merhaba. ben ağır asosyal bir kardeşinizim. bu sene üniversiteye başlayacağım için normalde heyecanlı olmam gerekirdi ama değilim. üniversite başlayınca çok sosyal olabileceğimi falan zannediyordum. 20-30 gün önce kayıt yaptırmak için gitmiştim okula.

benim kayıt belgeleri hazır değildi işte ösym çıktıları falan alınacak, ordan öğrenci işlerine gidip kaydımı tamamlayacağım.

girdim ordan bir kırtasiyeye. 4-5 tane bilgisayar var, sıra anasının amı kadar. sıra bana geldi, özgüvensiz mal ben sesim titreye titreye abi ösym belge falan filan saçmalıyorum. adam duyamıyorum bağır falan diyor, ben zar zor anlattım derdimi. işte oturdum bilgisayara

normalde bütün günüm bilgisayarda geçtiğinden öyle herhangi bir beceriksizliğim yoktur, evde yazıcı olsa mesela 5 dk sürmez belgelerimin çıktısını almak.

ama ben bir asosyalim. etrafımda bir sürü insan varken hiç bir şey evdeki kadar rahat olamıyor. neyse işte ben ordaki soruları cevaplamaya çalışırken baya bir zorlandım. mesela aylık geliriniz ne kadar diyor, ben ciddi ciddi düşünüyorum. annem babam memur amk. ama heyecandan bir türlü aklıma gelmiyor falan işte.

abartısız söylüyorum 20 dk da işimi hallemedim, en sonunda adam dikildi başıma sen bu kadar insanı bekletemezsin dedi, orda da bi ton kız var işte, belki aynı bölümde okuyacağım kızlar amk. onların önünde böyle rezil olmak baya koydu bana. aldım çıktıyı gittim okula.

daha öğrenci işlerine girdiğimde başladı elim ayağım titremeye tekrardan, saçma sapan mal mal hareketler yaptım durdum mesela. benim gibi kayıt olmaya gelmiş o kızlar da kırtasiyeden çıkıp kayıt olduğum yere geliyorlar. onların yanında bir daha rezilliklerimi gösterdim tabi ki.

adam diyor şu kağıdı ver , ben hangisi falan diyorum; anlamıyorum, adam başka soru soruyor, ben yine anlamıyorum. en sonunda adamlar taşak geçiyor amk adını biliyor musun bari falan diyor, arkamda da bi ton insan var işte hepsi görüyor benim ne kadar özgüvensiz bir mal olduğumu. herkesin içinde rezil oluyorum.

kafamda kurduğum üniversite hayatı ile yaşayacağım üniversite hayatı bambaşka olacak buna eminim. hatta anlatayım. ilk günler, millet tanışacak kaynaşacak, işte nerelisin nerden geliyorsun falan klagib muhabbetlerle. ben bu muhabbetleri bile tanımadığım birine yapamayacak kadar mal bir insan olduğum için, onları köşeden izleyeceğim.

bunlar sürü halinde dolaşmaya başlayacaklar, benim bu sefer bunlarla tanışma imkanım hiç kalmayacak, birebir de bile muhabbet kurmaya zorlanan ben, grubun arasına dalıp merhaba ben diyipbitiriyorum nasılsınız kızlar falan diyemem zaten.

öyle öyle geçecek işte 4 yıl boyunca tek başıma okula gidip gelecem.

gibeyim lan ben böyle hayatın evveliyatını, cidden gibeyim dıbına kodumun dünyası ya.