ümit yaşar oğuzcann

galata kulesi̇

6 haziran 1973
pırıl pırıl bir yaz günüydü
aydınlıktı, güzeldi dünya
bir adam düştü o gün galata kulesi’nden
kendini bir anda bıraktı boşluğa
ömrünün baharında
bütün umutlarıyla birlikte
paramparça oldu
bir adam benim oğlumdu...

gencecikti vedat
işıl ışıldı gözleri
i̇çi
bütün insanlar için sevgiyle doluydu
çıktı apansız o dönülmez yolculuğa
kendini bir anda bıraktı boşluğa
söndü güneş, karardı yeryüzü bütün
zaman durdu
bir adam düştü galata kulesi’nden
bu adam benim oğlumdu

“açarken ufkunda güller alevden”
çıktı, her günkü gibi gülerek evden
kimseye belli etmedi içindeki yangını
yürüdü, kendinden emin
sonsuzluğa doğru
galata kulesi’nde bekliyordu ecel
bir fincan kahve, bir kadeh konyak
ölüm yolcusunun son arzusu buydu
bir adam düştü galata kulesi’nden
bu adam benim oğlumdu

küçüktü bir zaman
kucağıma alır ninniler söylerdim ona
“uyu oğlum, uyu oğlum, ninni”
bir daha uyanmamak üzere uyudu vedat

6 haziran 1973
galata kulesi’nden bir adam attı kendini
bu nankör insanlara
bu kalleş dünyaya inat
şimdi yine bir ninni söylüyorum ona
“uyan oğlum, uyan oğlum, uyan vedat”..

seviye %96.88

ölü bir yılan gibi yatıyordu aramızda

yorgun, kirli ve umutsuz geçmişim

oysa bilmediğin bir şey vardı sevgilim

ben sende bütün aşklarımı temize çektim

imrendiğin, öfkelendiğin

kızdığın ya da kıskandığın diyelim

yani yaşamışlık sandığın

geçmişim

dile dökülmeyenin tenhalığında

kaçırılan bakışlarda

gündeliğin başıboş ayrıntılarında

zaman zaman geri tepip duruyordu. ve elbet üzerinde durulmuyordu.

sense kendini hala hayatımdaki herhangi biri sanıyordun, biraz daha

fazla sevdiğim, biraz daha önem verdiğim.

başlangıçta doğruydu belki. sıradan bir serüven, ratsgele bir ilişki

gibi başlayıp, gün günden hayatıma yayılan, büyüyüp kök ölü bir yılan gibi yatıyordu aramızda

yorgun, kirli ve umutsuz geçmişim

oysa bilmediğin bir şey vardı sevgilim

ben sende bütün aşklarımı temize çektim

imrendiğin, öfkelendiğin

kızdığın ya da kıskandığın diyelim

yani yaşamışlık sandığın

geçmişim

dile dökülmeyenin tenhalığında

kaçırılan bakışlarda

gündeliğin başıboş ayrıntılarında

zaman zaman geri tepip duruyordu. ve elbet üzerinde durulmuyordu.

sense kendini hala hayatımdaki herhangi biri sanıyordun, biraz daha

fazla sevdiğim, biraz daha önem verdiğim.

başlangıçta doğruydu belki. sıradan bir serüven, ratsgele bir ilişki

gibi başlayıp, gün günden hayatıma yayılan, büyüyüp kök salan ,

benliğimi kavrayıp, varlığımı ele geçiren bir aşka bedellendin.

ve hala bilmiyordun sevgilim

ben sende bütün aşklarımı temize çektim

anladığındaysa yapacak tek şey kalmıştı sana

bütün kazananlar gibi

terk ettin

seviye %96.94

seviye %97.01

seviye %97.14

seviye %97.20

bu da benden olsun ezberden yazıyorum hatalar olabilir

sen yoksun
sen yoksun deniz yok yıldızlar arkadaşım

ya bu gece harika birşeyler olsun

yahut bir bomba gibi infilak edecek başım

ağzmda eski mısralar uzanıp kalmışım

istanbul minareler odamda gibi

gökyüzü temiz ve parlak

işte, işte kolkola girdiğimiz eski günlerimiz

muhalif bir rüzgar karşı sahilden

fosforlu ışıklarıyla gökyüzü bir deniz

havada kanat sesleri ve çılgın kokular

deniz yok yıldızlar uzaklaşıyor

ben yine yalnız kalıyorum

istanbul minareler kaybolmuş

sen yoksun...

edit : bir mısra atlamışım amk

seviye %97.78

seviye %97.97

seviye %98.10

seviye %98.5

alın lan buda benden

ben seni sevdim mi? sevdim, kime ne
tuttum, ta içime oturttum seni
aldım, okşadım saçlarını, öptüm
i̇çtim yudum yudum güzelliğini

ben seni sevdim mi? sevdim elbette
bendeydi özlemlerin en korkuncu
çıldırırdım sen ne kadar uzaksan,
aşk değil, hiç doymayan bir şeydi bu

ben seni sevdim mi? sevdim doğrusu
sevdikçe tamamlandım, bütünlendim
biri vardı ağlayan gecelerce
biri vardı sana tutkun; o bendim

ben seni sevdim mi? sevdim en büyük
en solmayan güller açtı içimde
ömrümü değerli kılan bir şeydin
sen benim bozbulanık gençliğimde

ben seni sevdim mi? sevdim, öyle ya
bir çizgiye vardım seninle beraber
ve bir gün orada yitirdim seni
ben seni sevdim mi? sevdim, ya sen ben

seviye %98.72

seviye %98.80

seviye %97.65

olum ümit yaşar oğuzcan ergen şairidir

şimdi en açık renginde gözlerin
şimdi benimlesin tüm kaygılardan uzak
anlatılmaz bir şey var aramızda hazin
şiir gibi bir şey seninle yaşamak

bulutsuz bir gökyüzüdür güzelliğin
yıldızların en parlak olduğu zamansın
denizlerim senin kıyılarında sakin
bırak ellerini avuçlarımda kalsın

çirkin olan, fena olan ne varsa unut
gözlerimin söylediği şarkıyı dinle
ellerimizde sevgi içimizde umut
bütün iyilikleri paylaşalım seninle

aşkın büyülü sesini duyuyor musun
şimdi onun gülleri açan güz bahçelerinde
gitme ki günlerimiz gecelerimiz olsun
çoban kulübelerinde balıkçı kahvelerinde

varlığın dudaklarımda bir bal tadı
yokluğun en korkuncu ölümlerin
senden başka dindiren olmadı
acısını içimde kanayan yerin

benimle kal zaman bitinceye kadar
benim ol yüzyıllar ve çağlar boyunca
bir ömürdür seninle geçen dakikalar
ölümden güçlüyüm sen yanımda olunca

şimdi öyle büyük ki beraberliğimiz
nabzın benim bileklerimde vurmakta
artık bütün kaygıların ötesindeyiz
benimle en güzelsin aynalardan uzakta

vay bee ne yazmış adam yaaa

seviye %97