üniversite aşkımı anlatıyorum beyler toplan

küçük gecikme için özür diliyorum.

evet beyler ben 2011 şubat ayı boyunca sabahları kalp ağrısıyla uyandım hep. ve 1 mart günü tıp fakültesine gittim kardiyoloji bölümüne. tabi yanımda betülde gelmişti. yalnız bırakmamıştı beni bu önemli durumda. ben doktorun yanına girdim çıktım, bir sürü ekg eko vs.aletlere girdim. en sonunda tüm sonuçları doktora zütürüyoruz. girdik doktorun yanına birlikte. doktor

+"sadece gelsin lütfen"
-"sorun değil en yakın arkadaşım"
+"peki buyrun"

+"... bey kalbinizde küçük bir problem var, kalbiniz için bir operasyon gerekebilir."

beyler donup kalmıştım. yüzümün kıpkırmızı olduğunu, ayaklarımın bağlarının çözüldüğünü hissedebiliyordum ama kendimi topladım ve

-"sorun ne peki?"
+"vücuda kan pompalayan damarınızda... "
-"aort yani?"
+"evet aort damarınızda tıkanıklık var, bu yüzden vücudunuza gereken kan gitmiyor."

yıkıldım beyler. yanımda kim var kim yok görmüyorum, kimse umurumda değildi. (hala ailem bilmez bu hastalığımı.)

betül bana moral vermeye çalışıyor, ama ben ilk andaki şoku üzerimden atınca gayet normal bir şekilde hayatıma devam etmeye başladım. üzüldüğümü düşünüp teselli ediyordu ama aslında ben onu teselli ediyor gibiydim.

okula beraber gitmelerimiz de devam ediyor tabi sürekli. 2011 yılı YGS başvuruları başladığında sınava girmek istedim. Bunu da ilk Betül'le paylaştım.

"-Betül ben şu YGS'ye girip şansımı denemek istiyorum."
"+Geçen sene sınıftakilere hep geçiş yapmak istediğini söylemişsin. Bu sınava girmenin sebebi geçiş yapmak istemen mi?"
"-Evet geçen sene bu tarz söylemlerim oldu ama, bu sıralar geçiş yapma gibi bir düşüncem yok"
"+Sınava benimde giresim var."
"-Gel birlikte kayıt olalım."

O gün gittik birlikte kaydımızı yaptırdık sınava.

Sınav 27 mart 2011 tarihindeydi. 26 mart sabahı telefonum çok erken saatte çaldı. Saat dokuza yaklaşıyordu.

"-Efendim Betül"
"+... ben çok stres oldum yarın ki sınav için, uyuyamıyorum bile."
"-Niye stres oluyorsun, yerin garanti. öylesine sınava gireceğiz ama yine de istersen geleyimbugün iyi vakit geçirelim?"
"+Tamam iyi olur ya."
"-Unutmadan söyleyeyim, kahvaltı yapma."
"+tamam."

Yataktan çıktım duş aldım, hazırlandım ve çıktım evden. Saat 10 gibi aldım kızı yurdundan. Ne yapalım diye sordu. Tabiki kahvaltı yapacaktık. Beyler o güne kadar gittiğimiz yerler hep kalburüstü mekanlardı. O gün biraz farklılık yapasım vardı. Beyler van tepesine zütürdüm kızı. Simit çay peynirden oluşan bir kahvaltı yaptık o gün.

"+... o kadar kahvaltı yaptık, bu en güzeliydi." dedi. bende çok iyi hissetmiştim kendimi.

Kahvaltıdan sonra birlikte sinemaya gittik. Saat erken olduğu için baş başa film izledik. Filmden çıktık go-kart yaptık. Oradan lunaparka gittik. Birlikte yemek yedik. Tam hava kararırken şehrin en yüksek binasına çıkmak geldi aklıma. Çıktık o binaya. Birlikte gün batımını izledik. Güneş battıktan sonra şehir ışıklarını izledik bir süre daha. Daha sonra da indik. Yarın erken saatte sınav olduğu için ben Betül'ü kaldığı yurda bıraktım. bende eve geçtim.

O güne kadar birlikte geçirdiğimiz en güzel gündü beyler.

27 mart günü sınavdan sonra saat 6 gibi buluştuk. Bir önceki gün TNK konseri vardı. Sınavdan sonra iyi gider diyerek konsere bilet almıştık. O gün çok soğuktu hava. Konser 8de yazıyordu ama çok erken o saatte başlamaz diye düşündüm. Konserden önce konseer alanına yakın oturan arkadaşlarım vardı, onlara gidip oturduk. Kalktığımızda saat 8:30 civarıydı. Hemen konser yerine gittik, konser başlamıştı. Betül'den bir güzel fırça yedim (:

Konsere girdiğimizde http://www.youtube.com/watch?v=UZVcRRlOPNQ bu parça çalıyordu beyler. Bu parçadan sonra

http://www.youtube.com/watch?v=u9JELJRHJcI parçayı çalmaya başladılar ve biz dans etmeye başladık. Çok güzel bir andı ya. Kıza karşı duygularım değişmeye başlamıştı. Ben öyle çok çabuk aşık olan bir tip değilim beyler. Ama aşık oldum mu unutmam kolay kolay. Unutmam aylar değil,on yıllar alabilir. Kıza aşık olmaya başlamıştım yavaş yavaş.

Konserde bir ara bana dönüp
+"... bu çocuk çok hoşmuş ama ot içiyor gözümden düştü bir anda." dedi. Çocuğa doğru baktım tanıyordum, blöf atayım tepkisini ölçeyim dedim,bakalım ne diyecek dedim.
-"istersen tanıştırabilirim." dedim.
+"yok istemiyorum." dedi. tamam sanırım o da blöf attı bana dedim.

Konser bitince çıktık beyler konser alanından, daha sonra dj çıkacaktı kalmadık party kısmına. O günde bitmişti,kızı yurduna bıraktım. Bende kendi evime geçtim.

ygs'den sonra bizim vizeler yakınlaştı beyler. bu arada her gün birlikteyiz tabi. vize tarihleri 16-24 nisan arasındaydı Van'da. 19 nisanda bu kızın doğum günü. Doğum gününde vizemiz vardı. Sınavdan çıktıktan sonra yakaladım Betül'ü 12 gibi.

-"Doğum gününde sınavlar dolayısıyla bir kutlama hazırlayamadım ama istersen bir kafeye oturup muhabbet edelim biraz." dedim.
+"Olabilir, zaten sınavım kötü geçti."
-"Nereye gidelim?"
+"Sen bilirsin."
-"O zaman her zamanki yerimize (: ama önce yemek yiyelim."
+"Olur."

Beyler yemeğimizi yedik, sonra gittik oturduk. Bizim muhabbet her zamanki gibi ardı arkası kesilmiyor. Kafede oturan herkesi tanıyoruz, çalışanları tanıyoruz. Her gören Betül d.günün kutlu olsun diye bölüyor mk bir rahat muhabbette edemiyorduk. Sonraları biraz rahatlamıştık. Muhabbeti doğum gününe getirdi.

+"Ya bu sene kutlamak istiyordum aslında doğum günümü."
-"Sınavlar olmasa bende bir şeyler hazırlamayı düşünüyordum."
+"Ya çok içimde kaldı ama :( zaten şu ana kadar kimse sürpriz bir doğum günü hazırlamadı bana."
-"O zaman ben ilk olacağım, sana öyle bir doğum günü kutlaması hazırlayacağım gibi ölüm döşeğinde bu günü hatırlayacaksın."
+"Yok artık ne yapcaksın ki?"
-"Her şeyi bana bırak, sadece bugün yapamayacağım. Biraz zamana ihtiyacım var sadece, çok büyük bir organizasyon olacak."
+"Tamam bekliyorum o zaman merakla."

Sonra normal muhabbete döndük, defalarca dediğim gibi sürekli konuşuyorduk. Ya iki insanın konuşacağı bir şey bitmez mi hiç, bizim bitmiyordu işte nasıl oluyorsa (: Akşama doğru kalktık, ertesi gün sınavımız olduğu için.

Sınavlar dediğim gibi 24 nisan günü bitiyordu ve o gün Ankara'dan bir arkadaşım geldi beni görmek için. Birlikte vakit geçirecektik, biraz hasret giderecektik ama Betül'de bizimle birlikte geldi. Arkadaşımın yanına giderken Betül'e de söylemiştim bugün çok fazla bir şey bekleme, arkadaşımla ilgilenmem gerekiyor diye. O da can sıkıntısından iyidir dedi. Bende tamam o zaman gel bakalı deyip yola devam ettim. Arkadaşımla buluştuktan sonra ben gezdirdim arkadaşıma önemli yerleri. Sonra oturduk şehrin merkezinde bir kafeye tavla oynamaya başladık. Gökhan'la benim tavla maçları da sıkıdır. ikimizde fena konsantre oluruz, etrafımızı da görmeyiz pek. Biz tavlaya başladıktan sonra Betül sınıfta ikimiz hakkında dönen dedikoduları anlatmaya başlamış bana, ben farkında bile değilim.

+"Biliyor musun biz sınıftakilere göre sevgiliymişiz." bu kısmı duydum beyler sadece (: şu şunu demiş hakkımızda, bu bunu demiş.

Bende saçma bir tepki verdim hem de baya saçma bir tepki, belki de zarf atıyordu kız.

-"Betül bana milletin dedikodusuyla gelme, umurumda değil o sınıf. Kimsenin hakkımda ne dediğide umurumda değil. Ben böyle mutluyum, insanlara kötü görünse de."

Ne alaka söylediğin cümle diyebilirsiniz. Haklısınız da. Saçmalamak böyle bir şey işte. Tavlayı o günden beri sadece iki kişiyken oynuyorum zaten...

panpa iyi yazıyorsunda biraz daha hızlı olabilsen güzel olacak.

Panpa çok güzel yazıyosun devam et mutlaka okuyorum

reserved

panpa harbi güzel yazıyosun da..

Hızlı ol gözünün çapağına yumurta kırayım hızlı ol

Kız bana bu cümleden sonra küstü beyler, haklıydı da.Benim kıza karşı duygularım değişmeye başlayınca doğum günü yaklaşırken bir hediye alayım demiştim. Bunun için bir sokak ressdıbına gittim. Betül'ün karakalem çalışmasını yaptırmayı düşündüm iyi de etmişim, ama şu an olsa yaptırmazdım kesinlikle. Neden derseniz daha sevgilin olmayan birisine böyle bir hediye bence çok fazla. Ben belki açılırım diye yaptırmıştım gerçi. Bizim sokak sanatçısı da beni sürekli erteliyor, yok hastayım, yok burnum kanıyor vs. Neyse 22 nisan günü aldım resmi, parasını da verdim. Bir daha da uğramadım o herife. Hediyesini Betül'e en erken 26 nisanda verebilecektim. Ama kız bana 24 nisanda küsmüştü. Ne yapıp edip vermeliydim hediyesini ama. Hem gönlünü almak için, hem de ulan napıcam onun karakalem çalışmasını kendi dolabımda (:

Beyler kızı 26 nisan günü telefonla arıyorum açmıyor, mesaj atıyorum cevap vermiyor. En son şöyle bir mesaj attım. "Betül istanbul'a ne kadar aşık olduğumu biliyorsun, Van'da istanbul'u buldum ben. Seninde görmeni istiyorum, hem özür dilemek için bir fırsat ver bana" dedim gönderdim.2 dakika sonra tekrar aradım açtı telefonu gayet soğuk davrandı ama gelecekti yanıma. Şuradayım dedim. 10 dakika sonra yanımdaydı.

+"Evet görelim Van'da ki istanbul'u."
-"O kadar acele etme, biraz yürümemiz gerekiyor."
+"Tamam gidelim bakalım."Yürümeye başladık.

Beyler daha önce hiç gitmediğimiz bir kafeye zütürdüm, ne arar Van'da istanbul. Sadece yalan söyledim kıza. Kafeye gelene kadar elimdeki poşeti fark etmiş ama dediğim gibi bizim muhabbet hiç bitmediği için soracak vakit bulamamış. Kafeye gelene kadar da unutmuş gitmiş zaten, iyi de olmuş. Çünkü sorsa faka basardım.

Kafeye girdikten sonra teras kısmına geçtik, benim için gayet enteresan ama sizi bilemem tabi (: Duvarın birinde boydan boya yağlı boyayla yapılmış Taksim-Tünel tramvayı vardı, hemen duvarın yanındaki masa da boştu. Gidip oraya oturdum, Betül'de yanıma geldi.

+"Hani nerde istanbul?"
-"Buraya gelene kadar gerçek istanbul'dan bir şey bulacağımı zannetmiyordum ama işte burada, kafanı duvara çevir."
+"Aa şu eski meşhur tramvay." dedi.
-"Evet ama bu normal istanbul. Benim gerçek istanbul'um şu an elimde."
+"???"

beyler geçen sene yaşanmış bir olay, her detayıyla yazmaya çalışıyorum.

zıp

reserve

cCc Gececi Tayfa Up Servisi ccc

http://inci.ca/u1f11z5yzh

Betül afallamıştı biraz. Bende bu arada karakalem çalışmasını poşetinden çıkardım Betül'e göstermeden. Arkamdaki insanlar görüyordu karakalem çalışmasını. Tüm masalar bize kilitlenmiş, bende etrafa baktığımda farkettim. Sanki evlenme teklifi bekliyordu herkes. Ben daha sevgili olmak için gereken konuşmayı yapamamıştım. :(

Daha sonra Betül'ü biraz meraklandırıp verdim hediyesini. Biliyordu istanbul'a ne kadar aşık olduğumu. Aslında açılmaya çok yaklaşmıştım.

-"Buyur bakalım Betül. Bu da benim istanbul'um"
+"Çok teşekkür ederim, hayatımda ilk defa böyle bir şey alıyorum, gerçekten çok ama çok teşekkür ederim, insanın karşısına kolay kolay senin gibi biri çıkmaz, iyi ki benim karşıma çıktın."
-"Senin için her şey yapılır ya, sende iyi ki benim karşıma çıkmışsın, ama bunlar bir şey değil. Geç kalmış olan doğum gününde daha da şaşıracaksın."

Yanıma oturup öptü bir kez beni beyler, ben kendimden geçtim, bulutların üzerinde yürüyordum sanki. Aşık olduğunuz kişi yanınızda olduğunda bile nasıl mutlu oluyorsunuz, aşık olanlar bilir böyle şeyleri.

reserved aq

Beyler hikayede biraz geri gideceğim, çünkü bazı olaylar iç içe, karıştırarak anlatmak istemedim.

Betül'ün doğum gününde 19 nisanda ölüm döşeğinde bile hatırlayacağı bir doğum günü sözü vermiştim. 19 nisan günü Betül'ü yurda bıraktıktan sonra eve geçince Betül'ün liseden en yakın 2 arkadaşıyla irtibata geçtim facebook aracılığı ile. Geç kalınmış da olsa bir doğum günü kutlaması yapacağımızı söyledim. Ne zaman gelebilirsiniz diye sordum kızlara. O gece hemen sınavlarını kontrol edip döndüler bana. Ortak tarih 13 mayıs çıktı. Kızlara sakın Betül'e söylemeyin diye tembihledim. Tamamen sürpriz olmasını istiyordum çünkü. Betül'ün izmir'den Van'a geçiş yaptığını söylemiştim size. Kızın izmir'den en yakın iki arkadaşına daha facebook'tan ulaştım. Onları da davet ettim 13 mayıs günü için. Onlardan da okey aldım.

Beyler işin enteresan yanı 13 mayıs'ta benim doğum günümdü. Bir günde iki taş vuracaktık aslında. Kızları 13 mayıs cuma günü sabah 6'da otogardan aldım. Herkesin bilet saatini ayarlamıştım. 15 dakika arayla hepsi indi otogara. Topladım eve zütürdüm hepsini.

helal olsun be.

Aşık bir panpan olarak tebrik ederek okuyorum

Beyler evimiz çok genişti. 135 mt2 idi. Benim odamda 4 çekyat 1de yatak vardı. Baya genişti yani. Salondan geniş bir odam vardı. (: Herkesin yatıp dinleneceği yeri ayarladım, hatunlar uyurken ben de kendi işlerimi yaptım, öğle saatlerine doğru balkona rakı sofrası için kullandığımız masayı attım. ilk defa amacı dışında kullandık o masayı ve kahvaltı hazırladım. Hazırlıkta yapmıştım gelecekleri için. Çok zengin bir kahvaltı menüsü olmuştu.

Saat 1 gibi uyandı bizim kızlar, kahvaltımızı yaptık. Dışarı çıktık,hep aklıma takılan bir olay oldu dışarıda gezerken. Betül'le birlikte şehrin en yüksek binasına gidip gün batımını izledik demiştim ya, bu kızları da oraya zütürdüğümde içlerinden biri tam aşıklar için yapılmış bir yer. Betül anlattı da buraya gelmişsiniz yoksa çıkıyor musunuz dedi. Ben de gülerek yok daha değil gibisinden bişey söylemiştim,ama bunu göz kırparak söylediğimi hatırlıyorum. Kızlara Van'ı gezdirdim, 10 kişilik doğum günü pastamızı pastaneden aldık, daha önceden parasını verdiğim konfeti ve süsleri de gidip aldık. Sonra ben kızları saat 6 gibi kafeye bıraktım, tabi organizasyonu da yapmıştım kafede. Kafenin canlı müzik çalınan kısmını kapatmıştım. Müzisyen arkadaşlara biz içeriye girdiğimizde happy birthday çalmalarını söylemiştim. Çalışan elemanlara konfetileri vermiştim. Daha sonra ben kafeden ayrıldım Betül'ü almaya gitmek için.