üniversite hayatımı anlatıyorum beyler

reserved

yahya çok güzel darbuka çalar. bataristlik yapmış işte kendi çapında. ben de klarneti çok iyi çalarım. biz kimseyi giblemedik. kavgaysa kavga bizim için sıkıntı değil. aldık darbuka ile klarneti çıktı yurdun bahçesine çalmaya başladık.

sonra sesi güzel bi arkadaş - ömer diye bi çocuk geldi bize eşlik etmeye başladı.

normalde herkes gitar alıp çıkar ama bizimkiler bi tuhaftı. ayını kafadaydık yahya ile. sonra işte etrafımıza bi kaç kişi daha geldi kızlar filan da vardı.

bu binler ise karşıda oturup sohbet ediyorlardı. çardağa geçişler. arada küfür filan ediyorlar. ama biz sessizliğimizi koruyoruz.

üniversitede ilk samimi arkadaşım o olacaktı. akşam kantinde fişleri bozdurup yemek yedik. tabi ben her şeyi millete bakarak yapıyorum. öünmdeki ne alırsa bende aynısını alıyorum. sonra yahya'yı gördüm masasına gittim. sohbet ettik biraz. dışarı çıkıp sigara içtik. çok delikanlı bir çocuk izlenimi vardı.

yemeği yedik. odalarımıza çıktık. her gün farklı bir gürültü kopuyordu yurtta. yine biri kavga ediyordu. herkes çıktı bakıyordu kapıdan. bende uzattım kafamı bi baktım bizim yahya ile benim kavga ettiğim çocuk birbirine girmiş.

yahya sarışın uzun boylu bi çocuk. hiç düşünmeden bende girdim kavgaya. sonra onlar çoğaldı ve bize yumruk atan atana. kim olduğunu anlamıyoruz bile. bunları neden yaptıkları hakkında da en ufak bir fikrimiz yok.

meğerse yahya ya benle konuşmaması gerektiğini söylemişler. o da yoo ben konuşurum demiş. ve kavga başlamış. ben de her yeni gelene bu bin saldırıyo sandım ve dalmıştım.

reserved bi ara okurum

reserved

2-3 saat sonra odaya 7 kişi geldi ve hepsi birbirine kim diye soruyordu. sonra gel buraya diye bi ses duydum. hiç düşünmeden gittim yanlarına o sırada tekrar kavgaya tutuştuk. camın önündeki bira bardağını sallamıştım birinin yüzüne. çok fena şişmişti eli yüzü. hiç bu kadar tahmin etmiyorlardı belki ama iyi kavga yapardım. sonra yine ayırdılar bizi. müdür geldi. işte anladı benim suçsuz olduğumu ama onlarada bir şey demedi. kavga yaptığım çocuk yurdun daşşaklılarından. çevresi geniş ve yurtta sözü geçen yavşağın teki.

bizim odadakiler bulaşma boşver hayatına bak filan dediler. derse girdim. sıradan sesiz bir gündü. herkes birbirine alışmaya çalışıyordu ama ben olayları düşünüyordum. sonra omzumda bir el hissettim.

- sselamın aleyküm arkadaş

+ aleyküm selam

- ben yahya aynı yurttayız.

+ ben de fırat.

reserved

rezerve belki okurum

yarın ilk derse gircektim. üniversite hayatımın ilk dersi olacaktı. tabi yok banyonu karşı blokta yapcan. yok yatağının suntasını müdüre imzalatacan gibi şakalara kanmamıştım. sonuçta bizde az bin değildik.

ama yurt müdürü. şakirtin önde gideniydi ve çok disiplinliydi. daha sonra onunla olan anılarımı filan da anlatacam.

sabah uyandım elimi yüzümü yıkamaya gittim. biri geldi sabunumu ve havlumu alıp başka yere zütürdü. ve şurda yıka lan elini yüzünü dedi.

ben şaşırmıştım. suratına baktım. banyoda iki kişiyiz. her halde yeni geldiğimizi anladı. yurt hayatı böyledir. bi kere ezdirirsen kendini hep ezilirsin. o yüzden aldım havlumu burda yıkayacam lan dedim.

sonra birbirmize bi girdik. bütün yurt toplandı. banyo kaygan * yere düştü tabi bu bende iyi bi dövdüm bunu. sonra bağırmaya başladı odana gelip odan da gibecem seni filan falan.

ben de gel dedim. yeniyim kimseyi tanımıyorum gel döv dedim. konu kapandı.

(bkz: tarifi zor bir acı çekiyorum)

bende senden 3yıl gerideyim herşey aynı

şukunu verdim reyiz

dinleyim bari.

yurt 900 kızdan ve 200 erkekten oluşuyordu. bloklar yanyanaydı. kantin ortaktı. güzeldi yani işte üniversite yurdu diyebileceğimiz bi yurt. ama tek kötü yanı odalar 6 kişilikti. ve züt kadardı. odaya girdim dolabımın numarasına baktım doluydu. selam verdim herkese. hoşgeldin faslı filan. onlar üst sınıflardı. 1 kişi de 4. sınıftı. boş dolaba yerleştirdim eşyalarımı. yatağımı düzelttim. tipik yurt kur çarşafları filan işte. nasıl düzeltmem gerektiğini filan bilmiyordum. sağolsunlar yardım ettiler. o çarşafın içine battaniye sokmak ölüm amk.

yatağıma geçtim ve yol yorgunu olduğum için uyumaya başladım.

gibtir ordan

rözörvö

reserved hadi bakak

okuyacam bunu. reserve

kayıt işlerini hallettim. yurt ve burs çıkmıştı. valizimi bi köşeye bırakıp ankarayı dolaştım biraz. daha önce bi kaç kere gelmiştim ama sadece gelmiştim. birazdan yurda gitcem ve o işte gibik insanlarla tanışacaktım. her şeyin değişme noktası olacaklardı onlar. ve bunun farkında değillerdi.

hocam hacettepe dedim. güldü. ( bölüme ve fazla ayrıntıya girmeye gerek yok. çünkü isim filan kullancam ) tebrikler fırat dedi. ama yüzümden anlamıştı gitmek istemediğimi. içinden nasıl geliyorsa öyle davran dedi. boynuna sarıldım ve ağlamaya başladım. herkes sevinçten ağladığımı sanıyordu ama hocam anlıyordu. git dedi. hayallerimi ona anlatmıştım. hayallerini gerçekleştirebilmenin tek yolu var bu şehre git ve üniversite oku. okuyomuş gibi yap ama hayallerinle ilgilen dedi. mantıklı gelmişti. çünkü işsiz güçsüz hiçbir şey bilmeden ve bir belge olmadan elinde hiçbir gib olamıyordun. gerçi elinde diploma olsa bile bi gib olamıyorsun ama hiç değilse daha rahat eyleme geçebilirdin.

yaz bitti. kayıtlar filan başladı ve tek başıma kimseyi almadan gittim ankaraya.

sınav zamanı geldi işte. girdik sınavlara sonuçları hep beraber televizyondan izliyorduk. kafamda biraz şekillenmişti ne kadar puan alacağım filan. sonuçta sınav sonuçları elimize ulaşmıştı. 4 arkadaşımın içinden sadece ben kazanmıştım. arkadaşlar tebrik ediyordu ama mutsuzlardı. bende bi yandan mutluydum ama içimde garip bir sıkıntı vardı. sonuçta çocukluk arkadaşlarımdı. hepsinden ayrılacaktık. belki bi daha hazırlanma fırsatları olmayacaktı. ya askere ya da farklı işlere dağılacaklardı. ve kopma dediğimiz üniversitenin gerçeklerinden biriyle karşılaşmıştım.

hiç böyle hayal etmemiştim. gitmek istemiyordum ama ailem o kadar sevinçliydi ki anlatamam. çünkü yapmak istemiyordum o işi aklımda çok farklı düşünceler vardı.

dershanedeki felsefe hocam benim diğerlerinden hep farklı olduğumu söylerdi. çok zeki bir binti o da. insanın gözüne bakınca ne tak olacağını anlardı. onla çok iyi anlaşırdım. yanına gittim...