rez sonra okurum

Kardeş seri yaz rezzz

Belji okurum rezz

Rezza Zarrab

6 Ocak ^ saat: 01:00 ^ Betülün Evi

- Herşey ne kadar hızlı gelişti değil mi?
+ Senin bana geç kalman dışında herşey çok hızlı, evet.
- Ne yapabilirdim ki? O anlamda herşey olması gerektiği gibi gelişti bence.

Biraz inatçı bakışlarla saçlarını kurulamaya devam ediyordu. Üzerini giyinmiş, minik bir kız çocuğu gibi huysuzlaşıyordu. Havluyu kadınsı bir şekilde saçlarına sardı. Elindeki diğer havluyla yanıma yaklaştı.

- Senin de saçlarını kurulayayım, ister misin?
+ Olabilir.

Yanıma oturdu. Elindeki havluyla saçlarımı kurulamaya başladı. Çok güzel kokuyordu. Kulağıma eğildi biraz.

- Herşey çok güzeldi.
+ En çok sen güzeldin.
- Hiç ayrılma yanımdan olur mu? dedi fısıltıyla.
+ Sen olduğun sürece nereye giderim ki ben ?
- Babam hep saçlarımı tarardı. Şimdi rica etsem saçlarımı tarar mısın sen de?
+ Evet tabiki. Babanı kaybetmiştin değil mi?
- Evet, yine bugün gibi bir günde. 'Bir kış akşamı, bir ayaz gece.'

Bu söz ona gelen kağıtta yazan sözdü. Durdu bir an gözleri dondu. Gözlerime baktı. Anlaşılan bir şakadan çok öte bir şeydi bu kağıtlar.

6 Ocak ^ saat: 02:30 ^ Perşembe Pazarı

Betülle bir süre daha oturduktan sonra eve gitmek üzere çıktım gece vakti. Saçlarını tararken söylediği o söz gelmeye başladı aklıma.

' Bir kış akşamı, bir ayaz gece.'

Birde Neslihana yazılmış bir kağıt vardı.

' Evinin yolunu hiç unutmayacağım.'

Bu kağıtları yazan kişi aynı kişi miydi? Ne kadar şaka, ne kadar ciddiydi? Bu kağıtları yazanla gece Betüllerin apartmanı önünde arkamdan bana vuran kişi arasında bir bağ var mıydı? Benim bunlarla nasıl bir bağlantım var dı?

Türlü düşüncelerle eve yürümeye devam ettim. Bir yandan bu düşüncelerin karamsarlığı, bir yandan birkaç saat önce Betülle yaşadıklarım, karmaşık duygular yaşamama sebep. Betülün babasının ölümünü bilen bizden başka kim vardı? Neslihanın evine giden bizim dışımızda kimdi?

Rez sonra okurum

6 Ocak ^ saat: 9 ^ Kendi Evim

Gece eve geldikten sonra kafamdaki binbir düşünceyi bir kenara bırakıp uyumaya koyulmuştum. Emrah eve geldiğimde hala uyuyordu. Yorgunluğuma yenik düşmüştüm. Gece uyumadan hemen önce düşündüğüm Betülle yaşadığım o güzel anlardı.

Çalar saatle birlikte uyandım. Derse geç kalmamak adına kalkıp hazırlanmaya başladım hemen. Üzerimi giyindikten sonra eşyalarımı yanıma aldım. Betül gece mesaj atmış, şimdi gördüm.

' Rüyanda beni gör.'

Rüyamda görmemiştim belki ama uyumadan önce her haliyle düşüncemdeydi. Hem de eskiden olduğundan daha fazla, eskiden olduğundan daha net. Mesaj attım.

' Hayalim değil , hayatım ol.'

Çıktım evden.

rezzzzzzzzzzzzzz

6 Ocak ^ saat:11 ^ Kendi Evim

Betülü kendimden soğutmamam lazımdı. Her ne kadar Esrayı hala tam olarak unutmamış olsam bile bu böyle devam edemezdi sonuçta. Bugün ders 1 de başlayacaktı. Az sonra Emrah'ın kalktığını duydum. Güzel bir kahvaltı yapmak şarttı. Gidip elimi yüzümü yıkayıp bir kahve yaptım kendime. Emrah da az sonra yanıma gelip oturdu. Kahvaltı hazırlamaya başlamadan önce arayıp annemlerle görüştüm. Bura bu kadar soğukken bizim oranın burdan kat be kat soğuk olduğu düşüncesi rahatlattı beni. Annemle konuşmamız biter bitmez telefon bir kez daha çaldı. Arayan Elif.

- Naber Manço ?
+ iyidir elif senden naber ?
- iyi. Kahvaltı yapmadiysaniz gelin bizde beraber yapalım.

Arkadan Emrah yaklaştı. Ne dediğini soran bir şekilde başını salladı. Kahvaltıya çağırdığını söyledim sessizce. Gidelim der gibi bir işaret çaktı az sonra.

+ Sağol elif ya biz evde yapalım. Soğuk dışarısı hem cikmayalim sjmdi.
- Öyleyse ben geleyim size. Sigara Böreği yapmıştım hem ondan getiririm.
+ peki sen bilirsin

Kırmak istemedim elifi, hem iyi niyetli olduğunu düşünmek istiyordum. Emrah çayı koymak için ocağa yöneldi. Telefona bir mesaj geldi şimdi. Betül den di mesaj.

' sevgilim uyandıysanız size geliyorum. '

6 Ocak ^ saat: 11.30 ^ Kendi Evim

Betülün eve gelince Elifle karşılacak olması beni korkutuyordu. Daha yeni gönlünü almışken bir kez daha sıkıntı yaşayacak olmamızın telafisi zor olacaktı. Elif az önce elinde sigara börekleriyle içeri girdi. Onun bu hareketini iyi niyetli görmeye çalışsam da içeri girince beni yanaktan opmesi bu düşüncemi çöpe attı. Derken korktuğum şey oldu . Kapı çalıyordu. Kapıyı açmaya atılacaktım ki Elif benden hızlı davranmıştı.

-aa elif sende mı burdaydın.

Betülün rengi attı birden. Ne yapacağını bilemez oldu.

+ Evet. Beraber kahvaltı yaparız diye düşündüm. Geleceğini bilmiyordum.

Betül bir şey demeden içeri doğru yürüdü. Emrahı başıyla selamlayıp bana doğru geldi ama hareketsizdi. Dışardaki soğuk kulaklarını ve burnunu kızartmıştı. Bu hali onu daha tatlı gösteriyordu. Mutfakta ki masaya yöneldik. Betül hala bana tek bir kelime dahi etmemişti. Elinde bir not kağıdının olduğunu gördüm. Elimi uzatıp kağıdı aldım. Yine aynı titrek yazı.

' En sevdiğin rengi biliyorum. Seni ondan ayırmayacağım. '

Ortalık fazlasıyla gerginleşti. Emrah endişeli bir halde kalktı yerinden.

- Abdullaha ulaşabilen var mı ?

bu huur çocuğu ,hikayesini yine yarıda bırakmaz inş

6 Ocak ^ saat: 12.30 ^ Kendi Evim

Emrahın kendi düşüncelerinin haklılığını vurgularcasına sağa sola yürüyüp durması hepimizin canını sıkmaya başladı. Evet, Abdullahtan uzun süredir haber yoktu. Hemen her günümüzü birlikte geçirdiğimiz bu çocuk uzun süredir ortalıkta görünmüyordu.

- Kalk Emrah Abdullaha bakmaya gideceğiz
+ Bence de. Geç bile kaldık
Elif: biz de gelelim
- hayır siz Betülle evde kalın, biz bakıp gelelim. Çıkmayın evden

Betülle Elifi yalnız bırakıp üzerimizi giyindik. Kapıdan çıkacağımız esnada dönüp başı yerde olan Betüle baktım. Rengi beyaza yakındı. Elleri terlemişti. Yanına sokuldum

- Hepsi düzelecek. Bunun ne demek olduğunu bulacağım. Unutma.

Betülün anlamsız bir kafa sallaması sonrasında tekrar kapıya doğru yürüdüm. Cebimde olan telefonun çaldığını farkettim.

- Nesli ?
+ Manço, yine aynı kağıt
- Ne? Ne yazıyor ?
+ ' Uğurlu sayını biliyorum. Görüşürüz. '

yaz aga yaz

6 Ocak ^ saat:14 ^ Abdullahın Evi

Betülle Neslihana gelen yeni kağıtlar içimizdeki kurdu daha da büyütmüştü. ikisi arasındaki ilişkiyi çözmeye çalışıyordum. Bir bağ olduğu düşüncesi çok baskındı bende. Abdullahın kaldığı yere geldikten hemen sonra dış kapıdan içeri girdik. Umarım bu kuruntumuz gerçek değildi. Kaldığı dairenin önüne geldikten sonra Zile bastık. Uzun bir süre zile bastıkça sessizlik giderek artıyordu sanki. Ne bir hareket ne de bir seda vardı. Biz tam geri dönüp gidecekken kapının arka kilitlerinin açıldığını fark ettik. Emrah biraz soluk bir sesle;

- kapı açılıyor, evde herhalde

Az sonra kapı aralandı. içerden Abdullah'ın görünmesinin ardından biz de kapıya doğru yöneldik. Kapının önünde dikilen Abdullaha hayıflanacağım sırada alnındaki dikişlerinin üzerine yapılan pansumanı fark ettim.

+ Apo bu ne hal ?

Rez amk yaz hadiiiii

6 Ocak ^ saat: 16 ^ Abdullahın Evi

içeri girer girmez Abdullahın evinin in-cin hali gözümüze çarptı. Alnının hemen üzerindeki pansuman ve kolundaki morluklar bizde endişe uyandırmıştı. Anlatmaya başladı. Meraklı gözlerle onu izliyorduk. Heyecanımız bir an olsun dinmedi.

Neslihanı evine bıraktıkları gece Emrahlarla ayrılmışlar. Abdullah hem Neslihana yakın olmak için hem de aklında kalanlarla onunla konuşmak için yalnız kalmayı istemiş. Emrah ile Elifte buna razı gelmişler. Abdullah Neslihanla konuşup onu eve bıraktıktan hemen sonra benim de başıma geldiği gibi zamansız bir darbe alıp yere düşmüş. Anlattığına göre kendini kaybetmemiş hemen . Onunda gördüğü bir karartıdan başka bir şey değilmiş. Sonra zar zor atmış kendini eve. Biraz halsizlik biraz da çekinme sebebiyle bize de haber vermek istememiş.

- lan oğlum bize de haber vermeyeceksin de kime haber vereceksin?
+ abi anlattım işte gelme üzerime
- çok ayıp ettin ama haberin Olsun

Emrahla biraz veryansın ettikten sonra yavaş yavaş kalkmaya koyulduk. Kızlar evde yalnızlardı Betül Elifle son olanlardan sonra rahat durmazdı hem. Bizi habersiz bırakmamasını tembihleyip çıktık evden.

- Polise mi gitsek Manço
+ yok Emrah daha değil. Polise gidersek ailelerimizin de haberi olur. Bu hiç iyi olmaz bizim için . Biraz daha bekleyelim. Çıkar kokusu.

Eve geldiğimizde kızlar oturuyorlardı. Betül sessiz sakin bana doğru yürüdü.

- Apodan haber var mı ?
+ Anlatırım sonra size.
- eve bırakır misin beni? Geç oldu baya
+ tamam çıkalım hadi.

6 Ocak ^ saat: 20 ^ Betüllerin Bahçe Önü

Evden çıktıktan sonra Elifin anlam dolu bakışları hem beni hem Betülü huzursuz etmişti. Betülün bu kadar şeye rağmen sabır göstermesi iyi bir durumdu. Soğuğu aldırmayıp ellerimiz iç içe yürüyorduk. Betül içimi soğutan ne varsa alıp zütürüyordu bir anda.

- Çok üzdüm seni biliyorum.
+ Farkettiğine sevindim.
- Tek sana bir şey olmasın, başkası kolay.
+ Aslında korkum kendime değil. Bu anlamsizlığıma
- Ne demek bu ?
+ Yanımda olduğunu söyleyen sen bile çok kez yalnız bırakıyorsun beni, bu demek. Daha geçen gün koynuna aldığın beni bugün yanına bile almıyorsun, bu demek. Kahvaltıya ben değil Elif geliyor, bu demek. Daha sayayım mi ?
- Kalkıp hepsini anlatmaya kalksam dinlemezsin. Zannettigin gibi değil desem kendı bildiğini okursun.

Betül yüksek bir sesle kesti sözümü;

- Nesini anlatacaksın ha ? Esra nin söylediklerini başka hangi bahanelerle kapatmaya çalışacaksın ?

Betül göz yaşlarına hakim olamadı. Usul usul iniyordu gözlerinden yaşlar. Sustum, daha fazla konuşmak istemedim. Beni itmeye çalışsada sarıldım. Saçları ellerimin arasındaydı.

Şuraya parkedeyim

6 Ocak ^ saat:22 ^ Betülün Evi

Betülün ağlamasını zor da olsa durdurmayı başarmıştım. Zaten o susana kadar sarilmaktan vazgecmeyecektim. Gözyaşları dindikten sonra ağır ağır gevşettim kollarımı. Gözlerine baktım.

- Senin böyle ağlamana razı gelemem. Hele sebep bensem kendimi affedemem. Bu kadar şeyden sonra böyle düşünmen tabi ki normal. Ama bak daha kaç gün oldu ? Bana biraz zaman ver. Telafi edeceğiz. Daha önümüzde çok zaman var. Endişe etme. Daha kalbimize konu olacağımız günler gelecek.
+ Kaldiramiyorum bu kadar şeyi ? Cok üst üste geldi.
- Anlıyorum sevgilim seni. Ama sabredeceğiz.
+ Beraber uyuyalim mı bu gece ?