü böyle olmaz dedim sabah erkenden çıktım evden hani kendime gelmem lazım... Kadıköy kanlıca ne varsa gez aq zaten bir kere gelmişiz okul da yok eve tıkılmaktan kafayı yiyeceğim çıktım yine geziyorum. Tak telefon çaldı kuzenim günübirlik istanbula gelmiş.. oh dedim sonunda bir insanla takılma fırsatı hem konuşur kafa dağıtırım.. Ortaköy'de buluştuk işte bebeğe yürüyelim sahilden falan dedik geziyoruz full muhabbet sohbet on numara geçiyor tabi gün.. O daha çok biliyor tabi benden buraları işte etrafı falan gösteriyor yiyoruz içiyoruz vapurla karşıya falan geçtik kadıköy moda derken saat yine akşamı buldu.. Kuzenim de sakarya'da uzakta değil ama işleri yüzünden gelemiyor ve akşam gece hangi otobüs varsa yine dönecek. Aynı metroya bindik o esenlere geçicek ben de aktarma yapıp bayrampaşa devam edicem işte selamlaştık yine metroda gidene kadar lafladık falan ben yine geldim lanet ettiğim mahalleye. Bir de iyi vakit geçirdikten sonra o eve girmek zorunda olmak kadar berbat bi his yok ama sokakta da kalacak değilim ıkına sıkıla girdim eve geçtim hemen salona. Bilgisayarda falan takılıyorum yine her zamanki gibi açtım bütün camı pencereyi içerde içiyorum sigarayı ama çay falan da demlemiyorum melisa çayı almışım marketten bari gevşetsin de kolay uyuyayım diye.. korka sıkıla olmaz çünkü bu işler normal şekilde gidip yatağımda yatmam lazım kafamdan atmak için her şeyi.. Neyse içtim çayı vırtı zırtı dişlerimi fırçaladım bir de mutfağı kontrol ettim tezgahta falan bir tak bırakmıyorum bilerek hani düşecek bir şeyin bahanesi olmasın diye geçtim arka odaya girdim yatağa ışığı da söndürdüm uzanıp telefona bakıyorum...

böyle bir 5 dk falan nefeslendim artık kalkıp ışığı açmaya bile gücüm yok etrafı anca duymaya başladım başım öyle bir zonkluyor ki... kapının çaldığını fark ettim ama zangır zangır. hem kapıya vuruyorlar hem de zile basıyorlar.. ne oluyor falan diye kalktım anında koridora koştum ışığı bile yakamadan açtım kapıyı alt komşu böyle ürkmüş bir şekilde karşımda yasin noldu diyor oğlum diyor ama nasıl telaşlı adam.. abi dedim dur sakin ol gir içeri.. geçtik salona adam sesin öyle bir geldi ki hanımla ödümüz koptu krize falan girdin bir şey oldu zannetik ışıkların da kapalı hayırdır falan diyor. abi dedim ya ne diyeyim nasıl anlatıyım şimdi inanır mısın falan tribine giriyorum ben ama bir yandan da gözlerimi de tutamıyorum hani ağladım ağlayacağım adam da farkında bunun. bir yandan sakinleştiriyor işte tamam anlat bak ben buradayım şuan bir şey yok ne olduysa söyle oğlum böyle bu şekilde çözülmez sen konuş ne olduysa biz buluruz çaresini falan diyor.. hatta kalktığını mutfaktan su getirdiğini bile hatırlıyorum.. neyse ben dayanamadım tabi ağlak ağlak titrek sesle anlatıyorum adama 1 hafta önce de şöyle oldu bugün de böyle oldu şaşkın şaşkın dinliyor tabi adam ne yapsın.. baya böyle uzun uzun konuştuk işte hani inanır gibi de olmadı adam ama bir yandan da yalan söylemediğimi de biliyor yani belki de inanmak istemiyor. bi sürü öğütler işte avutmalar istersen arkadaşın gelene kadar şöyle yapalım böyle yapalım derken tabi gitmesi lazım adamın sabaha karşı bir vakit aşağıda karısı var.. konuştuk bilmem ne dedi zili kapıyı boşver telefonu da kaydet ki bir şey olduğunda acil ararsın. abi dedim çok sağol şöyle böyle derken gitti evine. ben direkt yine ışıkları yak salona geç moduna büründüm tabi dua ediyorum. allahım ne oluyor neden böyle hakan inşallah yarın gelir erken gelir lütfen gelsin.. annemi falan mı çağırsam onlara mı anlatsam ama bu sefer okul zamanı akılları kalır ben de ne yapacağım kafada bir sürü soru yine.. dedim oğlum sana burada bir süre uyku yok ama ya hep devam ederse ya hakan geldikten sonra da hiç bitmezse bana ne oluyor aq kafasına da girdim.. yine sabahı gördüm yine öğlene kadar uyukla akşamüstü yataktan anca çık derken hakan aradı dedi kanka 2 güne geliyorum haberin olsun zaten biraz da birlikte gezer tozarız okul başlamadan.. ulan hatırlıyorum hiç bu kadar mutlu olmamıştım herhalde içim öyle bir rahatladı ki hemen kalktım hazırlandım çıktım evden Beşiktaş'a geçerim hem yemeği yer hem de geç saatlere kadar dururum dedim koydum yola kendimi. Belki de ben de değil bu sıçtığımın evindeydi problem... belki hakan da aynı durumlardan şikayetçi olacak hiç olmadı gideriz ev değiştirir veya öğrencinin bol olduğu adam akıllı bir yurda yerleşiriz nedir yani falan diye geçiriyorum içimden işte kendimi rahatlatma çabaları vs vs...