üniversite de tüm hayatımı değiştiren kadın

Yaşını bilmiyorum fakat dil yapın çok sağlam devam okuyorum biraz daha hızlı *

babamın bir sözü aklıma geliyor sürekli aynı yoldan gitmek insanı gerizekalılaştırır. Yolumu çeviriyorum hızlıca yürümeye başlıyorum kalp atışlarım uzunca süre yavaşlamıyor.. beni görmeyecekleri bir yere geliyorum.. Bir kadın çimlere oturmuş yalnız başına..

elinde bir kaç yaprağı kalmış.. onu geçiyorum sonra duraksayıp geri geliyorum. Seviyor papatyalara zarar vermene gerek yok diyorum gülümsüyorum.

Bana bakıyor.. gülümsüyor.. Makyajı büyüleyici.. gözlerine çektiği sürme sanki onu gözlerinden ibaret kılıyor..

Cümlelerin anldıbını kaybettiği anlar.. yavaşça yaklaşıyorum.. Bir ava yaklaşır gibi değil rüzgarda dağılan bitkilere yaklaşırmış gibi..

@1 kesin fefde ve dekanda mehmet hoca değilse gibsinler beni.

@1 her entryde şukunu verdim haklısn kardeişm ktü kızları huurdur 3 kızla cıktım 3 üde azıma sıçtı.

onlar üreme organı bitkilerin.. öyle mi diyor.. Güzel bir giriş olmadı gibi.. diyor..

tıpkı evrenin başlangıcı gibi.. ama güzel olmadığı konusunda kararsızım diyorum.. sanki biraz önce o olayları yaşan ben değil mişim gibi.. (ktü'de okuyanlar için stadın arkası eski öğrenci işlerinin ön tarafı)
oturabilir miyim diyorum lütfen buyur diyor..
Papatyaların dili yok ama ben hep sorarım diyorum.. şaşırıyor. o an beni süzdüğünü hatılıyorum. Adın ne havva kızı ? Söylüyor peki senin adem oğlu söylüyorum..

öylece susuyoruz. Susmaya ihtiyacı var.. Bağırmaya ihtiyacım var...

reserved okuycam ilerleyen zamanlarda

halbuki ben susmaya değil bağırmayı isterdim diyorum bacağının yanından bir papatya da bana veriyor, al bende onlarla bunu yapıyordum diyor..
bağırıyor muydun ?
isyan ediyordum..

2009 girişlyim stadın arkasını biliorumda amk eski öğrenci işlerini bilmiyorum anlat etkilyeici bi anlatımın var sana vemeyen kızı gibeyim.

ulan kısa bi hikaye dedin sabah 5ten beri yazıyosun, hiç bi entry atlamadan hepsini okudum ve bütün inandırıcılığını kaybetti bende amk. ayrıca anlatışını gibeyim imla hataların yüzünden bi gib anlamıyorum çoğu zaman. burada son, daha da okumam

reserved

dıbına koyayım sabah akşam kitap okuyorum diyorsun bide. senin edebiyatını gibiyim ben

@255'e hak veriyorum, hiç değilse insan konuşmaları tırnak içine alır en azından.

asadasad

alıyorum, hayatımda ilk defa bir papatyanın yapraklarını çiçeğinden ayırıyordum.. Söyledim bunu benimki de sonuncusu olsun dedi..
Ne çıktı dedim.. yaşıyor dedi..
o an onda birşey fark ettim.. amatör bir yazarın yazısında kadın birine ulaşamıyor ve yüzünü kesiyordu.. beni etkilemişti tıpkı şu an bu kızın gözlerinde gördüğüm şey..
Sen dedim şaşırmıştım.. bunu neden yapıyorsun ?
intihar kararını papatyaya göre mi yapıyorsun ?
evet ?
peki sen neden öyle yürüyordun
Ben kiminimi gömecek yer arıyordum..

Gülümsüyordu.. Konuştuğumuz şeyler basit şeyler değildi içimizi dökmüştük orta yere.. gel dedi gömelim..
çiçekleri yaprakları ile gömdük oraya..
yürüyelim mi ?
hadi..

(uykusuz halde yazdığım için ve zaman ayırdığım için pişman etmeyin, sizin kadar bizim zamanımız da değerli.. ama yazıyorum.. dil anlatımına nasıl dikkat edebilirim ki acele etmeye çalışıyorum.. )
---

işte öyle karşılaşmıştım onunla... önce az yürüdük hazırlığın orada bir büyük varil tarzı birşey var ama varilin katı 8-9 metre yüksekliğinde bir yer.. Nedense oraya çıkmak istedim. Hep böyle msiin dedi ? bazen dedim..

rüzgarlıydı yukarısı.. ve güzel bir hava varda havasına nazaran, Ona 5 dakika sessizlik diye bir şey öğrettim. Mesela birşeyi düşünmeden önce bir iki dakikaya ihtiyacı olmayan insanlar hata yaparlar. Ayrıca düşünmesini istedim çünkü papatya konusunda şüphelerim vardı.. 5 dakika boyunca orada oturduk.. korka korka çıkmıştık ve iyi ki oradaydık..

sayfa 3 entry 74

o gün ismini öğrendim onun.. onu dşünüyordum, kini, öfkemi, kararlarımı.. Dişlerimi uzun zaman boyunca hep bu olay yüzünden gıcırdattım geceleri.. Seni nasıl bulacağım dedi arayacaksın dedim.
Telefonun yok dedi.
sokak sokak dedim.

(böyle olmadı beyler olsun isterdim ama böyle olmadı bir kitapta okumuştum bu cümleyi tırnak içine alayım, yazmasaydım bunun ekgibliğiyle yaşayabilirdik hep beraber)

şöyle oldu bu kısmı ? Seni nasıl bulacağım dedi. yarın meydanda buluşarak dedim. Peki dedi kaçta saat 2'de dedim. 3 olsun mu ? dedi olsun dedim.
ertesi gün buluştuk.. orayı anlataya gerek görmüyorum.. Uykusuzdum yanına gittiğimde.. O konuştu ben dinledim.. Gece uyuyamamış ve o bıyıksız mario ile uğraşmıştım. (uykuyla uyanıklık arası bir şey gibi) bitiriyorum bu arada..

rezerve.

sabah titreyerek kalktığımı hatırlıyorsunuz.. Sedeften çıktım.. Kız arkadaşım aramadı eve gittim 1 hafta hiç aramadı..

o öylece kaldı.. artık bakış açım değişimiş kırılmıştı içimdeki birşey ona karşı. Saygı duyardım duyardı... ama maddi durumu kötüleşince insan aciz durumuna düşüyor, aciz durumuna düşmek insana neler yapar bunu da yaşayan bilir.. Belki de saygısı azaldığı bir an..
Canım yanıyordu neyim ekgib benim
Neyim.
Bunu soramıyordum ona..
bu belkide cevabını duymak istemediğim şeydi.. Param vardı artık ama o zamanlar yoktu.. az oluyordu.. o kadar az ki anasını...

okul derslerine de çalışıyordum bu 1 hafta içinde sınavlar 45-60 arassı çoğundan kalıyorum. ilk vizeler çok düşük.. Ki ondan sonraki hiç bir dönem de ilk vizelerimin ortalaması 70'in altına düşmedi..

(bkz: selim ileri) kimsin sen be üstad?