üniversite hayatımı anlatıyorum beyler

şuan üniversite bitmiş. köşesine çekilmiş bi adamım. hiçbir şeyden zevk almıyorum. ve hiçbir şey yapmak istemiyorum.

çünkü 4 senelik bir üniversite hayatında her şeyim oldu. aklınıza ne gelirse hepsini yaptım.

çok tuhaf bir üniversite hayatı geçirdim.

2-3 kişi olursa anlatmaya başlıyorum. yeter bana. ama gerçekten yavşaklık, kolpalık, para, kumar, karı kız ne varsa anlatacam.

eğer aramızda liseliler varsa kesinlikle dinlesinler. onlar için büyük bir fırsat bu.

beyler hayatımızdaki en acımasız şey zamandır. kimsenin döndürmeye gücü yetmiyor. keşke dediğim hiçbir şey olmadı ama zamanı döndürmek isterdim.

okuduk ama nasıl okuduk. dinleyin anlatmaya başlıyorum.

lise son artık herkes üniversite sınavlarına hazırlanıyor. bizim gibi en haylaz tipler bile hazırlanıyor düşünün. ama hocalar benim zeki bi insan olduğumu düşünürdü. o yüzden benden beklentileri diğerlerine göre daha fazlaydı. istanbul ya da ankaradan bir üniversite düşünüyordum. ama bizim matematiğe kafamız basmadığı için sözelden başka bölüm seçemiyorduk.

ama ne tuhaf ki sözelde bile matematik yapamazsak istediğimiz başarıyı sağlayamıyorduk. hiçbir tak olmayacağımızı bile bile test manyağı olmuştuk amk. 4 arkadaştık aynı dershaneye filan gidiyorduk işte. aile durumumuz pek iyi değildi ama zar zor yazdırmışlardı dershaneye bizi.

arkadaşlarla tek hayalimiz aynı üniversiteye gitmek ve okumak. son sınıfta biraz daha ciddi düşünüyorsun. ergenlikten yavaş yavaş kurtuluyorsun. ne biliyim aileni mahçup düşürmek istemiyorsun. her ne olursa olsun o sınıftaki çalışkan kızları senle sidik yarıştıran akranlarını geride bırakmak istiyorsun.

bunlar hep kazanma duygularımızdı. ne kadar ergenlikten çıksanda hırs başlı başına bir düşmandı. ama şöyle bir bakıoyrdum bölümlere. istersem en iyisini kazanıyım istediğim iş yoktu burda. ben farklı bir şeyler yapmak istiyordum. ve bu meslekler bana uymuyordu.

sınav zamanı geldi işte. girdik sınavlara sonuçları hep beraber televizyondan izliyorduk. kafamda biraz şekillenmişti ne kadar puan alacağım filan. sonuçta sınav sonuçları elimize ulaşmıştı. 4 arkadaşımın içinden sadece ben kazanmıştım. arkadaşlar tebrik ediyordu ama mutsuzlardı. bende bi yandan mutluydum ama içimde garip bir sıkıntı vardı. sonuçta çocukluk arkadaşlarımdı. hepsinden ayrılacaktık. belki bi daha hazırlanma fırsatları olmayacaktı. ya askere ya da farklı işlere dağılacaklardı. ve kopma dediğimiz üniversitenin gerçeklerinden biriyle karşılaşmıştım.

hiç böyle hayal etmemiştim. gitmek istemiyordum ama ailem o kadar sevinçliydi ki anlatamam. çünkü yapmak istemiyordum o işi aklımda çok farklı düşünceler vardı.

dershanedeki felsefe hocam benim diğerlerinden hep farklı olduğumu söylerdi. çok zeki bir binti o da. insanın gözüne bakınca ne tak olacağını anlardı. onla çok iyi anlaşırdım. yanına gittim...

hocam hacettepe dedim. güldü. ( bölüme ve fazla ayrıntıya girmeye gerek yok. çünkü isim filan kullancam ) tebrikler fırat dedi. ama yüzümden anlamıştı gitmek istemediğimi. içinden nasıl geliyorsa öyle davran dedi. boynuna sarıldım ve ağlamaya başladım. herkes sevinçten ağladığımı sanıyordu ama hocam anlıyordu. git dedi. hayallerimi ona anlatmıştım. hayallerini gerçekleştirebilmenin tek yolu var bu şehre git ve üniversite oku. okuyomuş gibi yap ama hayallerinle ilgilen dedi. mantıklı gelmişti. çünkü işsiz güçsüz hiçbir şey bilmeden ve bir belge olmadan elinde hiçbir gib olamıyordun. gerçi elinde diploma olsa bile bi gib olamıyorsun ama hiç değilse daha rahat eyleme geçebilirdin.

yaz bitti. kayıtlar filan başladı ve tek başıma kimseyi almadan gittim ankaraya.

kayıt işlerini hallettim. yurt ve burs çıkmıştı. valizimi bi köşeye bırakıp ankarayı dolaştım biraz. daha önce bi kaç kere gelmiştim ama sadece gelmiştim. birazdan yurda gitcem ve o işte gibik insanlarla tanışacaktım. her şeyin değişme noktası olacaklardı onlar. ve bunun farkında değillerdi.

yurt 900 kızdan ve 200 erkekten oluşuyordu. bloklar yanyanaydı. kantin ortaktı. güzeldi yani işte üniversite yurdu diyebileceğimiz bi yurt. ama tek kötü yanı odalar 6 kişilikti. ve züt kadardı. odaya girdim dolabımın numarasına baktım doluydu. selam verdim herkese. hoşgeldin faslı filan. onlar üst sınıflardı. 1 kişi de 4. sınıftı. boş dolaba yerleştirdim eşyalarımı. yatağımı düzelttim. tipik yurt kur çarşafları filan işte. nasıl düzeltmem gerektiğini filan bilmiyordum. sağolsunlar yardım ettiler. o çarşafın içine battaniye sokmak ölüm amk.

yatağıma geçtim ve yol yorgunu olduğum için uyumaya başladım.

yarın ilk derse gircektim. üniversite hayatımın ilk dersi olacaktı. tabi yok banyonu karşı blokta yapcan. yok yatağının suntasını müdüre imzalatacan gibi şakalara kanmamıştım. sonuçta bizde az bin değildik.

ama yurt müdürü. şakirtin önde gideniydi ve çok disiplinliydi. daha sonra onunla olan anılarımı filan da anlatacam.

sabah uyandım elimi yüzümü yıkamaya gittim. biri geldi sabunumu ve havlumu alıp başka yere zütürdü. ve şurda yıka lan elini yüzünü dedi.

ben şaşırmıştım. suratına baktım. banyoda iki kişiyiz. her halde yeni geldiğimizi anladı. yurt hayatı böyledir. bi kere ezdirirsen kendini hep ezilirsin. o yüzden aldım havlumu burda yıkayacam lan dedim.

sonra birbirmize bi girdik. bütün yurt toplandı. banyo kaygan * yere düştü tabi bu bende iyi bi dövdüm bunu. sonra bağırmaya başladı odana gelip odan da gibecem seni filan falan.

ben de gel dedim. yeniyim kimseyi tanımıyorum gel döv dedim. konu kapandı.

2-3 saat sonra odaya 7 kişi geldi ve hepsi birbirine kim diye soruyordu. sonra gel buraya diye bi ses duydum. hiç düşünmeden gittim yanlarına o sırada tekrar kavgaya tutuştuk. camın önündeki bira bardağını sallamıştım birinin yüzüne. çok fena şişmişti eli yüzü. hiç bu kadar tahmin etmiyorlardı belki ama iyi kavga yapardım. sonra yine ayırdılar bizi. müdür geldi. işte anladı benim suçsuz olduğumu ama onlarada bir şey demedi. kavga yaptığım çocuk yurdun daşşaklılarından. çevresi geniş ve yurtta sözü geçen yavşağın teki.

bizim odadakiler bulaşma boşver hayatına bak filan dediler. derse girdim. sıradan sesiz bir gündü. herkes birbirine alışmaya çalışıyordu ama ben olayları düşünüyordum. sonra omzumda bir el hissettim.

- sselamın aleyküm arkadaş

+ aleyküm selam

- ben yahya aynı yurttayız.

+ ben de fırat.

üniversitede ilk samimi arkadaşım o olacaktı. akşam kantinde fişleri bozdurup yemek yedik. tabi ben her şeyi millete bakarak yapıyorum. öünmdeki ne alırsa bende aynısını alıyorum. sonra yahya'yı gördüm masasına gittim. sohbet ettik biraz. dışarı çıkıp sigara içtik. çok delikanlı bir çocuk izlenimi vardı.

yemeği yedik. odalarımıza çıktık. her gün farklı bir gürültü kopuyordu yurtta. yine biri kavga ediyordu. herkes çıktı bakıyordu kapıdan. bende uzattım kafamı bi baktım bizim yahya ile benim kavga ettiğim çocuk birbirine girmiş.

yahya sarışın uzun boylu bi çocuk. hiç düşünmeden bende girdim kavgaya. sonra onlar çoğaldı ve bize yumruk atan atana. kim olduğunu anlamıyoruz bile. bunları neden yaptıkları hakkında da en ufak bir fikrimiz yok.

meğerse yahya ya benle konuşmaması gerektiğini söylemişler. o da yoo ben konuşurum demiş. ve kavga başlamış. ben de her yeni gelene bu bin saldırıyo sandım ve dalmıştım.

yahya çok güzel darbuka çalar. bataristlik yapmış işte kendi çapında. ben de klarneti çok iyi çalarım. biz kimseyi giblemedik. kavgaysa kavga bizim için sıkıntı değil. aldık darbuka ile klarneti çıktı yurdun bahçesine çalmaya başladık.

sonra sesi güzel bi arkadaş - ömer diye bi çocuk geldi bize eşlik etmeye başladı.

normalde herkes gitar alıp çıkar ama bizimkiler bi tuhaftı. ayını kafadaydık yahya ile. sonra işte etrafımıza bi kaç kişi daha geldi kızlar filan da vardı.

bu binler ise karşıda oturup sohbet ediyorlardı. çardağa geçişler. arada küfür filan ediyorlar. ama biz sessizliğimizi koruyoruz.

sonra bi kızın bakışları keskinleşmeye başladı. bende baktım. güzel hoş bir kız. sonradan öğreniyorum adı fatma gül. kısa boylu ama böyle bi gülüşü var çok hoş. bi şarkı istedi işte duygusal bir parçaydı. uzattıkça uzattım onun için. dinledi. teşekkür ederim dedi gitti.

aklım onda kalmıştı.

biraz kısa bi süre sonra bi bağırma geldi. kapatın ulan rahatsız oluyoruz. biz tabi kapatmadık. onlardan geldiği için. yurt müdürü geldi.

şakirt ya anasını gibtiğim bu yurtta böyle şeyler olmaz gençler. nasıl yani dedik böyle kızlı erkekli böyle şeyler olmaz. zamanla öğrenirsiniz dedi.

eyvallah dedik. ama şaşırmıştım. ilk defa böyle bir şeyle karşılaşıyordum. ulan burası türkiye değil mi? biz nerdeyiz. ben nerdeyim. ülkenin başkenti lan bura diyorum kendi kendime.

kantine bi çay almaya indik yahya ile. kız kantinde idi. masad oturmuş yemeğini yiyordu. beni gördü gülümsedi. kavgalı olduğumuz çocuk ise karşı masada kızı kesiyordu.

sonra kız bana bakıp gülümseyince kafasını bana doğru çevirdi baktı. ama gözlerinden kan fışkıaracak gibiydi. ben bile korktum. gel benle dedi. kantinin ortasında. hiç tepki vermeden hadi bakalım dedim.

o kız benim eski sevgilim dedi. ona yan gözle bakma dedi. ayrılmışlar ama hala seviyormuş.

içimden gülümsedim. o an onun çaresizliğini gördüm. ama ondan intikam almak için de o kızı kullanamazdım. ama sohbetim olursa eğer tabii ki kesmezdim.

çünkü hoş bir kızdı. ve beni etkilemeyi başarmıştı.

yahya'ya anlattım dediklerini. yahya da gülümsedi. keyfin nasıl isterse gönlüm nasıl isterse öyle yap kardeşim dedi.

zaten ortada daha bi şey yoktu ama bu çocuk bi gülümsemeye bile dehşetle bakıyorsa gerçekten seviyordu bu çocuğu.

daha sonraları öğrendiğime göre bu kız için intihar bile etmiş. adı mesut.

neyse beyler az dışarı çıkıyım yoruldum akşam devam edelim tamam.

et40 et38 devam edecem la biraz dinleniyim olum parmaklarım yoruldu. bi hava alıp geliyom. sıkıntı yapmayın devam etcem bu gece bitircem.

et43 8 gibi burdayım olum çok fena şeyler anlatacam lan ayrılmayın bi yere

et50 ne saçmalıyon amk. niye sallayım mal mısın? kız için intihar etmeye çalışan bi yığın insan var. gibtir git ilk önce kafanı kabuğundan çıkar. kaç part attım ne sallıycam yaşananları anlatıyorum.

toplanın beyler devam ediyorum

odaya çıktık zaten züt kadar bir yerde 6 kişi kalıyoduk. güvenlikten sakladıkları okey tahtalarını çıkarmışlar okey atıyorlar. ben yahya'nın kaldığı odaya gittim. sohbet etmeye başladık. birbirimize düşüncelerimizi anlatıyorduk. böyle bi şey imkansız çocukla bütün fikirlerimiz hemen hemen aynı. siyasi görüşümüzden burcumuza kadar her şey aynı.

oda benim gibi aslında gelmek istememiş filan. neden diye sorduğumda aklında farklı şeyler yapmak varmış. biraz zaman verdim ona. daha çok tanımak için. tanıdıktan sonra ona projemi açıklayacaktım. ve madem aklında farklı şeyler yapmak var. benimde böyle birine ihtiyacım var.

sınıftaki kızlarla pek ilgilenmiyoruz. ama cemile diye bi kız var o da çok sessiz ama çok tatlı bi kız. ilk sohbetimi onla yaptım sınıftaki kızlardan. zaten herkes cool takılma çabasında. sınıfta bir kaç tane soytarı tipler var.

her taka zıplayan hala liseden kopamamış beyinler filan.

zaten siyasi olaylar hattinden fazla ankarada.

sınıfta kürtler baya bi fazlalar. hepsi de çok sessiz ve sakin takılıyorlar. ülkücüler geldikleri ilk gün zaten sıkıştırmışlar çocukları sakın faliyetlere katılmayın yanlış bir şey yapmayın diye. sınıfta da ülkücü oldukça fazla ve hemen birbirini bulmuşlar ocak sayesinde.

benim bu zamana kadar siyasetle işim olmadı bundan sonra da olmaz diye düşünüyordum. doğulu biriyle konuşmaya başladık.

selam dedim.

+ aleyküm selam gardaşş nasılsın

- iyidir kardeşim sen nasılsın? memleket nere?

+ eye deyelim eye olsun gardaş. hakkari benim memleket. ben alışamadımm buralaraa

- bende alışamadım kardeşim bende.

+ valla kardeş yav. buralar bizim oralar gibi hiç değil. keşke gelmeyeydim.

- sabret kardeşim alışırsın dedim.

sonra bi sessizlik oldu. içeri iri yapılı bi çocuk girdi.

burayı dinleyin dedi. hepimiz döndük. bu bölümün reisliği bana ait. haberiniz olsun dedi. kürtleri teker teker süzüp gitti.

+ görüyorsun işte gardaş...

görüyorum amk görmez miyim? ama hayat bana kimseye güvenmemem gerektiğini keşke o zaman öğretseydi.