kah ürkütücü,kah güldürücü olan sayısız hatıram oldu panpalar üniversite hayatımda. bunlara biraz da kurgu katarak burada hem içimi döküp geçmişle yüzleşmek hem de siz panpalarımla dertleşmek için en baştan anlatmaya başlayacağım.bir kaç panpam gelir gelmez hemen başlıyoruz .

Cümbür cemaat üniversite kaydına gidiyorduk amk. anne baba neyse de babaannemin neden geldiğini halen anlamış değilim. neyse ben okulun içine girdim kimliği, diplomayı vs. alıp. yukarısı mahşer yeri gibiydi. aşağı yukarı 50 kişi evrak kuyruğundaydık. sıradakilerin çoğu kızdı.lan dedim tahmin ediyordum da üni ortdıbını bu kadar da olamaz diye düşünüyordum. meğerse bizim bölümle birlikte okul öncesi öğretmenliğinin Kayıtları da ilk günmüş. sırada önümde de arkamda da kız vardı. önümdeki kızın beyaz pantolonundan taşmaya çalışan tekerlek misali zütü benim zamazingoyu uçurmuştu çoktan. malafatın kalktığı belli olmasın diye iki büklüm oluvermiştim. neyse ki dedeler’i sizlerden birinin vermiş olduğu link vesilesiyle izlemiştim vakt-i zamanında. aklıma o görüntüleri getirince neredeyse yok olacak hale gelmişti çüküm. dedelerin beni bir gün gelipte kurtaracağını hiç ummazdım.

Bizimkiler okul bahçesinde oturmuş beni bekliyorlardı. babaannem osura osura uyuma moduna çoktan geçmişti. annem evden getirdiği el işine devam ediyordu. pederin ise gözü faltaşı gibiydi. kayda gelen kızları gözüyle yiyip bitiriyordu. herif bir anda 5 züt birden kesebiliyordu. burada amcama da değinmek istiyorum. babam bu mevzularda iphone 6 ise amcam iphone 6 plustur her zaman. neyse pederin benden daha çok heyecanlı olduğu kesindi yani anlayacağınız. işimizin bittiği okuldan artık gibtirip gidebilirdik. peder hazır gelmişken yurtlara da bakalım, ayarlayıp öyle gidelim dedi. zaten 1 hafta sonra okul açılacaktı, şimdi halletmezsek sokakta kalabilirdim. civardaki tüm yurtları gezdikten sonra okula yakın ve hesaplı olanlardan biriyle anlaştık. bunu da hallettikten sonra bastık gittik evimize.

2. dönemde gayet monoton geçiyordu beyler. hayatımdaki tek değişiklik kafamı az da olsa kurcalayan zeynep'i kafamdan gibtir etmem olmuştu. derslerime dair tutunduğum kararlı tutum ise malumunuz daha 2. dönemin ilk dersinin sonunda kırılıvermişti. yine en arkada oturup 0'dan 0 mı yoksa 0'dan 1 mi olur diye düşünüp debelenen mal mağribi oluvermiştim. azıcık aksiyon olsun diye yurtta sabah kahvaltısında mithatla muallaklikler yapıp duruyorduk.4-5 zeytin,bir dilim peynir almamıza müsaade eden aşçıyı birimiz oyalıyor, diğerimiz ise odadan getirdiği kavanozu zeytin ve peynir ile dolduruyordu. sonrasında odaya çekilip sanki dünya bankasını hortumlamışçasına yaptığımız binliğin büyüklüğünden övünüyorduk. günler geçiyor, zeytinler kavanoza sığmaz oluyordu. neredeyse ilk yıl sona ermişti. kafamda aptal ve gereksiz ezbere dayalı okul bilgileri vardı, elle tutulur hiç bir sosyal gelişim gösterememiştim.max payne 3 ise %30a yaklaşmıştı.pc'yi açık bıraktığım bazı geceler saniyede 40 kb'ı bile gördüğü oluyordu.ben görmemiştim hiç bir zaman yalan olmasın şimdi mithat öyle diyordu.

vizelerdi finallerdi derken sınavları da bitirmiştim. büt yoktu hepsini halletmiştim,ama mithat 2 dersten kalmıştı. bundan dolayı mithat'ın canı biraz sıkkındı. beraber dışarı çıkalım, kafan dağılır dedikten sonra çarşıya doğru çıktık. bizim mithat ile gezmelerimiz anlayabileceğiniz türden değildi arkadaşlar. normal insanlar dışarıya bir amaç ile çıkarlar,bir mekana gideceklerse giderler.biz ise dışarıya çıktığımızda çekingen adımlarla amaçsızca yürürdük. hobi olarak kafamızı kaldırır çarşıdaki bütün dükkanların tabelalalarını tekrar tekrar gözden geçirirdik.yol boyunca o da ben de aynı şeyi sorar dururduk birbirimize 'nereye gidelim knk '. karşımıza yol ayrımı çıksa ikimizde birbirimize sorardık nereye gideceğimizi. işte bu derece kararsızdık beyler. bazı zamanlar yürürken ansızın geri döner geldiğimiz yöne doğru yürümeye başlardık. yani beyler 24 saat bizi kamerayla izleseler, kendimizden emin ve kararlı adımlarla gittiğimiz tek yerin iddaa bayi olduğunu çok net görürlerdi.

artık 2. sınıftık beyler, okul tekrar başlamıştı. taktan dersler kaldığı yerden devam edip beynimizi uyuşturmaya tam gaz başlamıştı tekrar. mithat, erdal ve ben ayrılmaz 3'lü olmuştuk.bir ara bize takılıp 3'ü bir arada diyen kıza erdal 'ben çok şekerli içerim,gel sende şekerim ol <3 ' tarzı yavşaklıklar yapınca erdalla bu kız çıkmaya başlamıştı. mithat ve ben şoktaydık. muhteşem üçlü bölünüyor muydu diye üzülüyorduk. neyse ki erdal hayvanlıklarına devam edip kızı kaçırmıştı. ayrılık sebepleri garipti. kızla haberleşmişler buluşuruz diye. kız gitmiş buluşma yerine 45 dakikaya yakın beklemiş, erdalım gelmemiş. kız geri dönerken erdalı iddaa bayiinde görmüş.15,20 dakika erdalı izledikten sonra bakmış bunun zütü tabureye yapıştı, kafa sadece maçların olduğu monitöre bakıyor kız sinirlenerek basmış gitmiş. velhasıl kelam bizim manda yavrusu yaptığı kuponu takip ediyorum diye kızı unutmuş. böylece kız erdalı şutlamıştı bu olaydan sonra. erdal ise baya baya üzülmüştü. kızın terkettiğine değil ha tekten yattığına.

ilk 10 gün iyiydi, bende destekledim bu çalışma işini. daha sonrasında fıtraten biraz sinirli olan nazmi abiye 'abi simit nasıl yapılıyor,bi tur beraber yapak' dedikten sonra, fırının oraya geçtim. nazmi abi hamurunu felan yoğurmuştu. bende hazırlamış olduğum pekmezli suya sonra susama bulayıp fırına atacaktım simit adaylarını.o anda nazmi abinin telefonu çaldı konuşmaya gitmişti.tam hamurları sosa bulayıp atacakken benim telefon da çaldı. arayan erdaldı. sohbet muhabbetten sonra iddaadan 800 lira kaldırdığını söyledi. ağzım açık kalmış, aklım şaşmıştı.ben şimdiye kadar en azla 32 tl almıştım. nasıl yaptığını erdala sorduğumda 'italya 2. ligindeki tüm maçlara alt bastım kanka 30 tl verip' yanıtını aldım. milyonda bir gerçekleşen bu olay sonucunda erdal milyarder olmuştu neredeyse. neyse telefonu kapatmıştım ama erdal'ın bu çıkışı beni hem şaşırtmış hem kıskandırmıştı.bu karışık düşünceler arasında simit adaylarını fırına verdim. sonra ön tarafa nazmi abinin yanına geçtim. bekledikten sonra artık simitler olmuştur diyerek fırının oraya doğru yöneldik. içeri girdiğimde sos ve susam öylece duruyorlardı. kafama sokayım ki aklım karışmış simitleri çıplak şekilde atıvermiştim fırına. nazmi abide şaşkındı, simitleri fırından aldık.kel simitler bir garipti, simitten çok johnny sins'i andırıyorlardı bana. zaten sinirli olan nazmi abi bu yaptığım amatörlüklerden sonra gibtir git nidaları eşliğinde beni şutlamıştı. artık bende milyonlarca işsizden biriydim beyler.

5 günümü kankalarla gezerek iyice değerlendirdikten sonra ailemle de vedalaşıp cumartesi akşam bavulumu toplayıp yola çıkmıştım. Pazar öğlene kadar yurtta dinlendikten sonra eşyalarımı yavaş yavaş yerleştirmeye başladım.oda 4 kişilikti, full doluymuş.ama ilk gelen bendim diğerleri daha gelmemişti.2 saate yakın eşyaları yerleştirdikten sonra acayip yorulduydum. gidip bir yüzümü yıkayayım açılırım dedim. tuvalete girmemle mithat’ı orda görmem bir oldu.vay kardeşim, sohbet muhabbet derken yüzümü yıkamayı ve çişimi yapmayı unutmuştum. öhm neyse işimi gördükten sonra kapının önünde bekleyen mithat’ın yanına gittim.bu yurda kaydolduğunu söyledi, bende ‘hagibtir kanka kyk sanmıştım ben seni, tuvaletini yapmaya gelmedin mi sen buraya ? ‘ dedim, Mithat sırıtıp komik çocuksun vesselam demişti. insanlarla kaynaşmak amaçlı ufak tefek komikliklere, şakaları severim beyler.

okulun 2. günü herkesin ilk defa piyasaya çıkmaya başladığı gündür beyler.ilk gün ürkek ceylan gibi olan genç dimağlar hemen 2. günde kendi grubunu kurmak için ataklara başlar.ben ise lise sondaki tutukluğumu hala üzerimden atamamıştım, hele de kızlara karşı.ben ve mithat hariç sınıftaki tüm erkekler kızlara yavşaklığa başlamışlardı. bizde beceriksizliğimize yanıp sağda solda olan biteni ürkek gözlerle izliyorduk.en arkadaydık mithatla beraber.ilk gün hakara kikiri yaptığımız kankalarımız şimdi kızlarla kantinde takılmak için terketmişlerdi bizi. biri de sizde gelin lan dememişti.aq çocuklarının hepsi payıma düşen 2,33ü daha nasıl yukarı çekebilirim derdindeydi adeta. durumumuzun vehametinden üzüldüğümü anlayan mithat birden konuyu değiştirmek için 'kanka dün gerrard frikikten ne gol attıydı be' dedi. mithatın gözlerinin içine içine baktım, ağlayacaktım neredeyse o anda. dudaklarımdan zar zor 'kalecide iyi uzandı ama' çıktı. koca yürekli bu çocuk saatlerimizi boş boş konuşarak tüketeceğimiz mal turnusolu futbol muhabbetlerimizin ilk girişini öylece yapıvermişti.

ilk günü hoş bir biçimde geçirdikten sonra mithatla yurdumuza gitmek için arkadaşlardan ayrıldık. odaya girdiğimizde diğer elemanların da gelmiş olduğunu gördük. hoşgeldin beşgeldin muhabbetinden sonra yorgun olan herkes dinlenip telefonuyla takılmaya geçmişti.bu arada diğer iki elemandan bahsetmem gerekirse ikisi de myo’ya gelen kendi hallerinde sessiz iyi çocuklardı. herkes erkenden yatağına girmişti. ışığı kapattıktan sonra 1 saat geçmeden mithattan gelen’umbrella’ sesiyle irkildik. bağırarak söylemişti. diğer 2 eleman şaşkındı.ben ise kahkahayı basmıştım birden. elemanlara sessiz bir şekilde dün gece de böyle olduğunu ve mithat’in uykusunda böyle yaptığını söylemiştim. sonrasında ise onlarda gülmeye başladılar. mithat baya bir daha devam etti tam anlaşılmayan cümlelerle konuşmaya,2 gibi ise ingilizce sesleri yerini yorganların altından çıkan hafif tıslamalı osuruk seslerine bırakmıştı.

Yolda gece hakkında mithata hiç bir şey sormadım. daha tanışalı ne kadar olmuştu ki ‘dün gece hangi filmi Türkçe dublaj yapmaya çalışıyordun yarraamm ahaha’ deseydim belki onu rencide edebilirdim. acaba böyle bir durumdan kendisinin haberi var mıydı. yolda giderken kanka yabancı dille aran nasıldır dedikten sonra ‘ı go you go we go düz lise ingilizcesi lo’ cevabını aldıktan sonra harbiden de irkilmiştim. ingilizce kıtlığı yaşayan bu kardeşim gece adeta kpds-üds-yds kursu verecek düzeyde gramatik olarak ingilizce konuşuyordu. uykusunda yaptıklarından ona hiç bahsetmemiştim, nihayet okula varmıştık.

sabah olunca ilk iş aileme bu durumdan ne kadar rahatsız olduğumu anlattım. horlama+osurma kombosuyla tasasız bir şekilde uyuyan babam gözlerimin içine içine bakarak 'bişi olmaz la ' deyince içimden koca bir gibtir çekmiştim.2 aydır her gece tetikte olan ben, osura osura uyuyan sendin be baba.her neyse pgibologa gitme kararı almıştım. randevu almak için merkezi randevu sistemini aradım.1 hafta sonrasına randevu alabildim.'millet artık hastanelerde sıra beklemiyür, isteyen istediği zaman gidebiliyür' diyen panpalarıma bir ara 2 ay sonrasına aldığım randevuyu da anlatırım. neyse konumuza dönersek okulu 1 hafta asmam gerekecekti. bileti ilk iş açığa aldırttım.en sonunda randevu günü gelmişti. pgibologa durumu anlattım. artık kendimi geceleri sessize alınmış telefon gibi hissettiğimden, hatta ölü olarak yatan hamsilerle empati kurar hale geldiğimden bahsettim. tabi en son duyduğum anlamsız seslere de değindim. gayet samimane şekilde derdimi anlattığım hekim birden gülmeye başlayıp 'anladığım kadarıyla titreşime geçmek istiyorsun delikanlı eheh' gibilerinden bir espri patlattı. akabininde annemin daha önce söylemiş olduğu uyku düzeni,ani çevre değişikliği vs. tarzı şeylere dikkat etmemi söyledi.1 kutu ilaç yazdı,bu ilacı da araştırdığımda aşırı uyku getirdiğini öğrendim. uyumaktan korkan bana, tabiri caizse uyku ilacı veren modern tıppı kınayarak hastaneden uzaklaştım.

mithatla vedalaştım, sınavları geçeceğine dair inancımı ona belirttim. laptopu ve içinde inmekte olan max payne 3'ü kardeşime emanet edip hazırlanmaya başladım. bavulumu toplamıştım gitmeye hazırdım,3 aylık tatil beni bekliyordu. tatil dediğim 'arkadaşlarla antalya'da rus qeyfi' değildi beyler.3 ay boyunca evdeki masaüstü bilgisayarımda metin 2'nin taktan bi pvp serverında metin kesecektim aklımca. tabi bu benim planımdı, peder ise bambaşka düşünüyordu.ben geldiğimde yazın gireceğim iş hazırdı bile. pederin planları dahilinde mahalledeki fırınlardan birine, nazmi abinin yanına girmiştim.

sabahın ilk ışıklarıyla uyanmam bir oldu. kahvaltı için oda arkadaşlarınıı uyandırma gibi ulvi bir görevi istemsizce ben üstlenmiştim. sabah 08:30'da biten kahvaltı için nöbette olmamız lazımdı adeta.ben sabahları erken kalktığım için odadakileri cicim aylarında seve seve kaldıracaktım. ilerleyen günlerde ise muallaklikleri arttıkça basıp kendim gidecektim.ne diyorsun aq gibtirtme kahvaltını dediğinizi duyar gibiyim panpalar,ama kahvaltı ayrı bir paragrafı hakedecek kadar önemlidir bence.

dakika 1 gol 1 hesabı ikinci dönem benim için taktan başlayıvermişti. ertesi gün canım sıkkındı okula gitmedim, yurtta saniyede 20 kb hızla max payne 3 indirmeye başlamıştım. kendi kendime bu oyun inene kadar süren var olum, kendine çeki düzen ver artık insan içine karışman lazım diyerek gazlıyordum.ha bu arada oyunun inme süresinin yanında hesaplanamıyor yazdığı için rahattım beyler.

nihayet cuma günü gelmişti. cuma günü dersim yoktu, boş günümdü. cuma günleri öğlene kadar yatardım, sonra cumaya giderdim, cumadan sonra da mithat kadar olmasa da sevdiğim bir kardeşim olan erdalın yanına giderdim. erdalda benim gibi iddaakolikti. cuma günleri pazartesi gününe kadar kalmak üzere sırt çantamı da takar bu kardeşimin kaldığı eve doğru yol alırdım. erdal tek başına kalıyordu kiraladığı evde. odanın birine 2 tabure atmıştık, masalar koymuştuk, duvarlara da haftanın iddaa bültenini asardık her hafta. iddaa bilgisi italya ligine alt, ingilere ligine üst, beşiktaş maçlarına kg var olan erdalımla her haftasonu 10 lira attık yıllarca bu illet oyuna.biz oynadıkça genoa 3'ledi, livorno 5'ledi. manchester evinde gol dahi atamadı. beşiktaş ise konya, kayseri,antep deplasmanlarından golsüz beraberliklerle döndü. olsun ama yine de iyi zaman geçiriyorduk beyler.

yine benim için rutin olan haftasonlarından birindeydim. tutmayacağını bile bile yaptığımız kuponu yatırmak üzere erdal'ın 8. kattaki evinden çıkacaktım. ayakkabılarımı giydim, asansörü çağırma butonuna bastım.tam bineceğim esnada beni de bekler misiniz sesiyle irkildim. tabi deyip arkamı dönmemle karşımda zeynep'i görmem bir oldu. şaşırmıştım burada oturduğunu bilmiyorum felan bir şeyler zırvaladım.o da aynı şeyi bana söyledi. arkadaşımı ziyarete geldiğimi söyledim. nihayet asansör gelmişti. zaten dar olan asansörde platonik aşkımla başbaşa kalacaktım tesadüfe bak amk.her neyse işini bilen adamların gol yapacağı bu pozisyon bende ancak aşırı terleme, telefondaki eski mesajları okuma, rehberi amaçsız gezme merasimine döneceğe benziyordu. asansöre bindik zemin kata bastım. nasıl oldu anlamadım kapı birden açıldı, yaşlı bir teyze çıkıverdi karşımıza.ben asansörden indim, teyze bindi karşımdaki iki bayanda acırcasına bana bakıyorlardı. hadisene zeynep, teyze yukarı çıkacak dedim. kafamı azıcık sağa kaydırdığımda ise daha 5. katta olduğumuzu anladım acı olarak. pardon ya dalmışım gibilerinden bir şey söylerek asansöre geri bindim. teyze 'bir şey olmaz oğlum arada bana da oluyor'diyerek beni teselli ediyordu. zeynep ise gülmemek için kendini zor tutuyordu. insanlık haliydi amk herkes dalabilirdi,tak mu var gülüyorsun dememek için kendimi zor tuttum. öyle veya böyle karşımdaki kıza rezil olmuştum.ama benim için iyi olmuştu beyler,o günden sonra zeynep'ten aşırı hızlı şekilde soğumuştum.ha bu arada kızında çok gibindeydi ya

üniversitede ilk ayımızı devirmiştik. odada mithat ve benim dışımda biri diyarbakırlı biri karslı olmak üzere 4 kişi kalıyorduk. karslı mehmet olan 1.60 boylarında tıfıl ve tek kaşlı, diyarbakırlı ise aslen türkmen göçmeni olan selim isminde 1.85 boylarında bir delikanlıydı. yurt odamızda yine her geceki gibi akp ve ülkenin geleceği hakkında kritik yaptıktan sonra ışığı kapatıp uykuya geçtik. yaklaşık 3 saat sonra yani gece 4 gibi mithatın sesiyle uyandım. "kökle selim.. içimde gezdir, hiç çıkarma olurmu" diye sayıklıyordu. neyseki selim kulaklıkla uyuyakaldığı için mithatı duymuyordu. Karslı ile ne yapabileceğimizi düşünmek için kantine çıktık.

Kafam zaten kazan gibiydi bir an önce uyumam lazımdı.tam uykuya dalacakken mithattan gelen değişik hırıltılarla irkildim. olum susta uyuyalım dedikten sonra gelen horultuyla mithatın çoktan sızdığını anladım. gözlerim kapanmak üzereydi,ama uyku halinde olan mithatten değişik sesler çıkıyordu.bir şeyler söylüyordu. saat zaten gecenin 3’ü idi. ödüm takuma karışmış halde, dinlemeye başlamıştım. bilmediğim bir lisandı. arapça sandım değildi, farsça sandım ona da benzemiyordu, ibranicedir diye düşündüm en son korku filmlerini hatırlayıp.ama aniden ağzından net olarak çıkan ‘in the past’ cümlesiyle ingilizce olduğunu anladım. normalde ingilizcem baya iyidir ama hırıltılar arasında zar zor anlayabilmiştim. deli gibi gülmeye başlamıştım, sonrasını zaten hatırlamıyorum. sabah oldu okula gitmek için ikimizde hazırdık artık.

hem zeynepte aynı apartmanda kalıyordu. belki bu vesileyle bir kıvılcım olabilirdi aramızda. gerçi ondan soğumuştum değil mi neyse olsun tekrar ısınırdım.ama beyler asansör önemliydi artık, asansöre dikkat etmem lazımdı.kim bilir belki bir kez daha zeyneple asansöre binerdik. sizlere daha önce bahsettiğim acınası olaydan sonra asansörden inmeden önce muhakkak kaçıncı katta olduğuma dikkat eder oldum.

mevzuyu erdala açtıktan sonra sevinerek kabul etti.hem ona yoldaş olacaktık,hem de tek başına girdiği masraflar 3'e bölünecekti.1 hafta içinde yurttan ayrılarak erdalın yanına taşınmıştık. herkes odada tek kalıyordu, tabi arada sırada ingilizce dinlemek istersek erdalla mithatın odasına uğruyorduk geceleri.o değil de mithata hala bu konu hakkında tek kelime söylemiş değildim. adam gece sir mithat olduğundan haberdar mıydı hiç bir fikrim yoktu.

10 gün ailemle kafa dağıttıktan sonra dönme vakti gelmişti. ikinci dönem kendime yeni bir imaj çizecektim. elima yüzüm düzgündü çok şükür,ama binlik katsayım şimdiki tabirle 'özgüvenim' düşük olduğundan toplulukta tutuktum. yeni imajımda amacım binlik katsayımı yükseltmek değildi tabi ki de.sınıfın zeki çocuğu olacaktım beyler. kendi kendime ortalama bazında sınıf birincisi olacağıma dair söz verdim. böylelikle daha çok dikkat çekebileceğimi düşünüyordum. bunun için yapmam gerekenler derslere full katılım+full not tutma+günübirlik tekrardı. 2. dönemin ilk dersinde en öne oturmakla işe başlamıştım. hocanın ağzından çıkan her şeyi anbean not alıyordum. geçen dönem en arkalarda oturup uyuyan ya da iddaa bültenini karıştıran genç gitmiş, yerine bilgiye aç biri gelmişti. sınftakilerde bu duruma şaşırmışlardı. dersin sonunda bunun ilk meyvesini almıştım.ilk dönem tek kelime dahi etmediğim,ama platonik olarak hoşlaştığım zeynep ders sonunda notların fotokopisini istediğini söylemişti.