ben yattım panpalar sahuru da yaptım şimdi. yarın daha bomba ve biraz daha ürkütücü anılarımla görüşmek dileğiyle, hayırlı geceler.

vizelerdi finallerdi derken sınavları da bitirmiştim. büt yoktu hepsini halletmiştim,ama mithat 2 dersten kalmıştı. bundan dolayı mithat'ın canı biraz sıkkındı. beraber dışarı çıkalım, kafan dağılır dedikten sonra çarşıya doğru çıktık. bizim mithat ile gezmelerimiz anlayabileceğiniz türden değildi arkadaşlar. normal insanlar dışarıya bir amaç ile çıkarlar,bir mekana gideceklerse giderler.biz ise dışarıya çıktığımızda çekingen adımlarla amaçsızca yürürdük. hobi olarak kafamızı kaldırır çarşıdaki bütün dükkanların tabelalalarını tekrar tekrar gözden geçirirdik.yol boyunca o da ben de aynı şeyi sorar dururduk birbirimize 'nereye gidelim knk '. karşımıza yol ayrımı çıksa ikimizde birbirimize sorardık nereye gideceğimizi. işte bu derece kararsızdık beyler. bazı zamanlar yürürken ansızın geri döner geldiğimiz yöne doğru yürümeye başlardık. yani beyler 24 saat bizi kamerayla izleseler, kendimizden emin ve kararlı adımlarla gittiğimiz tek yerin iddaa bayi olduğunu çok net görürlerdi.

mithatla vedalaştım, sınavları geçeceğine dair inancımı ona belirttim. laptopu ve içinde inmekte olan max payne 3'ü kardeşime emanet edip hazırlanmaya başladım. bavulumu toplamıştım gitmeye hazırdım,3 aylık tatil beni bekliyordu. tatil dediğim 'arkadaşlarla antalya'da rus qeyfi' değildi beyler.3 ay boyunca evdeki masaüstü bilgisayarımda metin 2'nin taktan bi pvp serverında metin kesecektim aklımca. tabi bu benim planımdı, peder ise bambaşka düşünüyordu.ben geldiğimde yazın gireceğim iş hazırdı bile. pederin planları dahilinde mahalledeki fırınlardan birine, nazmi abinin yanına girmiştim.

ilk 10 gün iyiydi, bende destekledim bu çalışma işini. daha sonrasında fıtraten biraz sinirli olan nazmi abiye 'abi simit nasıl yapılıyor,bi tur beraber yapak' dedikten sonra, fırının oraya geçtim. nazmi abi hamurunu felan yoğurmuştu. bende hazırlamış olduğum pekmezli suya sonra susama bulayıp fırına atacaktım simit adaylarını.o anda nazmi abinin telefonu çaldı konuşmaya gitmişti.tam hamurları sosa bulayıp atacakken benim telefon da çaldı. arayan erdaldı. sohbet muhabbetten sonra iddaadan 800 lira kaldırdığını söyledi. ağzım açık kalmış, aklım şaşmıştı.ben şimdiye kadar en azla 32 tl almıştım. nasıl yaptığını erdala sorduğumda 'italya 2. ligindeki tüm maçlara alt bastım kanka 30 tl verip' yanıtını aldım. milyonda bir gerçekleşen bu olay sonucunda erdal milyarder olmuştu neredeyse. neyse telefonu kapatmıştım ama erdal'ın bu çıkışı beni hem şaşırtmış hem kıskandırmıştı.bu karışık düşünceler arasında simit adaylarını fırına verdim. sonra ön tarafa nazmi abinin yanına geçtim. bekledikten sonra artık simitler olmuştur diyerek fırının oraya doğru yöneldik. içeri girdiğimde sos ve susam öylece duruyorlardı. kafama sokayım ki aklım karışmış simitleri çıplak şekilde atıvermiştim fırına. nazmi abide şaşkındı, simitleri fırından aldık.kel simitler bir garipti, simitten çok johnny sins'i andırıyorlardı bana. zaten sinirli olan nazmi abi bu yaptığım amatörlüklerden sonra gibtir git nidaları eşliğinde beni şutlamıştı. artık bende milyonlarca işsizden biriydim beyler.

1 ay nasıl geçti anlamadan geçmişti. babam beni bir işe daha sokmaya çalışıyordu, fakat nazmi abi nasıl anlattıysa esnaflara giremedim bir yere. tuvaletten çıkıp elini yıkamadan hamur yapımına başlayan bu zütoş 2 susam atmadım diye Allah bilir nasıl lanse etmişti beni mahalleye. neyse beyler bilgisayar başında saatler geçirilen günlerden birinin sonunda kendimi yatağa zor atmıştım yorgunluktan. yatağa girer girmez mithat'ın ingilizce solo performanslarını özlediğimi hatırladım, yüzüme bir tebessüm geldi. duyduğum tek şey ise annemin komşularla yaptığı dedikodu dolu dakikalardı. o gece başıma ilk defa bir şey geldi. belki sizin çoğunuzun bildiği, karabasan.tam uyudum derken, sağa dönmeye çalıştım olmuyordu, sola dönmeye çalışıyordum olmuyordu. bilincim açıktı amk ama sesim dahi çıkmıyordu. ödüm takuma karışmıştı, daha önce böyle bir şey yaşamamıştım. abartısız 10 dakika debelenmişimdir, sonra hafif bir çığlık eşliğinde kan ter içinde yataktan zıpladım.

o geceyi zor geçirmiştim. sabah ilk iş anneme durumu anlattım. annemden okumam için sure vs. vermesini bekliyordum ki 'oğlum uyku felci geçirmişsin sırtüstü yatmak, düzensiz uyuma saatleri, fazla stres,ani çevre değişiklikleri, uyku öncesi açlık buna neden olabilir' cevabını aldım. şok olmuştum o an annem gözümde marie curie'den daha evlaydı. nutkum tutulmuş vaziyette odama çekilmiştim.2 ay boyunca uyumaya korkak halde yatağa giriyordum. artık neredeyse her gün olan bu olay 'felç' diyelim madem öyleyse beni çileden çıkarıyordu. sanki bir tek bu ekgibmiş gibi bunu da tecrübe ediyordum. fakat bünyem alışmıştı, gece kitlenince aman koy züte sabaha açılır diyordum.her şeyi kontrol altına aldığımı düşüyordum artık, zaten herkesin başına gelen bir şeydi bu.tatili bitirip, okula doğru yolculuğuma 2 gün kala yaşadığım olaya kadar bu düşüncem hiç değişmemişti.

bavulumu yine hazırlamaya başlamıştım, yolculuk tekrardan başlayacaktı. biletimi de almıştım. günlerden perşembeydi biletim cumartesi gününeydi. lanet metnini de kestikten sonra içim huzur dolu bir şekilde uyumaya hazırdım. uyumaya olan korkum yavaş yavaş düzelmeye başlamıştı, kendimi iyi yönde telkin edip duruyordum. yatağa girdim, gözlerimi kapadım. uyandığımda yani zihnen uyandığımda, beden kitli her zamanki gibi sudan çıkmış balık gibiydim. sesim soluğum yine çıkmıyordu, vücudumu her zaman ki gibi hareket ettiremiyordum. alışılmış bu tablo beni ürkütmemişti, uyumaya devam etmeye çalıştım.ama bu sefer farklı olan bir şeyler vardı. garip garip sesler duyuyordum amk. fısır fısır böyle ne idüğü belirsiz sesler. onlarca farklı insan sesi sanki birbirine karışmış gibiydi. rüyada mıydım hala çözmüş değildim. geceleri mithat'ın grammer derslerine alışkın olan ben bu metafizik sesi duyunca içe doğru sıçışa geçmiştim.40 45 sn devam eden ama bana günler gibi gelen bu durum karşısında okuduğum sureler sonunda işe yaramıştı, sıçrayarak uyanmıştım.

sabah olunca ilk iş aileme bu durumdan ne kadar rahatsız olduğumu anlattım. horlama+osurma kombosuyla tasasız bir şekilde uyuyan babam gözlerimin içine içine bakarak 'bişi olmaz la ' deyince içimden koca bir gibtir çekmiştim.2 aydır her gece tetikte olan ben, osura osura uyuyan sendin be baba.her neyse pgibologa gitme kararı almıştım. randevu almak için merkezi randevu sistemini aradım.1 hafta sonrasına randevu alabildim.'millet artık hastanelerde sıra beklemiyür, isteyen istediği zaman gidebiliyür' diyen panpalarıma bir ara 2 ay sonrasına aldığım randevuyu da anlatırım. neyse konumuza dönersek okulu 1 hafta asmam gerekecekti. bileti ilk iş açığa aldırttım.en sonunda randevu günü gelmişti. pgibologa durumu anlattım. artık kendimi geceleri sessize alınmış telefon gibi hissettiğimden, hatta ölü olarak yatan hamsilerle empati kurar hale geldiğimden bahsettim. tabi en son duyduğum anlamsız seslere de değindim. gayet samimane şekilde derdimi anlattığım hekim birden gülmeye başlayıp 'anladığım kadarıyla titreşime geçmek istiyorsun delikanlı eheh' gibilerinden bir espri patlattı. akabininde annemin daha önce söylemiş olduğu uyku düzeni,ani çevre değişikliği vs. tarzı şeylere dikkat etmemi söyledi.1 kutu ilaç yazdı,bu ilacı da araştırdığımda aşırı uyku getirdiğini öğrendim. uyumaktan korkan bana, tabiri caizse uyku ilacı veren modern tıppı kınayarak hastaneden uzaklaştım.

hastaneden sonra yorgun argın eve geldiğimde direkt yatağa uzanıp uyumuşum beyler. acaba uyusam bişi olur mu lan muhabbetine dahi girecek dermanım kalmamıştı. uzun süreden sonra rahat bir uyku çekmiştim. ondan sonra da bir daha karabasan durumunu yaşamadım beyler. sanırım pgibologun yaptığı gibko espri işe yaramıştı. velhasıl kelam bir anda geldi,bir anda gitti nedenini hala çözmüş değilim. fakat duyduğum o sesler hala aklımda fırdönüp durur.

her neyse bu sefer harbiden de gitmeye hazırdım, mithatı da arayıp yarın sabaha geliyorum biladerim dedikten sonra ailemle vedalaşıp yola çıktım. yurt odasına girdiğimde yayılan kesif ter+osuruk+taşak kokusu beni yerle yeksan etmişti. oracıkta düşüp bayılabilirdim,ama dayandım. gözlerim kapanmak üzereydi, zaten odada da herkes uyuyordu hala.son bir gayret bilgisayara bakayım dedim,bir de ne göreyim max payne 3 inmiş masaüstünde aslanlar gibi simgesi duruyor. mithatım crack işini de halletmişti.ben de acayip mutlu bir şekilde osura osura uyuyanlar kervanına katılmıştım.

artık 2. sınıftık beyler, okul tekrar başlamıştı. taktan dersler kaldığı yerden devam edip beynimizi uyuşturmaya tam gaz başlamıştı tekrar. mithat, erdal ve ben ayrılmaz 3'lü olmuştuk.bir ara bize takılıp 3'ü bir arada diyen kıza erdal 'ben çok şekerli içerim,gel sende şekerim ol <3 ' tarzı yavşaklıklar yapınca erdalla bu kız çıkmaya başlamıştı. mithat ve ben şoktaydık. muhteşem üçlü bölünüyor muydu diye üzülüyorduk. neyse ki erdal hayvanlıklarına devam edip kızı kaçırmıştı. ayrılık sebepleri garipti. kızla haberleşmişler buluşuruz diye. kız gitmiş buluşma yerine 45 dakikaya yakın beklemiş, erdalım gelmemiş. kız geri dönerken erdalı iddaa bayiinde görmüş.15,20 dakika erdalı izledikten sonra bakmış bunun zütü tabureye yapıştı, kafa sadece maçların olduğu monitöre bakıyor kız sinirlenerek basmış gitmiş. velhasıl kelam bizim manda yavrusu yaptığı kuponu takip ediyorum diye kızı unutmuş. böylece kız erdalı şutlamıştı bu olaydan sonra. erdal ise baya baya üzülmüştü. kızın terkettiğine değil ha tekten yattığına.

okul monoton halde devam ededursun, yurt ortamı da artık mithatı ve beni baymaya başlamıştı. erken kalkan ben bile arada mayışıp kahvaltıyı kaçırıyordum. vicdansız muallakler 08:31 olduğu zaman zırnık vermezlerdi. çoğu zaman aç halde okula gidiyorduk. dışarıda kahvaltı yapmak bize ateş pahası geliyordu o zamanlar. kaşımızı martı kaş yapıp insanlardan simit umar hale gelmiştik kahvaltı noktasında. neyse ki öğlen çabucak geliyordu, okulda tıkınıyorduk. mithatın da benimde mutabık olduğumuz bir şey vardı artık. erdalın yanına taşınmalıydık. erdal bunu zaten sürekli teklif ederdi,biz ise ailemiz izin vermez vs. diyerek geçiştiriyorduk.hem ev daha hesaplıydı,bu da bizi etkileyen bir faktördü.

hem zeynepte aynı apartmanda kalıyordu. belki bu vesileyle bir kıvılcım olabilirdi aramızda. gerçi ondan soğumuştum değil mi neyse olsun tekrar ısınırdım.ama beyler asansör önemliydi artık, asansöre dikkat etmem lazımdı.kim bilir belki bir kez daha zeyneple asansöre binerdik. sizlere daha önce bahsettiğim acınası olaydan sonra asansörden inmeden önce muhakkak kaçıncı katta olduğuma dikkat eder oldum.

mevzuyu erdala açtıktan sonra sevinerek kabul etti.hem ona yoldaş olacaktık,hem de tek başına girdiği masraflar 3'e bölünecekti.1 hafta içinde yurttan ayrılarak erdalın yanına taşınmıştık. herkes odada tek kalıyordu, tabi arada sırada ingilizce dinlemek istersek erdalla mithatın odasına uğruyorduk geceleri.o değil de mithata hala bu konu hakkında tek kelime söylemiş değildim. adam gece sir mithat olduğundan haberdar mıydı hiç bir fikrim yoktu.

böyle daha güzel olmuştu hayat hepimiz için. maddi zorluk çeken olursa diğerleri hemen ona destek oluyor,bir derdi sıkıntısı olana da anında motivasyon desteği geliyordu diğerlerinden. birbirini tamamlayan bir puzzledık adeta. üniversite ortamında arkadaşlık yok,her şey çıkara dayalı diyenlere inat mutlu mesut takılıyorduk. dışarıda yediği dönerden dolayı zehirlenen erdalı gece saat 2'de hastaneye getirip sabaha kadar başında refakat mi etmedik, hastalanan bana becerememelerine rağmen 1 saat uğraşıp tarhana çorbası mı yapmadı dostlarım, ailesi zor duruma düşüp 2 ay kadar kirayı veremeyen mithatın yerine biz pederlerden iki katı para mi almadık o 2 ay boyunca.. daha neler neler. ikinci senenin ilk döneminin sonuna kadar her şey 10 numara devam etti bu şekilde.ta ki mithatla erdalın arasına girene kadar o huur.

bu rezil olayı kısaca özet geçmek gerekirse beyler şöyle diyebilirim. sınıfımızın mimli huurlarından teki önce gelip mithata yazmış bir kaç gün sonrasında da erdala yazmış. kız bildiğin oyuncak niyetine seçmiş bunları kendine adeta. mithat saf garibim kıza inceden aşık olmuştu, erdal ise bildiğinden ne mal olduğunu kızın takılıyordu aklınca sadece. tabii o esnada benim de olaylardan haberim yok. sadece mithat gelip aşkını anlattıydı, dediğim gibi erdal umursamadığından anlatmaya lüzum görmemişti. neyse 1 ay gibi bir müddet sonra mithat bu huuryla erdalı çarşıda sarmaş dolaş görmesin mi.ufak çaplı bir şok yaşadıktan sonra gitmiş oraya ağlamaklı şekilde huurya da erdala da lanetler etmiş, üstlerine saldırmış.bir hışımla eve gelip eşyalarını toplarken anlattı bana da bu olayları. erdalda mithatın peşinden 10 dk sonra eve gelmişti. erdal kızın mithatla alakasını bilmediğini söylüyor, yalvarıyor,özür diliyordu. bense bu gibimsonik olayın ortasında eblek eblek bir sağa bir sola bakıyordum. mithat o gün ağlamaklı şekilde basıp gitmişti, erdal ise nifak tohumu olan kızı arayıp akşama kadar sövmüştü. mithat o gün ne yaptı nereye takıldı hala bilmeyiz.

erdalla evde baş başa kalmıştık. olayın aslını sordum,her şeyi anlattı. dünyada başka karı mı kalmadı be yavşak erdal ana fikriyle saatlerce tartıştık erdalla. fakat erdalın ciddi anlamda olaylardan habersiz olduğuna inanmıştım çocukta kahrolmuştu. mithatın durumunu bilse kızla ondan habersiz tek kelime dahi etmeyecek karakterde bir insandı.
mithat ile 2 gün sonra irtibat kurabildim. bizim sınıftaki elemanlardan birinin evinde olduğunu söyledi. yanına gidip mithat ile uzun uzun konuştum, erdalın hiç bir şeyden haberi olmadığını anlattım. mithat her ne kadar ikna olsa da erdalla artık 7/24 yüzyüze bakamayacaklarını söyleyip duruyordu .üçümüz üçlü bir zirve yaptıktan sonra olayı tatlıya bağladık.zor bir mevzuydu ama elemanların ikisi de alttan alınca kolayca çözülmüştü beyler. mithat eve geri taşınmıştı.
günah tohumu tabiri caizse carrie olan hanımkızımız ise eseriyle gurur duyarcasına bizim saf oğlanları nasıl idare ettiğini anlatıyordu sağda solda. bizim elemanlar kızın sıfatına dahi bakmadılar olaylardan sonra. sınıfın çoğu bu olaydan sonra zaten sevilmeyen huuryu iyice dışladı.ama tabi beyler huurlar bitmez, kendince bir arkadaş çevresi hep vardı, olmaya da devam ediyordur muhtemelen.

olayları çözüme kavuşturmuştuk, artık hiç bir problem yoktu.o zaman yeni problemler gelebilirdi.

mithat'ın gece konuşmasına alışmıştım. çoğu zaman sempatik bile geliyordu, tabi böğüre böğüre konuşmaları hariç. adamla odamı değiştirmiştim fakat hala geceleri sesi kulaklarımda çınlıyordu. erdalın durumu ise herşeyeden daha beterdi. erdal uyurgezermiş panpalar. bunu öğrenmem çok acı bir tecrübe ile olmuştu beyler. herkesin yatmak için odasına çekildiği zaman gelmişti. yatağımı yapmış, pijamamı giymiş uyumaya hazırdım. uyanmışım bi ara saate baktım 2 idi. salondan tıkırtılar geliyordu. hemen fırladım koridorun ışığını açtım salona doğru yürümeye başladım. kapıyı açar açmaz gözleri kapalı manda yavrum erdalı iddaa taburelerimizin etrafında dönerken yakaladım. uyku halindeki bu genç adam kah tabureleri yıkarak kah masalara vurarak salonda dört dönüyordu. beni bir gülme almıştı deli gibi gülüyordum. adam ise hala uykudaydı.hep duymuşuzdur ya pencereyi açtı atladı uyurgezer adam diye. beklemeye başladım bakalım pencereyi bulabilecek miydi.mal gibi geziyordu, belli bulamayacaktı.tam o esnada modemin takılı olduğu prizi eliyle yokladı erdal. lotr serisini full extended bulmuş indiriyordum hemde saniyede 300 kb ile. modemin fişini kavrayan erdalın üzerine atlayıverdim çekemeden fişi. gibtiğimin zırtosu beni çok korkutmuştu. üstüne atlamanın verdiği şokla erdal uyanmıştı. noldu la burda ne işim var sorusuna ebenin amı var müptezel pekekent yanıtını alan erdal yatağına doğru yol almıştı. bende gece download'larının canavarı olma potansiyeli olan erdaldan korkarak modemi söküp kendi odama alma kararı almıştım bu olaydan sonra.

okul ve ev arasında mekik dokurken kızlarla yaşadığım bir kaç hadiseye değinmek istiyorum arkadaşlar. ilki bizim apartmanın altındaki markette kasada duran kız ile oldu. evdekilerin yemek hazır gazoz al gelirken mesajı üzerine markete gitmiştim. üzerimde bozuk olmadığımdan gazozu alıp kıza kartı verdim.6 saat derse girmişim kafam kazan gibiydi. 20 sn'ye yakın oldu kızda tık yoktu. biraz hızlı olur musunuz arkadaşlar bekliyor, niye oyalanıyorsunuz yahu diye biraz sert bir ses tonuyla söylenmiştim. kız taka bakarmış gibi bana bakarak 'şifre olarak öğrenci numaranızı mı gireceksiniz, dalga mı geçiyorsunuz benimle' diye sertçe bana çıkıştı. meğerse kıza kredi kartı yerine öğrenci kartımı vermişim. kıza çok dalgın olduğumu söylerek özürlerimi ileterek bu sefer gerçek kredi kartını uzattım. kız ise hala söylenmeye devam ediyordu amk. utançtan yerin dibine girecektim.o günden sonra o markete bir daha giremedim utancımdan beyler.bu market hariç en yakın market 5 dakika yürüme mesafesindeydi. sabahın köründe dahi ekmek almak için ben çıktığımda malak gibi yürürdüm. tabi evdekilere bu olaydan hiç bahsedemedim dalga konusu olmamak için.

diğer bir olay ise okuldan eve gelirken bindiğim otobüste başıma geldi. zaten yorgun olduğum için biner binmez cam kenarına geçip uyuma numarası yapmaya başlamıştım. böyle yapınca yerlerse arabadaki ihtiyar heyeti bazen yol boyunca oturup gidebiliyorsunuz beyler, valla ha.neyse yanıma bizim fakülteden bir kız oturmuştu. okulda çok görüyordum ama bölümünü vs. bilmiyordum. ineceğim durağa yaklaşmıştık. inmek için hareketlenip ayağa kalktığımda kızın inecek misiniz sorusuna 'yok donumu düzeltmeye kalktım geri oturacağım' cevabını vermiştim. zaten sessiz olan otobüste sesim yankılanmıştı herkes bana bakıyordu. yanımdakini bir mithat bir erdal zannetmem bana pahalıya mal olmuştu.'ehehe şaka tabi evet ineceğim hanfendi müsaadenizle' dedikten sonra otobüsün arkasına doğru yol aldım. daha durağa varmamıştık ki kapı açılmış şoför dikiz aynasından inmem için beni gözlüyordu adeta çakma rayban gözlüklerinin altından. gibtir git artık mükabilindeki bu hareketten sonra inip 2,5 dakika kadar daha yürüdükten sonra eve varmıştım.

yaşadığım gülünç ve absürt olaylardan bazıları bu şekildeydi beyler.bir kısım özel olan hoş anılarım var onlar da müsaadenizle bana kalsın. aşırı atmasyona geçip daha fazla uzatmak istemiyorum olayları. beni burada takip edip, benimle beraber gülümseyen panpalarıma ilgileri için teşekkürler ediyorum. mithat 3. sınıfın başında yatay geçiş yaptı, erdal ile takılmaya devam ettik biz. tabii mithatla da en az haftada bir telefon veya skyple ile muhakkak görüşüyoruz. sistem işinin varlığından haberdar olan erdalım ise iddaaya daha sımsıkı bağlandı. bense okul ve ev dışında uzun süre asansördeydim beyler, belki tekrar zeynep ile denk geliriz diye inip inip çıkıyordum, bozarsam kapıcı giberdi belamı onun da farkındaydım. velhasıl kelam üniversite hayatını kendinize hoş etmekte, zindan etmekte sizin elinizde. kendinize küçük hesaplar peşinde olmayan, samimi arkadaşlar bulursanız beyler çok güzel bir şekilde tamamlarsınız üniversite hayatınızı. sonra görüşmek dileğiyle, sağlıcakla kalın panpalar.