Şansımı zorluyordum biliyorum, ama olsun kaybedecek bir şeyim yoktu sonuçta.

"kurtulmak mı istiyorsun onlardan?" dedim.

"hı hı"

"hala aynı mı davranıyorlar sana?"

"malesef" dedi bozuk bir şekilde.

O iki kaltağın zütlerine traktör römorku sokmak vardı da.. neyse,

"sen iste her gün kurtarıyım seni" dedim.

Ses gelmedi az bir süre, bekledim..

"telefondan bile utandırıyorsun ya ne diyim :p"

Bakın..
bir kızın en güzel hallerinden biri utanmasıdır.. güzel yanakları pembeleşir, burun delikleri titreşir, gözleri hızlıca hareket etmeye başlar.. karşınızda bir sanat harikası görürsünüz.. utandırın sevdiğinizi.. güzel şeyler söyleyin..

sevdiğiniz mi yok..? geçin aynanın karşısına kendinize güzel aşk sözleri söyleyin.. utandırın aynadaki lavuğu.. ama utanınca şempanze gibi gözükme ihtimalimiz var.. gibtir edin ya da.. takılın normal :p

Şarkı;
https://www.youtube.com/watch?v=MT6I1GCFNkE

Yurdun önünde bekliyor ellerini birbirine kenetlemiş şekilde, hafif tatlı gülümsemeyle yaklaştım yanına, sarıldım, sarılırken kolumda önce hafif, sonra bayağı şiddetli bir acı hissettim, sanırım cimcik attı. Çektim kendimi bir anda..

"napıyosun lan manyak" dedim gülmeye çalışarak.

Bu sefer bu gülümsedi,

"hadi gezdir beni ^^" dedi şımarmış bir şekilde.

Bu kız benden daha manyak, aynı şekilde ona da söyledim..

"kimse sen kadar olamaz canım korkma, ayrıca 10 dakika yurdun önünde beklettiğin içindi cimcik"

"sanki bilerek geç geldim alla alla, yetişemedim işte"

yalan amk, bilerek geç geldim. Maksat sinir etmek olsun..

"tamam kapatalım bu konuyu hadi nereye gidiyoruz (:"

Neredeyse her gün bizimkilerle dışarı çıktığımdan gidilebilecek nereler varsa öğrenmiştim, zaten iki elin parmaklarını da geçmez gibtimin şehrinde gezilebilecek yer. Yeni keşfetmem gereken yerler vardı Karabük'te..

Düşündüm de niye geldim lan ben buraya harbiden? ama şu da vardı ki, "keşke gelmeseydim şu gibik şehre" diyeceğim gibi, "iyi ki gelmişim bu şehre" diyeceğim anlarda olacaktı.. hem de beni derinden sarsacak durum ve hislerle gelecekti..

Hani derler ya,
her iyiliğin içinde bir kötülük, her kötülüğün içinde de bir iyilik vardır.. işte, bu iki olgu ve bu söz üzerine kurulacaktı yaşayacağım şeyler.

Teleri nasıl birine dönüşmüştü.. ve nasıl biri olarak devam ettirecekti kendini.. bilinmezlik içinde..

içimde büyük bir nefret var, insanlara karşı, hayata karşı. Şuan yanımda Selim yerine Gizem olsa kötü mü olurdu?
Kaderin bana yaptığı bu kötülüğü asla unutmayacağım.

Gizem'in kim olduğunu ileride anlatacağım..

Diğer gün olmuş, kot ceket- t-shirt ve kot pantolon kombinini yapmış, Selim ile Üniversiteye doğru yürümeye başladık. Zaten bizim yurtla arası 3-5 dakika falan.

iki mal yürürken muhabbet olmalı dimi?

"heyecan var mı lan?" dedim,

"belli olmuyor mu oğlum (:"

Hafif titriyo gibi amk.

"ne heyecan yapıyon gibko herif, gideceksin cool cool takılacaksın. Sonra kızlar seni farkedecekler, gelip yavşayacaklar ilk günden"

"harbi mi lan?"

Temiz ve saf kalpli çocuk..

Karabük'e ruhsal bozukluğumla geldim..

Bir de yol boyunca Küçük Teleri'nin halimi düşünmeksizin, "nasıl koydum ama.. ha?" tarzı iğrenç espirilerine maruz kalaraktan.

Yavşağın moraline diyecek yoktu tabi..

Saat akşam 10 gibi indim otobüsten, minibüsle 100.yıl'a geçtim, yurda girdim. Fatih'de bu sabah gelmişti. Girdim odaya, selam verdim, sarıldık. O halimi görünce,

"kararmışsın bayağı, naptın lan kendine" dedi gülerek.

Küçük Teleri'de karardı Fatih.. diye espiri yapacaktım ama yapamadım..

Kendime yapmadım.. Alara'ya yaptım.. şerefsizlik..
Yüzüm ekşidi o anlar aklıma geldikçe,

"sorma dıbına koyim, yaptım yine takluklar" dedim.

"yine kimi üzdün aq?" dedi, anlamış bir şekilde.

Öyle ayak üstü konu değildi sonuçta.. o yüzden,

"ben anlatırım az sonra, sen söyle naptın ruslarla" dedim gülmeye çalışarak,

Ben Çeşme'deyken, Fatih Antalya'daydı. "Bir ruslar var, afetler.. afet.." diyordu.

"Bir iki tane ayarladık işte, eğlendik falan"

Eğlendik? hmm..

"Çaktın dimi lan elin kızlarına?"

bin gülüşü yaptı, kahkaha attık.

"Burada mı anlatacaksın, içerken mi?" dedi.

Çıktık yurttan, bir tekelden aldık biraları, üniversitenin alt tarafında olan çayın yanına geçtik. (dere amk, içtiğimiz çay değil :p)

Dökül günahlarını Teleri..

dökül ki ayıplan..

ayıplan ki hayıflan..

Dedi bu sefer.. Hazal dedi lan.. bana seni seviyorum dedi..

nefesim zorlandı, daldım gittim gözlerine, duymadım hiçbir şeyi, duymak istemedim.. son dediği kalsın istedim hep zihnimde.

doldu gözlerim, derin bir nefes aldım,

"n..nasıl yani?" dedim, heyecandan kalbim parçalanırcasına.

elini yanağıma getirdi tekrardan, en içten gülümsemesini yerleştirdi yanaklarına,

"aşığım sana" dedi.

Bir iki yaş süzüldü gözlerimden, bir anda tuttum elinden kafenin çıkışına doğru yürümeye başladım hızlı adımlarla, bir şey demiyordu, bana uyuyordu o da bana.
Kafeden çıktık hızlıca, nefes nefese, biraz ağlar şekilde,

"Hazal emin misin? gerçekten aşık mısın?" dedim. Gözyaşlarıma dayanamamış olacak ki onunda doldu gözleri,

"çook seviyorum senii"

Sulu gözlerle gülmeye çalışıyordu Hazal'ım.

Artık nasıl oldu, iyilik büyüsü falan mı yaptılar bilmiyorum ama yanımda bir anda aşık olduğum kızla sohbet ediyorum.. Fatih'le Beyza genellikle sohbet tıkanır gibi olduğunda katılıyorlar. Bu kızın her gülümsemesinde kalbim yerinden çıkacak gibi oluyor..

Eros.. aferin amın evladı.. tam yerinde atış.. adamsın..

Beyza ve Fatih, kardeşlerim benim.. bir insanın böyle dostları olduktan sonra emin olun her şey daha kolay geliyor.

"tek başına ders mi çalışıyorsun kafede :p" dedim hafif gırgıra vurarak. O da üzüntülü bir gülümsemeyle,

"evet, yurtta çalıştırmıyor kızlar ya" dedi.

"niye ki?" diye sordum. O da gülerek,

"çok ders çalıştığımı söylüyorlar, kitabı görünce hemen saldırıyorlar" dedi.

"bayağı çalışkansın yani (:"

"fazla sayılmaz, Adalet zor olduğundan çalışmam gerekiyor"

"bir Edebiyat olmasa da zordur tabi.." dedim, güldüm.

Beyza,

"aynen, edebiyat çok zor yaa" dedi. Hazal da,

"tabi Adalet ne ki dimi, o kadar cilt ezber falan hiç bir şey yaa" dedi gülerek.

Biraz daha derine Teleri.. biraz daha..

Beyza kurtuldu kollarımdan,

"bırak ya, özlememişsin sen bizi :/" dedi.

"özlemez olur muyum kız, hepinizi özledim.. özellikle de Hazal'ı.. aa durun la Hazal'ı çağırayım. Çok özledim kızı be."

Aradım Hazal'ı, tekrar mutfağa geçip. Kısa sohbetten sonra,

"ben evdeyim, Beyza ve Fatih'leyim. Sen de gelsene, Fatih yemek yaptı (:"

"Fatih ve yemek? ahaha, peki geliyorum ^^"

15-20 dakika sonra falan geldi, açtım kapıyı.. yaşamıyormuşum lan ben iki haftadır, güzelleştikçe güzelleşmiş.. bana öyle geliyor tabi ki.. hala çok güzel..

"hoşgeldin, gel evime :p" dedim hafif gülerek.

"hoşbuldum, ilk misafirin benim galiba (:"

Girdi içeri, sarıldım ama ne sarılma.. özlemimle sevgim birleşince öyle sarılmışım ki farkında olmadan, canını yakmışım biraz sevdiğimin.. ellerimi, kollarımı gibeyim..

"a..Teleri, dur be nasıl sarıldın canım acıdı" dedi, kollarımın arasında.

"tabi oğlum, yakışıklısın falan. Olmadı güzel kız varsa sen git tanış, utanır buraya gelen kızlar tanışmaktan. Son seneyi okuyan bir abim var öyle söyledi" dedim.

"hadi inşallah" dedi umutla.

Geldik üniversitenin kampüsüne, bir iki kızla göz göze geldim ama almayayım kızlar sağolun.

istemiyorum kız falan, şu üniyi bitirip iş sahibi olmak tek hedefim. Zaten Gizemden sonra biriyle olacağını sanmıyorum..

Selim'e az daha gaz verip benim fakülteye gittim, girdim sınıfa. Daha kimse yok amk. iyi bari uykum var zaten kestireyim dedim biraz. Gittim orta taraflarda en arka sıraya.

Omzumda bir el ile irkildim. Mal gibi uykulu suratla kaldırdım kafamı, bir adet dişi. Yanıma oturmuş bir de.

Sarı saçlı, güzel de yüzü var, ama tatlılığı güzelliğini örtüyor aq..

Utanıp öyle derken o kadar masum bir ifadesi vardı ki kızın.. normal de Cansu asi ve hırçın bir kızdır. içim mi gıdıklandı yoksa? yo.. olamaz.. bağırsakdır o..

"utanmana gerek yok, normal bir şey de, benimle niye konuşmak istedin?" dedim içten bir tavırla.

"bilmem ki" dedi gülümseyerek.

"nasıl bilmem ki? (:"

"öyle işte" dedi hafif utanarak.

pff.. oyun mu oynuyoruz aq söyle direk işte..

"iyi bakalım öyle olsun, şimdi konuşabilirsin (:"

"şey.. aslında bir şey sorucaktım sana, haftaya yılbaşı biliyorsun, beraber kutlayalım mı diyecektim" dedi.

Utana sıkıla, yüzü sürekli farklı hallere bürünerek söyledi sonunda,

"kutlarız tabi, zaten diğerleri de söylerler" dedim.

"yalnız ikimiz diyecektim" dedi, hafif önüne bakıp gülümseyerek.

Bunu diyince eleman kalktı amk birden, neyse ki masanın altında takıldığından kimse farketmedi. Niye kalktı ki amk..? şaşırdım bayağı kalkmasına.. kız yılbaşını sadece ikimiz, baş başa, kutlayalım diyor. Bunda fesat bir durum görmüyorum.. alla alla.. dengesizsin küçük Teleri..

ya da görmeli miyim lan??

Günlerce rüyamda gördüm Alara'yı, gülerken.. ağlarken.. eğlenirken.. ve.. "haketmedim bunları" dermiş gibi üzgün üzgün bakarken.. ağladım her sabah gizlice.. her ne kadar adi bir herifte olsam benim de derinlerde gizlenmiş duygularım vardı..

Karayel kafe var, 1 aylığına servis elemanı olarak işe girdim orada, hiç yoktan kafayı toplamama yardımcı olurdu.

Fatih'e yeni numaramı verdim, o ay, Fatih'le muhabbet, iş, aileyle muhabbet.. kısaca Çeşme'den sonra tak gibi geçti. Bir ay çalıştıktan sonra okulun açılmasına 2 hafta falan kalmıştı.

Berbere gittim, gözlerimi kapatacak kadar uzamış olan saçları kısalttırdım, iyice uzayan sakalları kirli sakal şeklinde bıraktırdım.

Okulun açılmasına bir 3 gün kala, Karabük otobüsüne bilet aldım. Ailemle duygusal vedalaşmadan, ve babamın, cebime olduğu halde para sıkıştırmasından sonra atladım otobüse..

Düşünmekten uyuyamadım desem yeridir, zihnimde hep sorular yer buluyordu..

"Beyza'yı gördüğüm de ne yapacağım?"
"Diğerleri nasıl bakacaklar bana?"
"Cansu kaltağı yaptığıyla mı kalacak?"
"Fatih'le kardeşliğim ne durum da olacak?"
"Alara'nın son hallerini unutabilecek miyim?"
"Bu karakter değişimim ne kadar sürecek?"

Aslında düşünmek yersizdi.. yapacağım tek şey vardı.. yaşayıp öğrenmek..

Yeni bir sene.. yeni olaylar.. yeni zorluklar..

Geliyorum Karabük..

Ama bu sefer çok farklı..

"iyi misin?" diye sordu,

"ha?"

"iyi misin diyorum, ilk günden uyumuşsunda bir sorun mu var?"

"yok ya erken gelmişim kimse yoktu, kestireyim dedim biraz"

Elini uzattı,

"Beyza ben (:"

Ayağımı uzatmaya üşendiğim için elimi uzatmak zorunda kaldım.

"Teleri"

"memnun oldum, nereden geliyorsun?"

"izmir sen?"

"Muğla'dan, yurtta mı kalıyorsun?"

Ay baygınlık geldi, ne boş muhabbet lan bunlar, kız çok tatlı falan olmasa cevap vermeyeceğim de veriyoruz işte..

Kardeşmişiz havası verip, en az zararla kurtulmaya çalışma planım yerinde ilerliyor.

Selim'e söylemedim bu lavuğun homo olduğunu. Öğrenirse ilk kurban o olacağı için yatağını geri almaya çalışır.

Bu homolar çok içten ve samimi oluyorlar nedense amk, Burak'da öyle. Hiç kötü bir sözünü duymadım, hep ben sövdüm ona :p

O gece kemeri iyice sıkılaştırıp pantalonla yattım amk. Bu lavuklarda güldüler sordular,

"pantalonla niye yatıyon la (:" dedi Selim.

"ahaha harbi yatılır mı öyle, şortla falan yatsana (:" diye destekledi homo.

Şortla yatıyımda kestaneyi rahatça çiz dimi sayın yavşak. Bunlar algı operasyonları, oyuna gelme Teleri..!

"susun lan çomarlar, güzel oluyor arada böyle yatmak, tavsiye ederim"

"harbi mi lan?" dedi Selim, şaşırarak.

Bu çocuk iyi falan ama tam mal dıbına koyim..

Soğuk konuşmaya çalışıyorum ama alttan alttan yanıyorum.. ne eski, ne de şu an umrumda, sadece yılbaşı gecesi..

Biraz daha sohbet edip kalktık, minibüse binmeden sarıldık, yanağımdan öptü birden, beklemiyordum aq..
O sıra küçük Teleri, "çıldırtmayın lan beni" diye haykırsa da pantalondan dolayı başkalarına hissettiremedi kendini. Üzülme çocuğum, senin de sıran gelecek..

Gülümsedim refleks bir şekilde,

"görüşürüz" dedim.

"görüşürüz, kendine iyi bak" dedi o da gülümseyerek.

Cansu'yu Esentepe minibüsüne bindirdim, kendimde 100.yıl'a atladım. Eleman kalkık bir şekilde yurda varınca hemen banyoya girdim lavuklara selam vermeden, iki posta atıp çıktım, yoksa gece uyuyamazdım, kendimi tanıyorum..

Çıktım duştan, Yusuf benim yatağa çöreklenmiş,

"lan Yusuf, senin odan yok mu?" dedim gülerek.

"gibtir et oğlum, iki çocuk var ikiside seme, şuraya benim yatağı mı getirsek acaba" dedi. Selim,

"yok lan, biz sığamıyoruz daha" dedi. Ben de,

"Burağın yanında yatabilirsin geceleri ona izin var huahauh" dedim. Güldük.

"hoşt lan" diye bağırdı biz gülerken.

cevabı aslında oldukça basit..
"gerçekten aşık olmuştum"

Evet.. gerçekten dedim.. insanlar.. nereden bakarsak bakalım, güzel ya da yakışıklı bir karşı cinsi gördüğünde, yahut, kalbini hafif heyecanlandıracaj karşı cinse rastlayınca hemen "ben aşık oldum yaa" damgasını yapıştırırlar. iki gün sonra ise(haftalar ya da aylar olabilir), sevdiğini ilk gördüğü anda ki o hissin kaybolduğunu farkedip üzülürler, bilmezler ki "gerçekten" aşık olmadıklarını, sadece bir anlık hoşlantı olduğunu..

Tıpkı benim Alaraya karşı bir anlık hissim gibi, ertesi sabaha kadardı o histe.. fakat.. Hazal? onu gördüğüm her an, sanki ilk gördüğüm gibi hissettiriyordu bana.. bitmek tükenmeyen bir sevgi vardı içimde.. tam olarak dudaklarından dökülmese de "sana aşık değilim" demişti..

Teleri kaçmadı, küfretmedi, Teleri vazgeçmedi.. arzusunun ve sevgisinin peşinden koştu.. sonucunda sevdiği kız omzunda uyuya kaldı..

Sevdi Teleri.. bir çocuğun annesine olan sevgisi gibi.. kaderin bir daha canını yakabilme korkmasına rağmen.. mütemadiyen..

Şarkı;
https://www.youtube.com/watch?v=kPZQK4cq97U

"nereden oturdum senin yanına ya çok gıcık bir tipsin biliyorsun dimi?" dedi, yüzünü ekşiterek.

"sağol canım iltifat ediyorsun :p"

Güldü amk, çözemedim ben bu kızı. gibecen mi sevecen mi karar ver yahu :p

Hoca geldi sonunda, sınıfa baktım çoğu kız ama çookta gibimde. Belki bir iki tanesini avlamayı denerim. Dur bakıyım güzel var mı aralarında,

1-2-3-4, şu nasıl? yok lan iyi değil o. 5-6-7-8-9... tamam tamam var işte ne sayıyorsun.

Teker teker tanıttırdı pekekent hoca herkesi, nefret ederim şu tanışma faslından. Evlilik programı gibi herkes kendini tanıtır, beğenilenlere talip olunur. Ne gibim iştir bu..?

Koydum kafamı yastığa, düşünmeye başladım..

geçmişimi, Gizem'i, yaşadıklarımızı. 6 senede en ufak yakınlaşmamız olmamıştı, öpüşmek dışında. Seven adam kıyamaz sevdiğine, yapamaz, her zaman ileriyi düşünür onunla. Bende "seven adam" rolündeydim işte. Her zaman onunla ileriyi düşünen. Kader yiyebileceğim en büyük tokatı atmıştı bana. Bundan daha büyük tokat yiyemeyeceğimi bildiğim için değişken bir adama dönüşmüştüm. Bir dakikası diğer bir dakikasını tutmayan, duyguları, davranışları bir anda değişebilen bir adama..

Kadere değişik küfürler ederken telefon titredi, mesaj, kimden? Cansu'dan..

"naber, napıyosun Teleri ?"

"iyidir Cansu seni sormalı.. yatıyorum yurtta, bizimkilerle falan konuşuyorum sen?"

"iyi olduğum söylenemez, yatıyorum bende"

Burada kendimi iyi hissetmiyorum, neden olduğunu sor, ilgilen benimle diyor, ama ben sorar mıyım? sorarım tabi ki o kadar da oç değiliz yani..

Hazal'ımı ailemle tanıştırmaya zütürüyordum, sıra ondaydı.. Kadir amca otobüse binmeden,

"Hazal iki gün sonra evdesin" demeyeydi iyiydi.. neyse bir gece de olsa bizim evimizde kalacaktı.. Hep şu otobüs yolculuklarına söverdim, çok sıkıcı diye.. ama öyle değilmiş, yanımda Hazal olunca, omzumda uyuya kalınca hiç bitmesin istedim yolculuk.. bitti nihayetinde,

indik otobüsten, koca taşaklıyla, annem geldiler bizi almaya.. Hazal benim gibi çekinik durmadı, tanıyordu sonuçta ailemi.. yanlarına gittik, hemen ikisininde elini öptü, annemle sıkı sıkı sarıldılar.. ardından ben sarıldım ikisine de.. ufaktan bir imada ben atayım dedim, Fatih gibi..

"gelininizde geldiğine göre geçebiliriz Bornova'ya?" dedim.

Utandı güzelim, kızardı yanakları,

"Telerii" dedi.. güldüm, annemde güldü.

Ama koca taşaklı gülmedi.. o genellikle kendi espiri yapıp, öyle güler..

Gülümsüyorduk birbirimize. Konuşmuyorduk ama daha fazlasını yaptığımızdan ikimiz de emindik.. sürekli sırıtan yüzlerimiz.. arada hafifçe buluşan gözlerimiz.. ve sınırlarını aşan kalplerimiz..

yine bir taksi.. yine o park.. yine o bank.. aylar öncesi tek taraflı sevgimle oturmuştuk o banka.. şimdi ise ikimizin sevgisiyle..

anlıyordu ne hissettiğimi, bir şey demedim, yaslandım geriye doğru.. yanaştı yanıma, sarıldı, kafasını omzuma koydu Hazal'ım..

bende sarıldım.. tüm hasretimle.. evet hasrettim Hazal'a.. hep yanımda olmasına rağmen hasrettim.. ve sonunda o da beni sevince kavuştuk aylar sonra..

Biraz hiç konuşmayıp birbirimize sarılı kaldıktan sonra, çenesinden hafifçe kaldırdım kafasını omzumdan, bakıyordu güzel yüzüyle, gülümsüyordu.. gözlerine baktım,

"hayat çok ilginç.. iki ay öncesine kadar mahvolmuş bir şekilde oturduğum bankta, şimdi sevgilimle oturuyorum"