0
marlon brando modunda uyanmıstım o gün. Her zamanki gıbı mutsuz ve kafam hoş 1 bıcımde. Artık 1 dogma haline burunmeye baslamıs duşumu almak ıcın soguk ve kasvetlı banyoma gıttım. Soyundum. Suyu actım. Sabırla bekledım. Gelecekte yasayacagım guzel anları hayal ettım, sıcak suyun altında kanımın akıs hızının artışını, pgibo-biyolojık rahatlayısımı ve 1 nebze de olsa hayatın bogucu karanlıgından uzaklastıgımı.. Lakın 1 kez daha 100 üstü bırakıldım. Bekledıgım sıcak su asla gelmedı. 1 an ıcın kendımı berlin duvarı gıbı hıssettım. 1 az da bakır saddam huseyın heykelı gibi.. Hıc 1 tepki vermeden cıktım dusa kabinden.. Başımı soguk suyun altına soktum. Ve yıkadım kapitalizm karşıtı sloganlar atarak. El yapımı yeşil sabunumla.. Kuruladım. Sonra dayanamadım, eski sevgılılerımden 1 inın ruju vardı yatak odamda. Aldım onu ve dusa kabının cdıbına fuck the capitalism. Puta barca . Yazdım. Beyın kılcallarımın adeta costugunu hıssedıyordum. Belkı de sinüzıt baslangıcıydı. Atın ölümü arpadan olsun dedım kısık 1 sesle kendıme. Uzun saclarımı taradım geriye. 8 dk kadar sonra jilet gıbı olmustum. Siyah takım, rugan ayakkabılar. Markalarına ve fıyatlarına baktım kendı ıcımde. Hemen gıdıp dusa kabının camındakı yazıları sıldım. Son 1 aynaya baktım. Tamam dedım. Ilk 4 dersı kacırmıstım. Ama emın ve saglam adımlarla hala hayata tutunuyor ve hayallerımı koruyordum. Zira baba'nın da dedıgı gıbıydı: ilk önce hayaller ölür..
.
Dınleyen var mı? kısa hikayecıgımı? 1 veya 2 güne bıter.
