Sonunda tutturmuştum, Kocaeli Üniversitesi, Bilgisayar Mühendisliği. Yaşasın. Bu mahalleden, bu ilçeden, bu şehirden gidiyordum. Artık başka insanlar görüp başka şeyler yaşayacaktım. Mutluyum, umutluyum. Çünkü lisede cinsel obje olarak bakılmam, her abazanın etrafımda olması. ilk fırsatta elleşmeler. Gerçekten sıkıldım. Tamam mühendislik bölümü. Belki de en fazla erkek orada olurdu. Ama küçüklüğümden beri bilgisayarla haşır neşir olur, onunla uğraşırdım. Gene erkek olacaktı ama belki bu sefer daha güzel yaşayacaktım. Bu sefer daha güzel olucaktı. inanıyordum buna. Yaşasın! Artık kurtuluyorum burdan. Ciddi bir ilişkim olmamıştı. Bir şeyde beklemiyordum bunların arasında. Platonik bir sevgim vardı, o da ege üniversitesine gitti. Erdem, beni asla görmüyordun. Seni çok sevmiştim, Erdem. Doğum gününde sana gelen o bilekliği ben almıştım Erdem. Yaren değil! Ben. Sen onun aldığını düşünüp onunla devam ettin Erdem. Allah belanı versin Erdem.

Ufuktan görünüyordu yeni meskenim (duyguyu yaşayın diye söyledim yoksa uzun bir yurt binası yani :P). Belki burdaki arkadaşlarım lisedekiler gibi kaşar olmaz. Belki bunlarla güzel arkadaşlık kurarım.

istek gelirse devam ederim.