ülkücülük hatıralarımı anlatıyorum piçler

c blok 306 numara girince sol yatak cam dibi

304 numara kalan bi abi kardeş vardı, diyarbakırlıydı bbunlar
biz yurtta 10-15 kişilik bi arkadaş grubu olmuştuk ve bunlarda aramıza girmişti
iyi çocuklardı görünüşte ama ben zaten önyargılı olduğum için çok yanaşmıyordum

sonra birgün 305'de otururken hep beraber odaya cemaatçi tip bi genç girdi, dedi ki arkadaşlar kutlu doğum haftası için mevlütümüz var ded, lokum verdi herkese bi de lafzatullah dağıttı. bu bin lafzatullahla ortadan kayboldu, ertesi gün bizim odaların önündeki sigara içme sandalyesinde paramparça bulduk bir lafzatullah kağıdı. ben şüpheleniyordum zaten bu binlerde bi tak var diye ama elbet çıkacaktı

@96 ahmet kayanın zütünü eşşekler gibsin bin, deniz gezmiş de bizim içimizde yılmaz güney de

ben bi ara paranoyaklaştım iyice, etrafımdaki kürtlere hep ters ters bakıyodum, bizim gardaş ankarada hala dersanede pinekliyodu bu arada ;)

kürt bebeleri toplu halde geziyolardı sürekli, aynı kaptan yemek yiyor aynı yataklarda yatıyolardı, 4 kişilik odalarda 20 kişi kaldıkalrını bile duyuyorduk. çok acayip bir yaşamları vardı (:

neyse, içlerinde tabi ki iyileri de vardı

bi gün 30A otobüsüyle mecidiyeköyden gelirken otobüste yurttan bi herifle gözgöze geldik ve 10-15 sn süzdük birbirimizi. öyle bakışlar attık ki birbirimze, inince ya o beni ya da ben onu öldürecektim kesin. nerden bilşrdim bu herifle sırt sırta verip canımızı korumaya çalışacağımızı.

bi gün 305 de oturup sohbet ederken elime o dönem popüler olan bi kitap geçti.
adı "metal fırtına"
biz bu kitao hakkında konuşurken bu iki kardeşin küçüğü serhat dedi ki:

-o nasıl kitap amuğagoyum yav, türkler kim amerigaya gafa tutmak kim amugoyum dedi, dalga mı geçiyonuz lan dedi güldü bin bin

ben dellendim tabi amk, gözlerim kızardı artık,

-sana komik gelen bir halkın hürriyeti için canını dişine takıp mücadele etmesi mi, dedim

ve cevap aynen şöyleydi:

-hürriyet için mücadele etmeyi bana mı anlatıyosun

-bizim kisi senin ki gibi vadedilmiş hürriyet değil koçum, bizimkisi genlerin karakter meselesi, dedim

sonra bu "demek öyle " dedi ve gitti.

birgün etüt salonunda maket yapıyordum yalnız, üç kişi geldi yan masaya. tipler tanıdıktı. bu serhatla abisi derdar binlerinin eşrafından kürt kimseler bunlar. birisi dedi ki:

-ülkücüymüüüş

diğeri;

-giberler ülkücüyüüü

ya sabır çektim. bi delilik yaparsam ne olurdu bilmem, adamlar en az 30 yaşlarında gösteriyorlar, hem burası istanbul ankaraya benzemez

birisi ahmet kaya şarkısı söylemeye başaldı, "ağladıkça" şarkısını "avladıkça" diye değiştirerek söylüyormuş. değiştirerek bi mırıldanın bakalım ne çıkacak panpalar.

anlayacağınız bu herifler beni çok pis tahrik ettiler ama oyuna gelmedim.

osman diye tiki bir eleman vardı, uzaktan tanırım, arkadaşımın arkadaşı. bigün ben odada dinlenirken kapı çaldı, geld bu çocuk.

-ali merhaba
• merhaba
-sana bişey söylemeye geldim kardeş
• buyur de bakalım
-emrehan başkan seninle tanışmak istiyor
• o kim (vay amk burdada buldular, babam söz verdirmemişmiydi bana karışma diye)
-yurt başkanı emrehan abi
• benim abilerle falan işim olmaz
-çok önemliymiş kardeş
• nerde
-kantinde, beni o gönderdi çağır gelsin sana zahmet diye çayımı içsin die
• tamam kalk gidelim,
-benim çalışmam lazım etit salonuna gidicem sen git en arkada oturuyor o
• tamam

gittim kantine, en arkada bir el sallandı bana doğru
kidmi tahmin edin, o otobüste karşılaştığım herif
en az 2 m boyu, heybetli yapısı, keskin bakışları, güven veren konuşması, tam bir reis, karakterli insan
o da benmle aynı okulda mühendizlik okuyordu

*sa
-as, hşgeldin ... kardeş
• hoşbulduk, neden çağırdın beni önce onu söyle sonra muhabbetimizi ederiz emrehan başkan
-yahu dur bi hele laf lafı açsın konuşuruz
• iyi bakalım

deyip oturdum masasına, çay getirdi kendisi kalkıp kantinin ocağından

• eyvallah
-afiyet olsun
• nerelisin emrehan
-maraş elbistan

-sen nerelisin
• angara
-aslen?
• tatarım, özüm kırım
-belli bakışlarından, öyle durduğuma bakma kürdüm ben de
• belli bakışlarından diyemiycem ben

gülüştük

-... bize gel, bizimle birlik ol. koca yurtta (1200 kişiydi galiba) 24 kişiyiz
• siyas görüşümü bile bilmiyosun daha emrehan
-bizim gibilerin yüzünden okunur kardeş

-gel bizimle ol
• gelemem

diye bir konuşma geçti, gelmeyeceğimi anlayınca bana şöyle dedi,

-o zaman sana şunu demem lazım.
benm bu bin teröristlerin içinde muhbirim var, dedi. en önde maç izleyen şişmam iri yapılı bi herifi gösterdi. onun dediklerine göre seni konuşuyorlarmış ... . yakın zamanda da bi yere kıstırıp ifadeni alacaklar. benim yanında olmanı istiyorum çünkü başka türlü seni rahat bırakmazlar.

*nasıl inanayım sana emrehan, kusura bakma
dedim ve o gün metal fırtına ile ilgili konuşmaların hepsini emrehandan dinledim. bunları biliyor olması dediklerinin doğru olduğu anldıbına geliyordu.

@109 evet korktum biraz (:

bende şöyle dedim, gelirim ama gelmem. nasıl mı olacak, kimsenn buyruğu altına girmem, kavgaya varım ama kendimizi koruyacaksak.

tamam dedi reis, ben de artık onun yanında yer aldım

bigün ders çalışıyorken aradı beni,

-müsait misin
• evet kardeş söyle
-ya ... , edirnekapı yurdunda mevlüt okutuyomuş şafak başkanı, sen de gel yanımda ol
• ben ders çalışıyorum ama emrehan bekle gelecem
mevlüte giiderken yolda bu serhat biniyle bi arkadaşı karşımızdan geliyolardı. biz ikimizdik sadece, bu serhat bini bana omuz atmaya kalkıştı yokuş yukarı çıkıyodu o. ben de tam o esnada telefonla konuşuyodum, o omuz atarken ben geri sıyrılıp konuştuğum kolumun dirseğiyle çenesine indirdim bunun. emrehan kahkaya boğuluyodu, helal diyodu, şafak başkanı özellikle tanışmak istedi benimle, reis anlatmış. o gece kaldık orda, paşalr gibi

bu şerefsiz soysuz teröristler peşimi bıraktı benm ama ben sürekli bilgi topluyordum. kim düşman kim değil. bigün emrehan bana resimler gösterdi, eylem resimleri. çok uğraşma al burdan bak diye. belliydi zaten, eylemde ellerinde imralıda yatan itin posterleri vardı. ve şüphelendiğim herkes o karelerdeydi. emrehan bana dedi ki,
-içlerinde tek biri var hiçbirimiz görmedik yüzünü kimdir nedir necidir bilinmez, her akşam tepsiyle yemek çıkarıyorlar yukarıya, odasının önünde nöbet tutuyolar resmen

- adı da aliymiş binin, beşiktaş ilçe teşkilattan geldi haber, herif karışık biraz ne olduğu beli değil, bıyıklı kısa saçlı, kafası önde yere bakarak yürüyomuş hep, kısa boylu yeşil gözlü

gözlerim hep onu arar oldu artık

isimlerini net hatırlamıyorum ama birisi haydar batikti, bu ali denen vatandaşın sağ kollarından biri
iki kişi daha vardı, eğer bişey yapılacaksa önce bunlar indirilmeliydi, gerisi hikaye bunların, çil yavrusu gibi dağılırlar. yurt genelinde sayının 75-80 oluğunu düşünüyorduk.

yemekhanelerde itişmeler, sözlü tartışmalar derken ortalık iyice alevleniyordu. aylardan mayısa girmek üzereydik üniversştemin ilk yılı bitiyordu neredeyse. ama ben bu çemberden gene kurtulamamıştım.

emrehan sürekli panik halindeydi, bişeylerin olmasında endişe ediyorduk. onun en çok istediği şey beşiktaş ilçe teşkilatı başkanı olmaktı. bunun için uğraşıyordu sürekli, biz de çok yakın arkadaş olmuştuk, herkez reis başkan falan diyordu ben ismiyle hitap ediyordum. o yüzden teşkilat içinde sürekli bir kıskançlık hakimdi. emrehan benden başka kimseye güvenmiyordu, ben de güvenmiyordum, hatta ona bile.

beşiktaşa toplantıya çağırdılar emrehanı, içimde kötü bir his var dedi sen de gel dedi bana
kötüye beni de mi çekiyon emrehan dedim (:

sana güveniyorum dedi, gel dedi. gittik.

ilçe binasına girdik, hava güzeldi, emrehanda takım elbise vardı, bende de kot üst üsiyah gömlek

resmi gibiydi ortam, toplantı salonuna geçtiğimizde manzara hiç hoş değildi. sağda duvar dibinde sopalar varı, ve içerde bekleyen 4 kişi

bizim okulun okul şafak başkanı ve yanındakiler, emrehan beşiktaşta rakip olduğu için onu harcamaya gelmişler toplantı hikaye. birileri de gaza getirmiş bunları. biz emrehanla sopaları bunlardan önce kaptık tabi, volkan hariç diğerlerini eşşek sudan gelinceye kadar dövdük. elimizden zor aldılar, volkanın yalvarırken görüntülerini cep telefonuyla kayda aldı emrahan, kimbilir ne için kullandı onu sonra

bu arada bi kongre için antalyaya gittik , ömer ulusoyu da tanıyorum ordan, yazık oldu adam makam peşinde sattılar onu
http://galeri.uludagsozlu...52/omer-ulusoy_127539.jpg bu kendisi

böylece geçiyordu günler.

şimdi anlatacağım şeyler ise çok önemli, sonuçları ve süreci babında

tarih 20 mayıs 2007, saat 16:30, günlerden cuma, okuldan geldim ve direk olarak kantine gittim çok açtım.

kantine en arkada oturan emrehanı gördüm, yanına gittim bi tost söyledim ve oturdum.

telefonum çaldı, okuldan hatun arıyodu, içerisi gürültülüydü rahat konuşmak için dışarı çıktım, yurdun arkasına doğru dolandım konuşma uzun sürünce yürüyüm dedim birazç

önce dikkatimi çekmedi ama 5 dk içinde 10 kişi yurdu arka demirlerinden 2-3 kişilik gruplar halinde atlamaya başlayınca şüphelendim.

telefonu kapatınca emrehanın yanına gittim

• emrehan, noluyo abi bu ne demek

panik oldu

-biliyodum amk biliyodum, dedi

bikaçyeri aradı, bi kaç kişiyle konuştu
o ilk gün bana gösterdiği ayıboğanı da çağırdı yanına konuştular, sonra yanıma geldi

-... , kelle koltukta, bugün bizi harcayacak bu şerefsizler dedi

• ne yapacaz peki, duracaz mı böyle emrehan

-duracaz, ama geldiklerinde hazırlıklı olacaz , dedi

ülkücü tayfayı topladık. 26 kişiydik. içlerinde çok küçük çelimsiz görünenler, korkanlar da vardı. birisinin gözleri doluyordu sürekli.

akşam 7 gibiydi saat, emrehan taktikelr veriyordu, sopalar çıktı bıçaklar kondu ortaya paylaşıldı, emrehan bana bi sustalı verdi almadım, en son isteyeceğim şey birini bıçaklamak olurdu herhalde. emrehan taktikler verdikçe gaza gelenlerde oluyordu iyice korkanlar da. sonra ben müsade alıp girdim söze,

• bakın beyler, ben burda iyi şeyler görmüyorum hiç. eğer ben yapamam kavga edemem tırsarım diyen varsa, hiçbirşekilde utanmadan şmdi buradan çıkıp gitsinler, bu ne bizim ne de başka biri tarafında hakkınızda mevzu bahis edilmeyecek emin olun.

dedim. ve sonuç şu oldu, dokuz kişi kaldık. gidenler yurtta bile kalmadı, yurdun dışına çıktı gittiler, arkadaşlarına akrabalarına, her ne taksa işte.

dokuz kişi, üç tane çivili beyzbol sopası, 5 tane sustalı bıçak, iki tane çekiç, bir tane balta bir tane satır. kalakaldık öylece, gözüm silahlarda değildi benim. şurdan sağ salim çıksam diye bakıyordum.

saat 8 gibi, 3 kişilik bir grup geldi odaya, bu şerefsizlerin grubundan.

direk konuşmaya başladılar:

"yarım saat içinde yurdu terkedip bi daha adım atmayacaksınız, burda ülkücü görmüycez"

gelenlerin ikisi ali pekekentinin sağkollarıydı
kendisi nerdeydi acaba