üniversite 2 den büyük kankalar yardımcı

@7 iyi bir bölüm okumayı biz de bilirdik. ama insan çocukken hata yapıyor. eşit ağırlık yazan birinin iyi bölüm kazanma ihtimali yoktur. istediklerini de iddia etsinler. avukatlık bile ayağa düşmüş bir meslekken.

keşke zamanında sayısal seçseydim. yapardım da.
ya da keşke diyorum, istanbulu kazandığımda annemleri dinelemeyip gitmiş olsaydım. ama yok, kardeşime gelince para her zaman var, bana gelince asla yok. ben şehir dışında okuyamam, ama kardeşim şehir dışındaki özel üniversitede okuyabilir.

malesef adalet pek bugüne kadar benim yakınımdan geçmedi kanka. muhtemelen naparsam yapayım gibko bir bölüme düşecektim.

asıl trajedi de şu: denizcilik işletmeciliği kazanacaktım. 0.5 puan ile kaçırdım o bölümü. kader işte. ne diyeyim ki

iyi bi bölüm okusaydın şimdi paranla sonsuz karı gibiyor olurdu. üni de am yerine hayat boyu am

@4 üni1'deki adamların "kanka çok çalış iş bankasına genel müdür ol" gibi muhteşem cevaplarından yalıttım başlığı. mutluyum

@3 haklısın kanka ama vaktim yok.

anasını gibeyim bu düzenin ki vaktim yok. nasıl gidecem kpss ye. kasımdan mayısa kadar askerim. hay anasını gibeyim hayatlarımızın ortasında bölüyorlar. çok bunaldım amk çok

üni 1 oldugum için yardımcı olmuyorum senı ayrımcı huur cocugu inş askerden gelince kaportacıda iş bulursun

tek çaren kpss

HER ŞEY GÖNLÜNCE OLSUN PANPAM.

olmanızı rica edeceğim.

durumumu anlatayım size, tüm samimiyetimle.

1. 23 yaşındayım. ocak ayında 24 olacağım.
2. geçen sene üniversiteden mezun oldum.
3. üniversiteden mezun olur olmaz askere gidecektim ama o dönem kardeşimin okuluna para yetiştirmem gerektiği için, çıraklık gibi bir işte 1 sene çalıştım.
4. dokuz eylül üniversitesi işletme mezunuyum.
5. pek kaydadeğer bir öğrenci değilim. klagib, ortalama bir öğrenciydim.
6. ingilizcem iyi, pratiğim az.
7. kasım ayında askere gideceğim.

ben napacağımı bilemiyorum beyler. kendimi çıkmazda hissediyorum. her akşam hayalimde kendimi öldürüyorum.
neden, diyorum. neden bu bölümü seçtim, neden zamanında bir am uğruna sayısal yerine eşit ağırlığı seçtim. her gün binlerce soru soruyorum kendime. sürekli kendimi suçluyorum, gerçekten de hata bendeydi. en azından geçen sene askere gidebilirdim, ama onu da yapmadım.

kafayı yemenin eşiğine geldim arkadaşlar.
gerçekten tavsiyelere ihtiyacım var. ne tavsiye verebilirsiniz onu da bilmiyorum gerçi ama bir şeyler konuşmaya ihtiyacım var en azından.

ben askerden döndüğümde, bir hiç olarak döneceğim. sıfırım yani. hiçim. eksiyim, yokum.
yani, web tasarım işi yapmaktan falan hoşlanıyorum ama o meslek değil. ne kadar iyi olursam olayım, vasat bir iş.

matematiksel konulara karşı iyi olmama rağmen, bu saatten sonra iktisat miktisat çalışıp çeşitli sınavlara girecek vaktim olmayacak.
ne bileyim, bitiğim herhalde.