Rez sonra okurum

6 Ocak ^ saat: 02:30 ^ Perşembe Pazarı

Betülle bir süre daha oturduktan sonra eve gitmek üzere çıktım gece vakti. Saçlarını tararken söylediği o söz gelmeye başladı aklıma.

' Bir kış akşamı, bir ayaz gece.'

Birde Neslihana yazılmış bir kağıt vardı.

' Evinin yolunu hiç unutmayacağım.'

Bu kağıtları yazan kişi aynı kişi miydi? Ne kadar şaka, ne kadar ciddiydi? Bu kağıtları yazanla gece Betüllerin apartmanı önünde arkamdan bana vuran kişi arasında bir bağ var mıydı? Benim bunlarla nasıl bir bağlantım var dı?

Türlü düşüncelerle eve yürümeye devam ettim. Bir yandan bu düşüncelerin karamsarlığı, bir yandan birkaç saat önce Betülle yaşadıklarım, karmaşık duygular yaşamama sebep. Betülün babasının ölümünü bilen bizden başka kim vardı? Neslihanın evine giden bizim dışımızda kimdi?

6 Ocak ^ saat: 01:00 ^ Betülün Evi

- Herşey ne kadar hızlı gelişti değil mi?
+ Senin bana geç kalman dışında herşey çok hızlı, evet.
- Ne yapabilirdim ki? O anlamda herşey olması gerektiği gibi gelişti bence.

Biraz inatçı bakışlarla saçlarını kurulamaya devam ediyordu. Üzerini giyinmiş, minik bir kız çocuğu gibi huysuzlaşıyordu. Havluyu kadınsı bir şekilde saçlarına sardı. Elindeki diğer havluyla yanıma yaklaştı.

- Senin de saçlarını kurulayayım, ister misin?
+ Olabilir.

Yanıma oturdu. Elindeki havluyla saçlarımı kurulamaya başladı. Çok güzel kokuyordu. Kulağıma eğildi biraz.

- Herşey çok güzeldi.
+ En çok sen güzeldin.
- Hiç ayrılma yanımdan olur mu? dedi fısıltıyla.
+ Sen olduğun sürece nereye giderim ki ben ?
- Babam hep saçlarımı tarardı. Şimdi rica etsem saçlarımı tarar mısın sen de?
+ Evet tabiki. Babanı kaybetmiştin değil mi?
- Evet, yine bugün gibi bir günde. 'Bir kış akşamı, bir ayaz gece.'

Bu söz ona gelen kağıtta yazan sözdü. Durdu bir an gözleri dondu. Gözlerime baktı. Anlaşılan bir şakadan çok öte bir şeydi bu kağıtlar.

Rezza Zarrab

Belji okurum rezz

Kardeş seri yaz rezzz

rez sonra okurum

5 Ocak ^ saat:22 ^ Çarşı

Esranın gelip ulu orta saçmalamasından sonra Betül tavırlarıyla gecemizi rezil etmişti. Ona hak veriyor olsam da bu kadar alınganlık göstermesini anlayamıyordum. Tribin fazlasını yapıyordu şimdi. Tatsız bir okeyden sonra çıktık Limon Cafeden, şehrin şoğuğunu sinemize alıp yürüyorduk çarşıda. Betül elime yaklaşmıyor olabildiğince uzak kalıyordu benden. Neslihan az da olsa kazandığı neşesini yine kaybetmeye yüz tutmuştu. Elif Betüle göre bana daha yakın yürüyordu ve bu durum Betülü iyice sinir etmeye başlamıştı.

- Gençler siz devam edin. Biz Betülle beraber bir yere kadar uğrayacağız.

Elif: isterseniz bende geleyim sizinle.

- Yok ikimiz tek kalalım biraz. Bir yere kadar gitmemiz gerekiyor.

Betül hiç konuşmadı sadece yapacağımız şeyi merak ettiğinden olsa gerek kafasıyla beni onayladı. Elife omuz silkip bana yaklaştı. Diğerleri ilerlediler şimdi, biz gerilerinde kaldık. B etül anlamsız bakışlarla söze girdi:

- Nereye gidecekmişiz.
+ Gidince görürsün.

Betülün elinden tutup kendime doğru çektim. Koluma girmesini sağladım. Kuğulu parka gidecektik. Kafamın bir yanında Neslihanın durumu süregelirken bir diğer yanda da Betülün gönlünü tekrar nasıl kazanacağımı düşünüyordum. Kuğulu parka girer girmez Betül beni beklemeden konuştu;

- Esranın söyledikleri doğru muydu?
+ Bir ara o tür bir düşüncem olduğu doğru ama gerisi Esranın abartması. Esrayı tanıyorsun sonuçta.
- Neye geldik buraya.
+ Bana gücendiğini düşündüm. Ama şunu bilmen lazım. Hani demiştin ya bana, üşümesin kelimelerim, diye. Sen böyle yaparsan üşür kelimelerim. Şuan burdaysak, şuan birsek, şuan ellerin ellerimdeyse gerisini sen düşünme. Sen bana bakma, ben baktığın yerde olurum. Sen üzülme, dayanamam ölürüm.

Rezerve

Prezervatif

Devam la devammm

Rez panpa

Rezzzzzz

Rezzzzzz

Rezzzzzz

Reserved

Sukuuuu

Panpa bu hikayeyi gene önceden sen yazmistin da neden sirali degil beyin harbi yandi bi cenaze bi normal falan

pREZervatif

Bu ne dıbına koyayım ocak ayından şubata atlıyor sonra geriye dönüyor hangi kafayla copy paste yapıyosun