Alara.. o da tekrar gelmiş demek ki..

Dondum kaldım.. kendime gelmeye çalışarak,

"ee baba?" dedim.

"verdi annen numaranı" dedi.

Şimdi yarra lüp lüp yedin Teleri..

Ama niye aramadı ki lan? arayacak mı acaba? aramaz dimi? kızgındır bana.. arasa bile, "anayın amuho goyam Teleri!" tarzı küfürler işitirim.. ulan aramayacaksak niye alsın ki..? hazır ol Teleri.. her an..

Nihayet sevdiğimin özlemiyle geldim Karabük'e. Geçen hafta gelmişti Hazal, ev işleri falan varmış..

Otobüsten indim, onu gördüm beni beklerken.. gelme demiştim almaya. Yorulma demiştim.. gelmiş ama,

Valizi kapıp hemen yanına gittim.. baktık birbirimize.. sarılmadık, sadece gözlerimizin içine bakıyorduk.

"özledim seni" dedi.

"bende Hazal" dedim.

3 ay uzakta olunca ister istemez hisleri açığa vuramama olayına yakalanmıştım..

Daldım gözlerine,

"çok özledim seni sevgilim" dedi gülümseyerek. Sevgilimi duyunca bıraktım valizi sarıldım.. saçı ağzıma yüzüme geliyordu içten sarılmam sebebiyle.. çekti hafiften kendisini, kaşlarını çatmaya çalıştı,

"çapkınlık yapmadın dimi bakıyım" dedi.

"sen rahat ol diye tatile gitmedim Hazal, biliyorsun" dedim gözlerine bakarak.

Küçük kız çocukları gibi gülümsedi, sorma sırası Teleri'deydi,

"bana soruyorsun da sen?" dedim gülerek.

Yanağımdan bir öpücük daha kapmış oldum. Hazal'a güveniyordum.. orası kesin.. fakat, onu kazanmışken kaybetme korkum belli ki bir şeylere sebebiyet verecekti.

neyse,

Liseli aşıklar gibiydik Hazal'la, çocuklar gibi yaşıyorduk aşkımızı..

Taksiye atlayıp bizim eve geçtik, Fatih daha gelmemişti.. içeri girdik, ne giriş.. her yer toz içinde aq..

Odaya geçip valizi bıraktım. Hazal'ı da alıp onların evine geçtik.

4 katlı bir apartmanın, 2.katı. 2+1 o da bizim gibi. Kapıyı çaldık, Beyza açtı..

"Teleriii" diye bağırdı hafiften gülerek.

Ayakkabıları çıkarıp girdim içeri, sarıldık. Hazal, Beyza'dan kıskanmazdı.. o da biliyordu çok yakın arkadaş oldiğumu Beyza'yla.

Önce koridoru, ardından odaları, en son da salona baktım. Bizim evden daha güzel aq.. hemen pembeliğe çevirmişler evi..

Elimi Hazal'ın beline attım,

"hayırlı olsun bitanem, güle güle oturun" dedim gülümseyerek.

"teşekkür ettim" dedi o da gülümseyerek.

Fatih'de ertesi gün geldi.. ve,

Üniversitenin 3.yılı.. adam oluyordum galiba yavaştan.. hem ruhsal, hem fiziksel olarak..

Dostlarım, sevgilim.. başka ne isterim ki? aslında Hazal benim için sadece sevgili değildi, hayatımdı.. her şeyimi, her durumumu ona göre ayarlıyor, düzenliyordum..

Derler ya, "ne kadar değer verirsen, o kadar gördüğün değer azalır" diye.. en büyük korkum oydu.. Hazal'dan böyle bir şey görecek miydim? hayatımın kadınından?

Kampüste koyduğumun toyları heyecanlı bir şekilde arkadaş arama peşindeler.. aq vitaminsizleri..

benim gibi olun len azıcık.. sınıfa gidin, yatın, bir kız uyandırsın sizi, orada dost olun, sonra o kız size ablalık, kardeşlik yapsın.. yetmesin, sevdiğiniz kızla tanıştırsın..

Biraz az bir ihtimal olsa da olabilir yani.. hep aynı sıkıcı durumlar işte..

Günler geçiyor,

Hazal'ımla (nazar değmesin.. değdirenin anasını gibim..) çok güzel gidiyoruz.. pgiboz'un etkisinden kurtuldum demeye başladım, ne bir karakter değişimi, ne de ruhsal bir bozukluk.. çok iyi.. çok güzel..

Bir insan bir saniye sıkılmaz mı sevdiğinden? bir kelimesinden bile sıkılmaz mı? sıkılmazmış..

neyse,

Bir akşam Hazal'la kafede oturup birbirimizle ilgilenirken, gibtiğimin telefon çaldı, masadan elime aldım, baktım kimmiş diye..

özel numara..

haydee..

Az çok kim olduğunu anlamıştım.. kaçamazdım sonuçta.. en olmadık yerde çalar mi lan? Hazal yüzümü soğuk bir şekilde farketmiş olacak ki,

"açmayacak mısın hayatım?" dedi.

"özel numara, ben bi açıp geleyim" dedim kalkmaya çalışarak.

Tuttu kolumdan,

"burada aç" dedi.

Hay aq.. açtım, ürkek bir şekilde,

"efendim" dedim.

"Teleri.." dedi.. o ince ses yine.. yaktı bir daha yüreğimi..

Derin bir nefes aldım,

"kimsiniz?" dedim.

"Biliyorsun kim olduğumu.. nasılsın" dedi üzgün bir ses tonuyla.

Ulan bir yandan Hazal'ın bakışları, bir yandan nasıl cevap vereceğimi düşünmem..

"iyiyim sen nasılsın?" dedim

Demez olaydım..

içini dökmeye başladı,

"kötüyüm Teleri.. ne kadar zaman geçse de unutamıyorum.. hakettim mi gerçekten ben bunu? niye ben yaşadım bunları anlamıyorum.. sana da kızamıyorum niyeyse, kızmak, hatta küfür etmek istiyorum ama edemiyorum.. sen.. sen öyle gidince pgibolojik destek gördüm biliyor musun? seni tekrar görmek için gelmiştim Çeşmeye, gelmemişsin.. off Teleri.. keşke karşılaşmasıydım seninle, keşke oturmasaydım yanına.." dedi.

Diyeceğim bir şey yoktu.. yalnızlık dönemimin kurbanı olmuştu Alara.. hiç bir suçu yokken.

"keşke" diyebildim sadece.

"bu mu sadece? başka bir şey demeyecek misin?" dedi.

"diyemem bir şey.." dedim.

"peki.. yanındaki sevgiline selam söyle.. bunu korkman için söylemiyorum.." dedi, ve kapattı..

Yanındaki sevgiline selam mı söyle?

Kalbime ok gibi saplandı acı.. hala unutmamış, unutamamış.. ama olayın şokunu yaşıyordum.. mal gibi masaya bakıyordum..

Hazal yüzümün o halini görünce,

"Teleri.. kimdi o?" dedi meraklı bir şekilde. Kaldırdım yüzümü zar zor,

"kalkalım mı Hazal.." dedim.

Ne konuşacak, ne de anlatacak halim, karakterim vardı..

"kimdi o Teleri?" dedi emin bir şekilde.

"Hazal.. uzatma, kalkalım, sonra anlatırım.." dedim soğuk bir şekilde.

"kimdi o? şimdi anlatıyorsun.. yoksa ben kalkar giderim" dedi..

Vur Hazal.. bir tane de sen vur sevgiline.. Hazal'a ne kadar deliler gibi aşık olsam da o anlık moralim yanlışa zütürüyordu beni..

Beynimin tüm nöronları iflas ede dursun, vicdan azabı yüreğimi yakıyordu.. iki kelime.. en son diyeceğim iki kelime, ben istemesemde çıktı dudaklarımdan..

"eski sevgilim"

Gitti.. gözleri sulanarak gitti..

yine kaybettin Teleri.. sevgilin gitti işte.. terk etti beni galiba.. daha ilk tartışmamızdan.. gitti sadece büyütmeli miyim? büyütmemeliyim sanırım..

Yine mutsuz bir senaryo.. yine baş karakteri Teleri..

Alara.. evet.. belli ki o gece kafede Hazal'la oturduğumu biliyordu.. biri ona söylemiş miydi yoksa? neyse, ama,

o gece için zihnimde kalan tek şey;

Alara'nın intikdıbını aldığıydı.. gerçi nasıl bir intikamsa.. istememiş bile olabilirdi intikam almayı..

Şarkı;
https://youtu.be/SaZXuSzPDCk

Gitti Hazal.. masada yalnız bırakıp gitti..

Hazal kalkıp gidecek bir kız değildi.. beni sevdiğini söyleyip, en basit bir durumda duygularını kontrol altına alamayıp gitti.. anlamıyorum.. neden ulan? neyi var bu kızın..?

Kalkmadım masadan, uzun uzun düşündüm.. aklıma bir fikir gelse de hemen sildim zihnimden.. olamazdı..

Eve geçtim 1 saat sonra falan, mal bir halde.. Fatih'e selam verip, attım kendimi yatağa, bir kez daha zihnime yer verdim,

Lan daha kaç ay oldu sevgili olalı, ilk kavgamız.. kavga da sayılmaz, eski sevgilim dediğimde neden gözleri doldu ki? kıskançtı sanırım.. sinirlendirdi..

Evet sinirlendirdi.. Hazal'a ilk defa sinirlendim.. belli ki bu pgiboz denen meret bırakmayacaktı bir süre daha..

Beyze mesaj attı ben kendimle konuşurken,

"üzmüşsün kızı Teleri.."

"bilmiyorum Beyza, hiç bir tak bilmiyorum.. ne oluyor, ne yapıyorum, nasıl üzüyorum bilmiyorum.. üzdüm mü peki? hayır üzmedim.."

Cevap gelmedi.. giberim böyle hastalığı diyerek yattım..

Sabah tanıdık birinin kokusuyla uyandım.. Hazal'ın.. gözleri açtım, yatağın kenarında oturuyordu, saçlarımı okşuyordu.. çekti elini ona bakınca, garipsedim, hem de bayağı.. gözlerimi ovuşturdum,

"Hazal?" dedim.

Baktı, gülümseyerek..

"efendim bitanem" dedi.

Allah Allah?

"sen.. dün gitmiştin.." dedim.

Yüzü düştü, ben sadece şaşkındım, ne oldu da hemen duyguları değişti?

"gitmemeliydim.. özür dilerim" dedi.

Dur bir dakika Hazal'ım..

Doğruldum yatakta,

"ilk tartışmamızda gittin, neden?" dedim.

"bilmiyorum Teleri.. yemin ederim bilmiyorum.. sabah uyanınca hata yaptığımı anladım.." dedi üzüntülü bir şekilde.

Yine sevdiğine dayanamayan Teleri..

Minik ellerine uzattım elimi,

"eski sevgilimdi.. nasıl olduğumu sordu, keşke karşılaşmasaydık dedi.. keşke dedim bende.. özür dilerim seni kırdıysam" dedim.

Üzülen kız şimdi neşeyle gülümsüyordu, atladı boynuma, sarıldık.. çenesinden kaldırdım hafifçe yüzünü,

"kavga etmeyelim.. küsmeyelim, içimi yakıyor Hazal.."
dedim.

"küsmeyelim.." dedi o da gülümseyerek.

Kıyısından döndük.. verilen ve tutulamayan sözlerle..

Fatih, yine Hazal gelince erkenden çıkmış evden.. El ele geldik üniversiteye Hazal'la, bölümlere ayrıldık, Beyza'nın yanına geçtim sınıfa girince,

"Barıştınız?" dedi meraklı şekilde.

Güldüm.. o da rahatlamış bir şekilde güldü.

Hazal'la o son tartışmamızdan sonra hiç ters düşmedik.. düşmemeliydikte zaten.. daha o zamandan evliliği düşünüyordum aq.. beyin bedava Teleri'ye sonuçta..

Biz el bebek gül bebek halindeyken dönemi yarılamışız bile.. çoğu gün dışarı çıkıyor, eğleniyorduk.. hep aynı ilgi göstermeler, hep aynı olaylar.. ama bunlardan sıkılmayan iki sevgili..

dünyanın en mutlu adamı kim deseler, göğsümü kabarta kabarta "benim" diye haykırırdım..

Salı akşamı yine Hazal'la buluşacaktım. Öyle kararlaştırmıştık. Daha doğrusu Hazal istemişti. Gömlek, ceket, keten pantolon kombinini yapıp evlerinin önüne gittim,

"hadi prenses bekliyorum" yazdım. Cevap gecikmedi,

"aşkım az yukarı gelir misin?"

Meraklandım, dışarı çıkacaktık planda.. girdim apartmana, zili çaldım.. açtı kapıyı..

Açtı da nasıl.. kırmızı bir askılı elbise giymiş, saçlarını salmış, dudaklarına o çok sevdiğim pembe rujunu sürmüş, rimelde çekmiş gözlerine.

Bakakaldım.. gülümsedi o halimi görünce.. kendime gelip,

"Hazal? çok güzel.. gözüküyorsun.." dedim şaşkınlıkla.

"teşekkür ederim sevgilim.. senin için hazırlandım" dedi sevimlilikle.

Yutkundum, gülümsedim.. o da gülümseyerek,

"dışarı çıkmayalım bu gün, evde duralım mı?" dedi.

"Beyza?"

"Gitti o, Fatih'le buluşacakmış" dedi sırıtarak.

Sırıttım ben de, eşşek gibi sırıttım hem de.. ama aklımda kötü bir düşünce yoktu.. girdim içeri, sarıldım, sarıldı..

"sen salona geç, ben geliyorum hemen" dedi mınzır şekilde.

Gülümsedim, geçtim salona.. masa, güller ve mumlarla süslenmiş.. demek ki aklında bu vardı Hazal'ın..

Öyle masaya bakadurayım, elinde tencereyle geldi, koydu masaya.. bana döndü,

"beğendin mi?" dedi gülümseyerek.

"çok.." diyebildim, beni büyüleyen kıza.

Sandalyesini çektim(rumantik ayı), oturduk.. mantı yapmış elleriyle.. biraz yedik,

"nasıl olmuş?" dedi.

"gelinini buldu annem belli ki.." dedim sırıtarak. Utandı, boynunu eğdi,

"deme ya şöyle.. daha erken bunları düşünmek için" dedi utanarak.

"benim için değil Hazal.." dedim.

Masadan elini uzattı,

"o da bir gün olur.." dedi gülümseyerek.

Olucak mıydı gerçekten? Hazal ile evlenecek miydim? Belki de en sağlam aşk hissini yaşayanlar pgibozdur bu dünyada.. her duyguya, her karaktere bürünürler ama.. ama aşklarından bir saniye olsun tereddüt etmezler..

Teleri'de etmiyordu.. Hazal'ı vardı sadece.. o ve ona olan sevgisi..

Masadan kalktı, müzik açtı, hangi müzik peki? Beyza'nın doğum gününde çalan, "seni seviyorum" dediği an da çalan müzik.. Lonestar-Amazed..

Geldi yanıma, elimi tuttu,

"hadi dans edelim" dedi neşeyle gülümseyerek.

Kalktım, salonun ortasında duran sehpayı çektim kenara, Hazal geldi yamacıma.. çektim belinden kendime hafifçe.. başını omzuma, ellerini de göğsüme koydu, ben de belini sardım ellerimle.. müziğin ritminde hareket eden vücutlarımız ve dur durak bilmeyen kalplerimiz.. aşk denen meret buydu işte..

Kaldırdı kafasını bir süre sonra, gözlerime bakmaya başladı.. gülümsedim.. ama o gülümsemedi, bakmaya devam etti.. ne düşünüyor diye merak ederken,

"Teleri.." dedi sessizce.

"efendim hayatım?" dedim.

Hafif bir nefes aldı,

"beni.. öpmeni istiyorum.."

O an.. kalbimi, beynimi, zihnimi hangi kelimeler betimlerdi ki..?

Baktım gözlerine.. ardından pembe dudaklarına.. gülümsemeye çalıştım ama gülümseyemedim bile heyecandan.. çalan müziğin eşliğinde, ürkek bir şekilde yaklaştırdım dudaklarımı.. gözlerini kapatmıştı Hazal.. biraz daha yaklaştırdım.. biraz daha.. ve birleşti dudaklarımız..

Hala ürkektim, hareket ettirmiyordum.. o hareket ettirdi, alt dudağımı dudaklarının arasına aldı.. ama çok yavaş gerçekleşiyordu her şey.. gülümsedi o ara kapalı gözleriyle.. yavaş yavaş hareket ettirmeye başladık.. onun dudakları.. o güzel tadı.. öpüşmeye başladık.. kalbimin sesi kulaklarımda, Hazal'ın dudaklarının tadı dudaklarımdaydı..

"sevgi" kavramı vardır ya.. hah.. işte bizde o şekilde öpüşüyorduk.. duygularımızı belli ederek..

Dans eder vaziyette, arkadaki romantik müzik eşliğinde biraz daha öpüştük naifçe. Bir şey daha vardı..

Küçük Teleri.. isyan bayrağı açmamıştı.. o da inanmaya başlamıştı belli ki aşk denen merete. Normalde kız görse ayaklanacak lavuk, şimdi boynu bükük uyuyordu..

Uyu minik Teleri.. uyanırsan avradını giberim..

Bıraktık bir süre sonra öpüşmeyi, her ne kadar doyamasamda.. çekti kendini Hazal, yüzü kıpkırmızı olmuştu.. ama gülümsüyordu.. gözleri yere doğru bakıyordu.. çenesinden kaldırdım hafifçe, gözlerimiz buluştu..

"çok güzeldi.." diyebildim sadece.. aslında bir soru mahiyetindeydi bu..

"hı hı" dedi masumca. Utanıyordu halâ. Çektim kendime, sımsıkı sarıldım,

"çok seviyorum seni be kızım.." dedim. Sarıldı o da.

Koltuğa oturduk, müziği kapatmadık.. bizim şarkımız olmuştu o.. belli ki gecenin sonuna kadar çalmaya devam edecekti.. Hazal hala bakamıyordu gözlerime.. utanıyordu, ya da pişmandı.. elimi yanağına koydum,

"Hazal? pişman mısın? sen böyle durunca ben kötü hissediyorum kendimi.." dedim.

Kaldırdı gözlerini.. pembe dudaklarından bir öpücük daha bıraktı dudaklarıma.. çekti gülümseyerek kendini,

"pişman mıyım sence?" dedi sırıtarak.

"değilsin" dedim.

Ellerini ensemde birleştirdi,

"biz evlenir miyiz Teleri? bir gün?" diye sordu..

O an bir şey farketmiştim.. 1 saat önce, "erken bunları düşünmek için" diyen sevgilim, şimdi o konulara girmişti.. farketmiştim..

Hazal'da pgiboz'du..

Her şey bir bir gözümün önünden geçmeye başladı.. bana karşı olan davranışları.. yakın davranması, uzak davranması.. hiç bir sorun yokken o masadan ağlayarak kalkıp gitmesi.. ve en önemlisi ise "onu anlayamıyor" oluşum..

her şey rayına oturmaya başlamıştı.. ama ben gibi değildi.. ben de kişilik değişikliği vardı.. onda ise duygudurumda değişkenlik..

Duyguları ani değişim gösteriyordu.. kızarken gülmesi, gülerken bir anda yüzünün düşmesinde olduğu gibi..

Ruhsal bozukluk yaşayan iki insan birbirini bulmuştu.. Belki de ilk gördüğümde aşık olmamın bu durumla alakası olabilirdi.. ya da olamazdı..

Pgiboz'un faydası neydi? düşünmek.. insanları ruhsal yönden incelemek.. ve onların ne hissettiklerini anlamaya çalışmak.

Ama ben Hazal'ı ne ruhsal yönden inceleyebiliyor, ne de hissettiklerini anlatabiliyordum.. evet.. demek her şey bu yüzdenmiş..

Hazal'da ufak bir pgibozluğa yakalanmıştı belli ki.. ama onun değişimi karakter değil, his ve davranış yönündendi.. o kadar narin ve sevecen bir kızdı ki pgiboz onun karakterini değiştirememişti.. değiştirmeyecekti..

Ama o anlıyordu beni.. çözmüştü.. karakteri değişkenlik göstermediği için beni tanıyordu..

işte.. işte o an bir kez daha aşık oldum Hazal'a..

hasta.. ama her şeyden habersiz..

Gözlerine, ardından da düşüncelere dalmışken Hazal'ın elimi tutmasıyla kendime geldim,

"Teleri? iyi misin bitanem?" dedi.

Elini kavradım iyice,

"iyiyim güzelim.. evleneceğiz Hazal.. seni gelinlik içinde göreceğim.. elbet bir gün evleneceğiz.." dedim gülümseyerek.

Gülümsemesi arttı,

"ay çok güzel olucak yaa" dedi şımararak. Güldüm.

Koltuğa yaslandım, başını göğsüme koydu, elimi saçlarına zütürdü.. saçlarının okşanmasını seviyordu..

"nereden buldum ben seni yaa" dedi gülerek.

"ben buldum seni.. de.. niye ki?"

Kaldırdı kafasını,

"düşünüyorum da o kafede tanışmamız tesadüf değildi dimi?" dedi gülümseyerek. Güldüm,

"değildi.. seni görünce dilim tutuldu.. gözlerimi ayıramadım yüzünden..(yüzünü okşadım), saçlarından..(saçını okşadım), o kahveyi içişinden bile.."

Merak ediyordu, daha fazlasını..

"devam et lütfen" dedi gülümseyerek.

"tanışamayacağımı biliyordum seninle, o durumdayken.. Beyza'ya, iki dakika dışarı gelsene dedim, şaşırdı, çıktık kafeden dışarı.. anlattım böyle böyle, ne yap ne et tanıştır beni bu kızla diye..(güldü), işte.. kafeye girince bizim diğer arkadaşları yolladı, senin yanına gitti.. ne konuştunuz da bizim masaya geldiniz hala bilmiyorum.." dedim.

Dizlerime koydu kafasını,

"ben anlatıyım onu da.. şaşırdım önce Beyza'yı masanın başında görünce, oturabilir miyim dedi, tabi dedim.. oturdu, kitabı sordu, zaten kitaptsn üniversite konusu açıldı.. çok tatlı konuşuyordu, zaten arkadaşım yok sayılırdı, ısındım hemen bitaneme.. biraz daha tanıştıktan sonra sizi gösterdi.. arkadaşlarım, gidelim mi istersen yanlarına? diye sordu.. ilk başta utangaç olduğumdan boşver dedim(kaşlarımı çattım, güldük).. ya güldürme dur.. işte.. sonradan biraz ısrar edince kıramadım.. kabul ettim.. iyi ki de etmişim" dedi gülümseyerek.

"iyi ki bitanem" dedim, eğildim saçlarından öptüm. Ardından,

Müziğin içimi ısıtan ritmi kavurmayı başlamıştı..
az kaldı az..

"bir şey isteyebilir miyim bitanem?" dedi saçlarını okşarken, gülümsedim, gözlerimi kırptım,

"güzel söz söyler misin?" dedi.

O da duymak istiyordu diğer kızlar gibi.. şımarmıştı biraz da.. gülümsedim, gözlerine baktım,

"seni canımdan çok seviyorum" dedim sadece. Onlarca cümle kurabilirdim edebi.. ama sadece bunu söyledim,

"bu olmaaz" dedi gülerek.

"hayır Hazal.. bu olur aslında.. cümleler dolusu güzel söz söyleyebilirim sana, ama.. hiç biri bu cümle kadar ciddi olmaz. Onları söylerken seni mutlu etmek için söylerdim. Ama "seni canımdan çok seviyorum" dediğim de kalbim ne diyorsa dudaklarımdan da o çıkmış olur.. gerçekten de seni canımdan çok seviyorum.." dedim.

Gözleri sulandı, gülümsemeye çalıştı, doğruldu dizlerimden,

"bende seni seviyorum"

Saat geç olmuştu, rüya gibi bir akşam sunmuştu Hazal..

Omzumdan kaldırdım kafasını,

"ben gideyim canım" dedim.

"biraz daha kal ya" dedi sevimlilikle.

"uykun geldi seninde, tutma kendini" dedim gülerek. O da uykulu haliyle güldü.

Kalktık, evden çıkarken,

"hayatım, pembe dudaklarla mı gideceksin?" dedi kıkırdayarak.

Doğru.. lavaboda aynaya baktım, pembe ruju kazınmıştı dudaklarıma.. bana kalsa yıllarca kalmalıydı o ruj izi, ama milletin ağzı torba değil ki büzesin..

Hazal'la vedalaşıp tuttum evin yolunu.. bir gün daha mutlu bir şekilde bitti..

fakat, hep mutlu mu olacaktım..?

Bir kaç haftayı, sadece Hazal'la ilgilenerek geçirdim, o da farkındaydı ilişkimizin ciddileşmeye başladığını(!).. ufak tefek sorunlar dışında hiç sorun yaşamadık..

yaşamazsan yaşattırırlar derler..