Şarkı;
https://www.youtube.com/watch?v=MPb68tS8J38

ne diyorduk.. uyku.. hah tamam..

Hazal'ım yatağımda prensesler gibi uyuyordu.. izliyordum ben de onu, 1 saat falan izlemişimdir sanırım, her anını zihnime kaydediyordum, utanmasını, gülmesini, gülümsemesini.. uyumasını. Eğer "biz" diye bir şey olmayacaksa.. ki artık ümidimi bile kesmeye başlamıştım, bu kız "hayallerimde" var olacaktı.. Teleri'nin elinden en fazla bu gelirdi..

geçtim salona, tv'yi kapatmayı unutmuşum tabi, kapattım, ardından Fatih'in odasına geçtim, yatarken telefona mesaj geldi ama bakmadım.. belki moralimi bozucak bir şeydir diye, yarın Hazal'ımı yolcu ettikten sonra bakarım..

yan odada Hazal'ım uyuyor, ve ben ona sarılarak uyumuyorum.. omzumda uyumuyor, acı verici gerçekten, her an, her salise daha da acı biniyordu kalbime. Sadece ufak bir ışık savuşturuyordu kalbimde ki karanlığı..
"gerçek sevgim"..

Uyudum, oldukça rahat bir şekilde. Sabah burnuma çalan o mis kokusu, ince güzel sesi, ve boynumda hissettiğim sıcak nefesiyle uyandım.

"Teleri.. hadi uyan, kahvaltı hazır "

Gözlerimi açtım, pijamalarıyla yatağın kenarına oturmuş, bana bakıyor.. eline elimi uzattım,

"keşke öperek uyandırsaydın" dedim.. dedim de gözler yarı kapalı, uyku sersemi bir adam nasıl diyorsa öyle dedim bende,

"sen çok uykulusun, hadi yüzünü yıka" dedi kıkırdayarak.

pff.. yaramadı işe..

Kalktım zorlukla, elimi yüzümü yıkadım, mutfağa geçtim. Menemen yapmış, masada her şey vardı sanki, oturdum karşısına,

"o kadar met ediyordun şu menemeni, nasılmış bakıyım" dedim, ekmeği bandırdım.

"sen ye de gör bi"

Güzeldi..

"eline sağlık, çok güzel olmuş" dedim.

Gülümsedi.. ben de onu izlemeye başladım, farketti, "noldu" der gibi güldü..

"elinden her şey geliyor.. evlenmek isterdim seninle.." dedim..

Biraz ağır ve zor cümleler kuruyordum, farkındaydım..

Baktı yüzüme,

"hiç vazgeçmiyeceksin dimi?" dedi,

"vazgeçemem, sen karşılık vermesen bile.." dedim.

Önüne düştü gözleri, biraz sessizlikten sonra kaldırdı kafasını,

"dün gece için sağol, taşımışsın" dedi.

"istediğin zaman" dedim gülerek, o da güldü.

Kahvaltıyı benim sözlerimle, atışarak yaptık. Odama gitti, üstünü değiştirmeye.. bende salona geçtim, bir kaç dakika sonra geldi, kalktım ayağa,

"gideyim ben, teşekkür ederim iyi ki çağırmışsın çok güzeldi" dedi gülümseyerek. Ben de gülümseyerek,

"sevindim hoşuna gitmesine.. de.. yurdun önünde edersen vedanı, hadi.." dedim.

yorulmamama gerek olmadığını, kendinin gidebileceğini söylese de izin vermedim. Çıktık evden, güle güle geldik yurdunun önüne,

"tekrar teşekkür ederim.. hep sen eğlendiriyorsun beni, ben hiç bir şey yapamıyorum senin için :/"

habersizdi yaptıklarından..

"böyle düşünme Hazal, çok şey yapıyorsun farkında olmadan.. gülümsemen bile dünyanın en mutlu adamı ediyor beni.. hele "bitanem" diyorsun ya.. bilmiyorum ya.. düşünme yani öyle.. zaten yeterince katlanıyorsun bana.. seni çok sevdiğimi bilmeni istiyorum sadece.." dedim, ama nasıl dedim..

dudaklarımdan dökülen her kelime, sanki bir edebi şiirin verdiği anlamı tek başına sırtlıyorlardı..

Hafifçe tuttuğum eliyle o da karşılık verdi, sıkı sıkı tuttu elimi, yaklaştı iyi göğsüme.. nefesini hissediyordum, çok yakındık, kalbim duracak gibiydi.. o hayran olduğum gülümsemesini yerleştirdi yanaklarına,

"biliyorum bitanem" dedi, yanakları kızardı.. utandı yine.. elini çekti, bir şey demeden gülümseye gülümseye gitti binaya..

bakamadı arkasına, çok utanmıştı, çok yakındı bana o an, ileriye gitmişti belki de.. öyle düşünüyor olabilirdi.. gitti.. arkasında, sebepsizce yüzünde sırıtma olan adamı bir kez daha heyecanlandırarak..

Her gece düşüncelere dalıyordum.. Hazal sever mi beni? Teleri, biricik sevdiğine kavuşur mu? olursak nasıl hissederim? kanatlanmaya başlamıştı umutlarım.. klasizm'in etkisinde bir hayalperest olmaya başlamıştım bile.. nasıl mı..?

Bir gün.. bir gün Hazal'ın gözlerime bakarak, "seni seviyorum" demesi gibi.. fazla şey mi istiyordum, ya da hayal ediyordum..? bilmiyorum.. bildiğim tek şey ise,

Hazal'ı her şey pahasına deliler gibi seviyor oluşum..

Neyse,

eve geçtim.. akşama doğru Fatih'te geldi, sevinçli olmam sebebiyle biraz onla uğraştım, geldi salona,

"oo Fatih bey hoşgeldiniz, tampon sağlam mı?" dedim gülerek.

"gibtir len puşt, benim tampon sağlam da sen sağlam mısın onu söyle?"

Güldüm, daha doğrusu gülümsemeyle karışık bir gülmeydi bu, inek Şaban'ın deyimiyle "eevet, hıh hıh" tarzı..

yine saçmalıyorsun Teleri, kendine gel..

Karışık bir hale dönüşmüştü hayatım, biri üflese tüm duvarlarım yıkılacak gibiydi.. ve aslen mâmafih olan, topla, koçbaşıyla yıkılmayacak kadar da sağlam olmuştu.. oldu evet.. çevremdekiler sayesinde.., bununla birlikte durum da öyle bir hal almıştı ki.. artık Fatih ve Beyza'da yavaştan yavaşa azalıyordu hayatımda.. tıpkı Fatih'i bulduktan sonra Selim'lerin silinmesi gibi..

şimdi de, Hazal'ı bulunca..ki bu tek taraflı olarak sanırım, en iyi iki dostum hafiften silinmeye başlamış gibi gözüküyordu.. gerçekten silinebilirler miydi hayatımdan?
bu sefer izin veremezdim.. ne olursa olsun, bir şekilde her zaman iç içe olmalıydık..

eğer sınırlarım daralırda, Hazal'ı temelli kaybedersem, tutunacak.. beni kaldırmaya çalışacak ve tabi ki, kendilerini unutup beni düşünecek iki kişi vardı hayatımda, onları asla unutamaz, asla bırakamazdım..

can dostum, kardeşim.. Fatih..
ilk ve tek kız kankam, beni "adam" etmek için çok çaba sarfeden, canımın içi.. Beyza..

Beyza, evet.. doğum günü yaklaşıyordu onun da, bir hafta falan kalmıştı.

Belli ki normal doğum günlerinden olmayacaktı o gün..

Şarkı;
https://youtu.be/TXp1ja4Vdu4

Hazal'ım dan kopamıyordum, bağımlı olmuştum artık kokusuna, gülüşüne, utanmasına.. iki gün görmesem acı çekiyordum, Salı gecesi yine Hazal'ın hasretini çekerken buluşmak istedim ertesi güne, saat 2'ye geliyordu..

yatmıştı büyük ihtimalle, fakat ben.. onu düşünmekten uyuyamıyordum lan.. aradım, bir kaç çalıştan sonra açtı,

"e..efendim Teleri" dedi, uykulu olduğu titreşen sesinden belli oluyordu..

"şey.. uyuyordun galiba kusura bakma rahatsız ettim bu saatte"

"sorun değil, bir şey mi oldu önemli?"

"ee.. yarın buluşalım mı diyecektim.. özledim seni.."

Ses gelmedi bir kaç saniye, yanlış yapmıştım sanırım..

"daha geçen beraberdik yaa" dedi, uykulu halde. Hafif şımarmıştı sanırım, ya da ben öyle anlamak istiyordum.

"anla beni Hazal, lütfen.."

çocuklaşıyor muyum? gibimde değil..
iyice dibe mi batıyorum? o hiç değil..

Konuşmadı bir kaç saniye, düşünüyordu sanırım, ardından sesi geldi,

"peki ya başımın belası peki, alırsın yurttan tamam mı"

Kıramıyordu beni.. kıyamıyordu bana..

"teşekkür ederim.. uykunu da böldüm, kusura bakma.. hadi uyu güzelce.. " dedim gülümseyerek..

Telefona gülümsemek...

"peki, görüşürüz.. ee..Teleri"

"efendim"

"şey.. bende özlemiştim seni" dedi ve konuşmama izin vermeden kapattı..

Teleri uçtu.. bulutlara yükseldi mutluluktan.. o da özlemiş beni.. odanın karanlığında gülümsemem kaslarımı yırtar seviyeye geldiğinde yastığa koydum kafamı.. mal mal sırıtmaya devam ettim tavana karşı..

Hazal biliyordu beni nasıl mutlu edeceğini. Belki de onun gözünde "her an başka bir şey isteyen çocuktum". O da "tamam alıcaz yarın" diyip ümitlendiren.. ve sonra genelde olduğu gibi "çocuğu" kandırmış olan biriydi.. anneydi.. ablaydı.. kız kardeşti..

en önemlisi sevdiğimdi..

Silsile.. bilirsiniz bu kelimeyi.. bir grup dizinin ardı ardına, peş peşe gelmesidir.. öyle olmuştu benimde, bir gece önceki mutlu uykum, sabah daha da mutlu uyanmamı sağlayacak durumla gelmişti.. "ardı ardına"..

Hazal uyandırmıştı beni yine.. yeniden sıcak nefesini hissettim boynumda,

"bitanem hadi uyan.. ben geldim"

Hazal'ın sesini duymamla yine gözlerimin açılması bir oldu.. hele ki "bitanem" dediyse.. hafif uykulu bir halde,

"Hazal?"

"kalk hadii, geç kalıcaksın.."

Kollarımı açtım,

"gğelsene yğanıma" dedim.. demeye çalıştım..

Baktı baktı, kaşlarını çattı,

"Telerii" dedi kızmaya çalışarak. Sonra güldü birden..

dedim ya anlayamıyorum Hazal'ı bazen.. ve tabi ki bu durum büyük bir merak oluşturuyor içimde.. ona karşı..

"tamam sustum, zaten şaka yapmıştım :p" dedim gülerek. O da güldü,

"deli yaa"

Şarkı;
https://youtu.be/Mi1bbfSYR0A

Hazal'ın yurdu bizim evin kuzeyinde kalıyor, üni'ye giderken neredeyse bizim evin önünden geçmek zorunda kalıyor.. iyi yerde tutmuşuz evi, sonucunda o uyandırıyor arada beni.

Fatih'le Beyza'da içerideydi.. galiba hep son kalkan ben oluyordum aq.. neyse,

kahvaltı yapıp üni'ye geçtik. Hazal'la içten bir sarılma sonrasında Beyza ile sınıfa geçtik.. sınıf fazla umrumda değildi aslında, ama yine de ders aralarında falan bir kaç kişiyle muhabbet ederdik, ama önemli olmadıkları için hikaye de yer vermeye gerek duymuyorum..

Tabi diğerleri de vardı, örneğin Cansu.. gereğince "huurluk" yapıp "huur çocukluğu" gördüğüm kız.. Hazal'la tanıştıktan sonra gram sinirim kalmadı bu kıza, aslında kimseye.

Kankası Gözde'yle yeni yaraklar peşinde koşuyor. Fırat diye bir çocuğa yapıştı, kene gibi emiyor amk kızı..

Selim, Yusuf, Burak.. üç silahşörler oldular bana göre.. gerçi Burak'tan silahşör falan değil de, silahın dipçiği olur en fazla.. ama olsun yine de iyi çocuk..

Hazal'ımın etkisinde iyice kaybolmaya başladılar onlarda..

Eğer Hazal giderse, ki biterim..

işte o zaman yapayalnız kalırım..

Beyza'yla geçtik sıramıza, o bile şaşırmıştı pes etmediğime, hoca gelmeden biraz muhabbet ettik,

"Teleri napıyosun sen tatlım?" dedi.

"ne yaptım yine len?"

"azmine hayranım kankacım" dedi gülerek.

"ee azimle şey yapan duvarı delermiş diye söz var" dedim gülerek. Gülümsedi,

"pes etmeyeceksin dimi?" dedi,

"etmiyeceğim Beyza, gelmese bile etmeyeceğim"

"etme kankacım zaten, dün Hazal'la konuşuyorduk, şey dedi.."

Kesti birden lafını, heyecanlandım lan..

"ne dedi Beyza? söylesene kızım.." dedim hızlıca.

"senin yanında çok mutluymuş, davranışların çok hoşuna gidiyormuş..".

Alıştım dıbına koyim artık aynı şeylere.

"bu muydu yani? bana da söylüyor bunları" dedim.

"oo o zaman sizin iş olmuş bilee" dedi sevinerek.

Nereye oluyor aq.. beni mutlu etmek için yapıyordu, ya da öyle inandırmıştım kendimi..

Dersleri bitirip evlerin yolunu tuttuk, Hazal bıraktı beni eve :/

Fatih'e de Beyza'nın doğum günü konusunu açıcaktım, salon da yine iki aygır gibi koltuklara uzanmışken,

"kanka Cuma Beyza'nın doğum günü napıcaz? ya da napıcaksın diyeyim?" dedim

Doğruldu hafiften koltukta,

"ben hallettim aga, Yağmur kafeyi kapattırıcam cuma gününe"

Şaşırdım biraz, bana haber vermemesi üzmüştü biraz..

"bana niye haber vermedin lan?

"verecektim aq, ama şu kafe arama işiyle uğraşıp Hazal'dan uzak durma diye demedim"

Yine gösterdi adamlığını.. benimde göstermem gerekti sonuçta,

"tamam paranın yarısını ben ödüyorum, itiraz edersen keserim çükünü.. Beyza senin sevgilinse, benim de kız kardeşim, tamam mı?"

Başını salladı samimi bir şekilde,

"iyi zaten biraz pahalı tuttu, iyi olur yani :p, bu arada Hazal'a söylersin sen.. sakın belli etmesin Beyza'ya ama"

Beyza'ya büyük bir sürpriz olacaktı kesin, öyle bir şey bekleyeceğini sanmıyordum, ama hakediyordu canım benim, her şeyin en iyisini hakediyordu Beyza..

Akşam Hazal'ın yurdunun önüne gittim, mesaj attım hemen,

"aşağıya bekleniyorsunuz :p"

"geliyorum hemenn"

Geldi.. 10 dakika sonra.. sarıldık.. beklemediği bir şey yaptım, sarılırken çektim kendimi, alnına ufak bir öpücük kondurdum.. hoşuna gitmişti.. ya da tam tersi..

"yapma şöyle yaa" dedi.

Elimi omzundan geçirerek nazikçe kavradım boynunu,

"yapıcam.. sen yanımda olduğun her zaman, bıkmadan.."
dedim.

"hadi deli, gidelim nereye gidiceksek" dedi.

Kordona zütürdüm.. ama Karabük'e özgü bir kordon. Yanından çay geçiyor aq.. bilenler bilir zaten orayı, bayağı meşhurdur, tren yolunun yan tarafında hemen..

Oturduk, garson geldi, iki kivi çayı isterim, getirdi. Hazal bir yudum aldı,

"güzelmiş bu ya, niye haberim olmadı önceden :p" dedi.

"niye acaba?" dedim gülerek.

"haklısın.." dedi.

Artık o beni tanıyordu.. ama ben hala çözemiyordum onu.. onun da bana hislerinin olduğunu hissetmeye başlamıştım, tabi şu "mutlu etme" diziliminden soyutladığımda.. onu da soyutlamak, bir binanın temelini güçsüz bırakmak gibi olurdu sanırım.. maalesef..

Şu doğum günü mevzusunu açtım,

"Beyza'nın Cuma doğum günü biliyorsun dimi?" dedim.

"biliyorum tabi"

"Yağmur kafeyi kiraladı Fatih o günün akşamı için, söyleme sakın Beyza'ya tamam mı? bozulmasın her şey.."

Daldı biraz önüne, bir şey olmuştu, düşünüyordu,

"Hazal?" dedim, kaldırdı kafasını,

"o akşam demeliyim" dedi soğuk yüz ifadesiyle.

Anlamamıştım.. ne demek istemişti? ne düşünüyordu..

"anlamadım, ne demelisin?" dedim. Baktı gözlerime,

"boşver.. söylemem Beyza'ya tabi ki.. çok güzel olucak ya mutlu olucak canım benim"

Yine Hazal'ın o gizemli halleri çepeçevre sarmıştı zihnimi. Biraz daha muhabbet edip kalktık oradan, topuklu ayakkabı almak istedi hanımefendi..

Cuma günü içinmiş.. taktı peşine, bir mağazadan diğerine, gerçi benim için hava hoştu..

en sonunda bir tane kısa topuklu beğendi.. uzun topuklu olsa benle aynı falan oluyordu, beyaz bir topuklu beğendi işte, daha ne ayrıntı vereyim aq..

çıktık mağazadan, karnım açtı,

"pide sever misin?" dedim hafif gülerek.

"severim" dedi.

istanbul kır pideye zütürdüm, Beyza'yı getirmiştim bir ara. ikişer kıymalı istedik, geldi pideler, hafif süzdüm, bıçağıyla kesiyor, çatalıyla yiyor.. peki Teleri..?

eliyle avuçluyor pideyi aq.. utandım kendimden o an, ama olsun pide sonuçta bu..

Karınları doyurduktan sonra kalktık, Hazal'ı görmüş ve hissetmiş olmanın mutluluğuyla yurduna bıraktım..

Geldi çattı işte..

Cuma günü..

Öğleden kafeye gittik Fatih'le. Beyza Hazal'ın yanındaydı.. büyük ihtimal çemkiriyordur bize,
"unuttular yaa" diye.. unutur muyuz hiç canım benim..?

Doğum gününe bizim sınıftan 10 kişi falançağırmışızdır heralde, ben pek samimi olmasam da Beyza samimiydi kızlarla, yani "sınıf ortamı" düzeyinde tabi.

Bizimkiler falan, besyo'dan 2-3 kız çağırınca da 20'yi falan buluyordu sayı, tabi bir akşamın kirası da iyi girmiş oldu.. afiyet bal şeker olsun..

Dünden pasta siparişi verdiğimiz pastahaneye geçtik, 25 kişilikti pasta, üzerinde Beyza'nın tek başına olduğu fotoğraf vardı, onunda parası güzelce girmiş oldu..

Akşam alıcağımızı söyleyip çıktık. Fatih'in mutluluğu ve heyecanı yüzünden belli oluyordu, elini omzuma attı,

"kanka çok güzel olacak lan inşallah, bayağı organizasyon yaptık aq" dedi gülerek. Ben de gülerek,

"sakin lan biraz :p, olacakta Beyza, beni falan geçte sana kızıyordur şu an" dedim.

"kızsın hanımefendi, akşam kızacak mı bakalım"

Eve geçtik, gerçekten de kızmış Beyza.. bir iki saat sonra Hazal mesaj attı,

"şş, kulaklarınız çınlıyor mu? ahaha"

"niye ki, noldu?"

"kızı üzdünüz be, hep kızdı size yanımda, bunlar odun diye :p"

Odun.. bendim lan bir zamanlar.. hala öyle olabilirim..
ya da nereye oluyorum, benden romantiği mi var ulen..

"ahaha odun mu? desin bakalım.. akşama doğru alırım yurdun önünden seni, kafeye geçeriz tamam?"

"tamam"

Kafeye gelicekleri teker teker arayıp tembihledik, "sakın Beyza'ya bir şey belli etmeyin, doğum gününü falan kutlamayın" diye. Gizlice haber veren olursa geceleyin evinden kaçırma planımızda hazırdı..

Gerçi geçen sene biri bana böyle dese, ben binliğine doğum günü olan kızı arayıp haber verirdim her şeyi.. yalan yok.. ama eski de kaldı dimi o Teleri..?

Üstüme gömlek, altıma pantolon giyip çıktım evden, Fatih Beyza'yı almaya gitmişti, önce biraz gezip dolaşacaklardı sonra da kafeye geleceklerdi. Hazal'ın yurdunun önüne geldim, mesaj attım,

"bekliyorum aşağıda.."

"iniyorum"

Biraz daha uzun bekledim bu sefer.. nihayet binanın kapısı açıldı.. binadan çıktığı an yüreğim yandı.. beklemiyordum bunu Hazal'dan.. bana böyle bir şey yapmaz sanıyordum.. yaptı ama.. yaktı içimi.. tekrardan..

o gece gibi giyinmiş.. mahvolduğum günün aynısı..
eteği dizlerinden hafif aşağıya kadar olan pembe renkte çift askılı elbisesi, kızıl saçlarını yine elbisesinin önüne atmış.. beyaz ince hırkası da üstündeydi, pembe rujunu da sürmüştü..

O kara geceyi hatırlattı bana..

neden böyle yapmıştı ki? çok kötü hissedeceğimi biliyordu.. niye, sözde "değer verdiği"olan adamın canını yakmak istemişti..?