üniversite aşkımı anlatıyorum beyler toplan

Betül'ün yurdunun önüne gittim, kapı önünde aradım kızı.

-"Hadi gel beklenen gün geldi, doğum gününü kutluyoruz."
+"Tamam hazırlanıp hemen geliyorum."
-"Yandık desene (:"
+"Neden ?"
-"Kaç dakikaya hazırlanırsın."
+"Dert etme, bugün olacağını bekliyordum, hazır sayılırım. Bu arada doğum günün kutlu olsun."
-"Yanıma geldiğinde tekrar kutla (:"
+"Tamam (:"

Dediği gibi çok çabuk hazırlanmıştı. 10 dakika içinde aşağı indi. Yanıma yaklaşıp gözlerime bakarak;

+"doğum günün kutlu olsun." dedi.
-teşekkür ederim."

kafama sokayım ki sadece teşekkür ettim. tutup öpmem gerekiyordu aslında, ama aşk insanın aklını başından alıyor işte. Bende bir deli aşıktım artık iyice.

gel lan sarılcam bin

Kafeye 8'de geleceğimi söylediğim için dışarıda vakit geçirdik biraz, nerede kutlayacağımızı merak ediyordu. Şurası mı, Burası mı gibi sorular soruyordu. Bende bol bol hedef şaşırttım. Bir kafeye giriyoruz 5 dakika oturup bir çay içip kalkıp başka yere zütürüyordum. Saat 8'e yaklaştığında kutlamayı yapacağımız kafeye doğru yürüdük. Kapıdan içeri girdiğimizde önce konfetiler atılınca, ardından müzikte başlayınca önce dönüp beni öptü, sonra arkadaşlarına koştu, hepsiyle teker teker kucaklaştı.

Ben bu doğum gününü düzenlerken açıkçası kutlama esnasında çok fazla ilgi beklemiyordum, sonuçta aylardır görmediği arkadaşlarını görecekti. iyi ki de her zamanki gibi aşırı ilgi beklememişim. Gece boyu ara ara sadece teşekkür etti.

Bazılarınız o kadar hazırlık yapmışsın değdi mi hiç, kız teşekkürden başka bir ilgi göstermemiş diyebilir ama kesinlikle değdi beyler. Kafeye adım atarken ki o öpücük ve gece boyu yüzünde gördüğüm gülümseme bana yetip arttı emin olabilirsiniz.

Evet arkadaşlar sabah 8'de dersim olması sebebiyle yatıyorum. Yarın öğleden sonra biraz yazabilirim. Gece yine bu saatlere kadar onlinem ama.

açık ve net avelsin kardeşim neyse iyi anlatıyossun

yaz panpa kendimi buldum sende :(

beyler gece abd-türkiye bayan basketbol maçından sonra yazmaya devam edeceğim.

devdıbını bekliyoz panpa

reserved

evet beyler geldim, 5 dakika sonra yazmaya devam ediyorum.

evet beyler;

Betül ve arkadaşları kutlamadan sonra benim evime geldiler. Neden senin eve diye sorabilirsiniz, hikayede dediğim gibi Betül yurtta kaldığı için ve misafir sayısı çok olduğu için evime geldiler. Ev arkadaşlarım çok sağ olsunlar o gün gayet anlayışlı davranıp arkadaşlarına kalmaya gittiler. Ben kızların geleceğini bildiğim için eve vodka tekila bira gibi alkollü içecekler almıştım. Eğlence sabaha kadar sürecekti anlayacağınız. Ama grupta iki kişi o gece alkol almadı. Ben ve Betül. Betül normalde de alkol içmezdi, bende eve hakim olmak için içmedim o gece. O gece unutamayacağım bir olay olmuştu. Tekilayı kızlar shot yaparken

"... ve Betül için içiyoruz" demişlerdi.

Bunu söylediklerinde ben Betül'e doğru baktım, yüzü kızarmıştı. (zaten biraz utangaçtır beyler) Acaba biz o gece alkol almadığımız için mi böyle demişlerdi, yoksa... ?

O gece sabaha kadar eğlendik. 15 mayıs 2011 pazar günü kızları geldikleri yerlere postaladık. Bütün hafta sonunu birlikte geçirdik. Çok eğlendik.

hafta sonu boyunca içimi burkan tek konu Betül'le her zamanki gibi yalnız kalamamaktı. Ama arkadaşlarını özlemiş. Yüzündeki gülümseme hafta sonu boyunca bunu belli etti, bana da onun mutlu olması yetti.

Anılarımın karışmaması için gün gün değil olay olay yazdığımı daha önce belirtmiştim. Bu yüzden 9 mayıs 2011 tarihine bir dönelim.

Sabah yine fakültede buluştuğumuzda Betül hemen yanıma geldi.

+"... bölüm pikniği varmış, ne dersin?"
-"olmaz derim, bu bölümdeki insanlarla eğlenilmez, sende iyi biliyorsun bunu."
+"ya zaten onlarla takılmayacağız ki, kendi eğlencemize bakacağız."
-"o zaman neden olmasın (:"

Piknik listesine ismimi yazdırdık beyler. Van yakınlarındaki tarihi bir köye gidilecekti. Piknik tarihi 12 mayıs 2011 perşembe.

12 mayıs sabahı fakültede saat 7'de toplanılacak denildi. Bizde o gün erkenden fakülteye gittik ev arkadaşımla. Betül beni bekliyordu fakültede. Gittim yanına her zamanki gibi muhabbete başladık. Uykudan yeni kalkmış, gülümsemeye çalışan haliyle çok tatlıydı ya (:

Daha sonra hareket saati geldi, otobüse bindik yola çıktık. Ankaralı arkadaşlar yoğunlukta olduğu için Ankaralı Turgut çalmaya başladı otobüste. Bende nefret ederim ama sırf eğlenmek için ev arkadaşımla birlikte karşılıklı oynadık otobüste. Çok daha eğlenmiştik, ilk defa Ankara havasında kalkıp oynadım beyler :( Betül bile şaşırmıştı. O da nefret eder bu müzikten. indiğimizde Betül'le birlikte köşe bir yere çekildik biz, ağacın altında oturuyorduk. Konuşacağımız şeyler bitmiyordu yine. Akşama kadar tüm gün eğlendik. Akşam bahar şenlikleri konserlerinde Emre Aydın konseri vardı. Konser için biraz erken ayrıldık. Danışman hocamla aram iyiydi, memleketlim sayılırdı. Ona rica etmeye gittiğimde bizim bölümde alt dönemlerden bir çocuk kızın birini Betül'ün yanına yollayıp seninle tanışmak istiyor gibisinden bir şeyler söyleyip Betül'ün numarasını istemiş. Betül'de vermiş o numarayı. Tabi bu olaydan benim haberim yok. Ama olacak çok kısa sürede.

Daha sonra benim danışman hocam ricamı kabul etti, atladık arabasına Betül'ü yurduna beni de evime bıraktı. Duş alıp buluşacaktık hemen. Saat 19:00'da buluşma sözü verdik.

Saat 19:00'da şehrin merkez noktalarından bir yerinde buluştuk. Deli gibi yağmur yağıyordu. Betül'ü beklediğim 5 dakika içinde sırılsıklam olmuştum tamamen. Acaba konser iptal olur mu korkusu sarmıştı bizi. Ama daha sonra atladık tramvaya çıktık kampüse doğru yola.

reserved

kampüse indiğimizde yağmur olanca hızıyla devam ediyordu. hemen kampüsteki kafelerden birine oturduk ve o Betül'ün piknikte numarasını isteyen çocuk mesaj attı. ilk bir kaç mesajı bana söylemedi Betül. Daha sonra söyledi durumu. Ne yapmam gerekiyor diye sordu. Başımdan aşağı kaynar sular döküldü. :( Anlatamam o acıyı size. Kıpkırmızı kesildiğimi hissettim. Betül

+"Noldu ... neden bu kadar şaşırdın?"

Cevap bile veremiyorum amk. Hayatımın en zor dakikalarını geçirdim. Ne yazayım diye soruyor bir de. Biraz kendimi topladım ve cevap vermeye başladım Betül'e.

-"Amacın ne Betül? Çocuğu kendine aşık edip bırakacak mısın, sevgili olarak mı düşünüyorsun. Neyse ne onu söyle, ona göre bir şeyler söyleyeceğim bende."
+"Hiç bir şey olsun istemiyorum."
-"Bu ne demek. O zaman numarayı niye verdin."
+"Tam sen geliyordun yanımıza, kızı göndermem gerekiyordu yanımdan. Bende verdim numarayı. Bir şekilde çocuğa bir şey düşünmediğimi söylerim diye düşündüm."
-"O zaman yaz. Şu an için her hangi bir ilişki düşünmüyorum. Güle Güle."

Bunu yazdı beyler. Çocukta bir daha mesaj atmadı. Ama çok zor anlar yaşadım. Aklımdan şu çocuk kadar olamadın be diye de geçirdim tüm gece boyunca.

O akşam Emre Aydın konserinde her zamanki gibi eğlendik. Onu bilmiyorum ama ben uçuyordum. Aşık olduğum kişi yanımdaydı, nasıl uçmayayım ki. O da eğleniyordur diye düşündüm hep yanımdayken. Eğlenmese neden sürekli yanımda olsun ki zaten?

tarih:16 mayıs 2011

Hafta sonunda Ulusal bölüm kurultayımız olacaktı beyler. 20-21-22 Mayıs tarihlerinde Yıldız Teknik Üniversitesi'nde gerçekleşecekti. 16 mayıs sabahı okula gittiğimde yine kapıda karşılandım.

+"... H.sonu bölüm kurultayı var istanbul'da, ama senin listede ismin yok? :("
-"Çünkü gelmeyi düşünmüyorum Betül."
+"Neden ?"
-"Çünkü finaller yaklaşıyor ve benim vermem gereken 6 tane projem var ve hiç birine dokunmadım. Şu an başlayıp finallere akdar kalkmasam bilgisayar başından yine yetişmez, sende biliyorsun."
+"Biliyorum ama ben istanbul'a hiç gitmedim hayatımda,sen ise o şehre aşıksın. Sen kesin gideceksin diye yazdırdım o listeye ismimi."
-"mmm."
+"Gel ya, beni gezdirirsin, birlikte takılırız işte."
-"Tamam o zaman, seni mi kıracağım."

Ve yine Betül'ün isteğiyle bir yere daha gidiyorduk. Yola 19 mayıs 2011 perşembe günü saat 17:00'de çıkılacaktı. Biletlerin parasını öğrenci topluluğu görevlisine verdik ve o topluca aldı biletleri. Van'dan yaklaşık 20 kişi istanbul'a gidiyorduk ve istanbul'un ulaşımını neresinde ne olduğunu bilen bir ben varım, bir de yakın bir arkadaşım. istanbul hikayemizde ulaşımı bilen kişinin az olmasının hayatımın değişmesinde önemli bir yeri olduğunu sizde göreceksiniz.

Yolculuğa başladığımızda biz yine Betül'le birlikte oturuyoruz. Ama herkesi de tanıyoruz. Bütün gece istanbul'u anlattırdı bana. Neresini sevdiğimi, nerelere zütüreceğimden falan bahsettim. Sabah istanbul'a indiğimizde bir süre ayrı kalmamız gerekiyordu Betül'le. Çünkü Yıldız Teknik Üniversitesi 3 gün boyunca istanbul'a gelen öğrencilerin kalması için KYK yurdu ayarlamıştı. Erkeklerin yurdu Mecidiyeköy-Kızların ise Florya'daydı. Kızlara yolu tarif edip metrobüs Mecidiyeköy durağında indik biz. Betül'e de kampüste buluşuruz dedim ve gönderdim. Öğleden sonra saat 2 gibi Davutpaşa kampüsünde buluştuk Betül'le. Saat 3:30'a kadar orada vakit öldürmekten hiç bir şey yapmadık. Bu tür kurultay kokteyl vs.yerlerde ücretsiz çay-kahve servisi vardır. Ben kendime bir kahve alıp boş bir sandalyeye yöneldim. Ama Betül benden önce gidip o sandalyeye oturdu. Önüne kadar gittim.

+"Ay çok teşekkür ederim kahve için." dedi.
+"Benim kahvem ve paylaşmak istemiyorum Betül (:"
-"Vermiyor musun kahveyi?"
+"Vermiyorum kahve yeri hemen 10 mt ileride,git kendi kahveni kendin al."

Kalktı gitti kız, uzun bir süre de dönmedi (: Yanımızda da Betül'ün memleketinden bir çocuk vardı.

+"Gitsene ... kızın peşinden, kırdın kızı."
-"Abi bir kahve için kırılacaksa dolaşmasın yanımda bu kadar."
+"Sen bilirsin, girmeyim aranıza."

Saat 15:30'da konferanslar bitiyordu beyler o gün için. 15:30'da bende kapı önüne çıkıp sigara yaktım bir tane. Betül'de geldi yanıma.

+"Sanırım az önce boş yere alındım k.bakma."
-"Önemli değil,bir daha olmasın (:" gibi bir konuşmayla bu sorunumuza da aşmıştık. Van üniversitesi öğrencileri bizim bulunduğumuz alana geldi. Bölüm başkanımızı bekliyorduk. Çünkü çıkışta beni bekleyin demişti. Aslında benim planlarımda 20 kişiyle birlikte bir aktivite yapmak yoktu ama sonuçta adam bölüm başkanıydı.

Bizim bölüm başkanımız saat 16:00 gibi yanımıza geldi,
+"Gençler 5-10 dakika işim var daha sonra birlikte bir şeyler yapalım bugün. Diğer günler herkes istediği yeri gezer."

Boynumuz kıldan ince hesabı adamın işinin bitmesini beklemeye başladık. işi bittiğinde saat 18:30'du beyler. o adamı orada iki buçuk saat beklemiştik. Aslında ben Betül'e ya boş ver şunları kaçalım şuradan kafamıza göre gezelim dediğimde "... başımızı derde sokmayalım istersen" tepkisi almıştım, haklıydı da. Adamla inatlaşmaya ne gerek vardı ki.

Önce metro, sonra tramvay yolculuğu ile istanbul Üniversitesi'nin bulunduğu mevkiye (Beyazıt olması lazım, ismini tam hatırlayamadım nedense) geldik. Bizim hoca hadi burada inelim geze geze Eminönüne gider balık-ekmek yer dağılırız dedi. O balık ekmek yiyoruz diyor ben ise kafaları yiyorum beyler. Çünkü benim planım Bebek sahilinde takılmaktı o gece. Hocanın yanına yavaşca yanaşıp;

"Hocam biz acıktık, Eminönü'ne geçiyoruz. Orada bekleriz sizi." dedim ve sorun yok cevabını aldım. Bizde tramvaydan inmeyip Eminönü'ne kadar gittik. Oturduk yine bir yere. Bizimkileri beklemeye başladık. Geldiklerinde saat 23:30'du. Sabır taşı denilen şey bende çoktan çatlamıştı. Yaklaşık 20 kişi o zaman için tek alkolsüz olan yer oturup muhabbet etmeye başladılar. Biz dışarıda oturup devam ettik keyfimize. Gruba katılmadık. Saat 23:50'de dayanamadım ve yanlarına gittim.