ünide bir erkekle geçirdiğim aşkı anlatıyorm

reserved

gibis var mi ona gore dinlicem

bu panoyu hazırladığımız günden sonraki 1 hafta resmen mercekleniyormuş gibi hissettim. onur'un yanındaki 9-10 arkadaşı ne zaman onurla karşılaşsak sırtına vuruyorlar ve "onur adamdır, hadi yine iyisin,vay koçum" gibi sözler sarfediyorlardı. benim de bu zamanda ceren hala olmadığı için bengisuyla takılıyordum. çok sevmiştim onu o da benim yeni kankamdı artık. sonra kantinte otururken bir gün, "sanki sınıftan biri senden hoşlanıyor" dedi. ben de başta dalga geçiyor zannettim ama sonra ciddi durduğunu görünce bir değişiğime gitti. "nereden biliyorsun?" diye sordum. "onur'un yanından geçtiğinde ne tepki verdiklerini görmüyor musun?" dedi. ben de "klagib erkekler işte bu hoşlandığı anldıbına gelmez bir süre sonra geçer zaten" dedim. ama meğer çook çok yanılmışım

reserved

ünlü erkek diye okudum, ifşa oldum sandım..

bir şeftali çizdirme vakasıyla daha karşı karşıyayız sözlük.

ceren bengisu'yla bu konuşmamızın ertesi günü geldi. sevinmiştim cidden bu hastalığı atlattığına. onu bengisu'yla tanıştırayım dedim ama onlar daha önceden tanışmışlar zaten. neyse ona da bengisu'nun bana onur hakkında söylediği şeyi söyledim. onur'u hiç tanımadığını ve öyle birinden haberi bile olmadığını söyledi. sonra onu onur kantindeyken yine kantine zütürdüm ve yapılanları gösterdim. o da yüzüme baktı ve güldü. ben de "ne oldu?" diye sordum. "sen bilirsin artık." dedi. aslında hiç tipim değildi. yapılanlar bana zavallıca geliyordu. ama eğer şansını denemek isterse o anki ruh halime göre tepki verecektim onur'a. dersleri de iyiymiş baya. ceren'e derslerini nasıl düzelteceğini sordum. evde çalışmış 1 ay. ve bana asıl beni şok eden haberi verdi. o da 3. sınıflardan bengisu'nun çıktığını kankası olan bir çocukla çıkmaya başlamış. dedim yok artık yataktaydın nasıl haberin oldu o adamdan da çıkmaya başladınız. yani arkadaşlarım arasında bir sap ben kalmıştım.

bir süre sonra devam edeceğim arkadaşlar.

gibtir git burdan amk gavuru

çizdirdin mi kestaneyi onu söyle sen

geldim arkadaşlar.

tarih 12 aralık olduğunda ise hava çok soğuk olduğundan metrobüs durağında cereni bekleyemedim ve ben yalnız bindim. metrobüslerdeki klagib sabah yoğunluğu ayakta kaldım ve kulaklığımı taktım dışarıyı izlemeye koyuldum. bu sırada önlerde oturan kişiyi farkettim. sınıfın en tikki en popüler ama bir o kadar da kendini beğenmiş kızlarından bir tanesini görmüştüm. duyduğuma göre ismi sena idi. her şekilde her hafta kucaktan kucağa atlıyormuş. nasıl böyle mutlu olabildiğini anlayamıyorum.. ama herkesin kendi tercihi. sonra tekrar müzik dinlerken birden biri beni sarstı ve baktım ki sena yanıma gelmiş. "oo günaydın canım." dedi bana. beni nereden tanıdığı hakkında en ufak bir fikrim yok. "günaydın." dedim soğuk bir tavırla. "tanımadın mı beni ya?" diye sordu. "sınıftandın galiba?" diye cevap verdim. "evet evet tabi sınıftanım. nasılsın yalnız gelmişsin bu sefer." dedi. nereden dikkatini çekmişsek normalde ceren ve bengisu'yla gezdiğimi öğrenmiş. "evet biraz öyle oldu." dedim. daha fazla sabredemeden konuya girdi. "şey canım,sen ve onur.. duyduğuma göre..?" dedi ve anlamlı anlamlı yüzüme baktı. "ne! hayır, öyle bir şey yok ve hiç de olmadı." dedim. "eh peki o zaman." dedi ve metrobüsün önüne doğru gitti. biraz kafamı kaldırıp okuldaki dedikodulara kulak vermenin zamanı gelmişti sanırım.

@45 bak sen senaya vay huur sende de var azcık niye sessiz kalıyon amk

bu duyguyu zamana bırakıp nasıl gelişeceğini zamanın göstermesini istiyordum ama. neyse 11 aralıktan devam ediyorum. fakültenin italya gezisi için pano hazırlayacaktım. tam da benim işim yani hiç uğraşamam diyordum içimden ama ekstra krediye ihtiyacım olan vakitlerde bu iyi bir fırsattı. yanımda benimle birlikte sınıfta en arkalarda oturan bir çocuk var. ali'ye çok benziyor ama benzemiyor. onu öyle görünce şaşırdım bir an nasıl bir benzerlik bu diye. panoyu onunla hazırlayacakmışız. başta biraz çekingen yaklaştım. huyum bu ne yapayım çok çabuk insanlarla kaynaşamıyorum.

(bkz: galatasaray 1461 trabzonu yenmezse)

merhaba arkadaşlar. öncelikle şunları söylemem gerek. isviçre asıllıyım, lise ve üniversiteyi istanbulda okudum ve üniversitede yaşadığım ilginç bir sevgi hikayemi paylaşmak istiyorum. her şey ilk olarak şöyle başladı. üniversite 1. sınıfta çöm oluyoruz tabi doğal olarak, ortamı bilmiyoruz, kişileri bilmiyoruz, gün içinde neler olabileceğini bile bilmiyoruz. böyle bir ortamda üst sınıflar da yeni gelenleri avda tabi.. ben ilk günde bir metrobüs arkadaşı buldum aynı sınıfta giriyoruz çoğu derse de onunla arkadaş oldum. böyle kızların kapış kapış gittiği bir ortamda hemen kendinize bir arkadaş bulmanız şart. gerçi siz bilirsiniz tabi ama söylemeden edemedim. her neyse. onun adı da ceren'miş. ilk bir hafta ağzımız açık nasıl üst sınıf erkeklerin üstümüze düştüğünü izliyoruz ama cidden afalladık yani. ama ne yalan söyliyeyim 3. sınıflarda fena çocuklar da yok değildi.

dur hele devam edeceğim