sene 2004.
girmişim üniversite sınavına, sonuclar acıklanmadan tercih yapman gerekiyo o zamanlar sistemini gibtiklerim. felsefe yapardım her konuda düsünür kafa yorardım. ilgim vardı yani. sınavım da iyi gecmiş sayılırdı. yazdım en baştan hukukları siyasalları öğretmenlikleri. aile ne isterse odur... ama icimde vardı ya hani sıkıstırıverdim araya boğaziçi felsefe. 2. tercihimdi aslında ama tutmaz diye düşünmüştüm. sonuclar açıklanmıstı ve evet boğaziçi felsefeyi kazanmıstım. ailemle beraber açmıştık mektubu isme bakıyolar doğru mu bu diye.. ben hafiften buruk ama içimde gayet mutluydum. yedim babamdan lafları zaten sevmezdi felsefeye olan ilgimi. maddi durumumuz iyiydi. kendi evime çıktım ilk seneden sarıyerde. evden cıkıp 20 adım atınca köprüyü görebilirdin ahh ah neyse.
evime yerleşmiştim ve schopenhauer okurken dalmıstım uykuya.
ertesi sabah üniversitenin ilk günüydü..

ilk gün.
aldımıştım elime okuma kitabını çıkmıştım yola. sınıfa girdik varya ruhumuzda asi ruh en arka sıraya geçmek zorundayız. geçtim en arkaya. ders başladı tabii ki felsefeye girişdi. ben okulun bana çok sey katacağını düşünmüyodum açıkcası pek de takmıyodum hocayı. 3. ders mantık dersiydi. tanışmak falan hak getire direk başlamıstı derse adını da unutmam hocanın "hakan".
uyumustum cok gereksiz görürdüm o dersi. uyandığımda öyle klagib bi güzellik falan yoktu yüzüme bakan. kimse dürtmemişti beni. herkes kosarak sınıftan kacmıs sadece bi kız hakan hocayla konusuyodu. kızın yüzüne bakınca beynimde şimsekler cakmıs fırtınalı sağnak yağış tarzında bişe başlamıstı. ben öylece bakerken konusmaları bitti kız sınıftan cıktı. ayrıca günün son dersiydi.
gittim evime aldım sigaramı kitabımı çktım balkona. istemsizce kızı düşünüyodum ne yapsam cıkmıyodu aklımdan. yıldızlara bakerken bitirdim o günü de. aklımdaki tek sey kızın yüzü ve beyaz bluzu üzerindeki siyah "?" şekliydi