ülkücülük hatıralarımı anlatıyorum piçler

bizim gardaş dedi ki, ben dedi babamdan biliyorum bu adamı dedi, sağlammış dedi. onun babası eski komünistlerdendir, bizimkini benm faşiste verilecek ekmeğim yok diye az kovmamış evden. dündar günü çatışma yıllarından tanıyormuş karşı cephe olarak. dedim ki kardeş, o zaman gidelim bi konuşalım neymiş ne değilmiş

gittik, bina atatürk lisesinin karşısındaymış. odasına aldılar bizi, sa. as. derken "gençler" diye başladı söze
"ankara il başkanlığı neden atatürk lisesinin karşısında biliyor musunuz?"
-neden?
"ankaranın uyuşturucu trafiği burda dönüyor, biz de onu engellemeye çalışıyoruz gençler. biz, böyle faydalı işler için varız, türk gençliğini korumak ve yüceltmek için varız, ne kadar kötü bilinsekte.."

gözümde yücelmişti iyice bu adam

artık bi derdimiz bi sıkıntımız olduğu zaman direk bu adama gidiyorduk, o bizim için il başkanı dündar reiz değildi, dündar ağabeydi.

@29 helal tosunum

kardaşım tek dostumun sevgilisi vardı dikmen sokulluda, bu kıza bi bin musallat olmuş, kürtmüş. kürt olması ırk ayrımından değil ama başetme babında zordur, arkası vardır. arkasını da öğrendik, kim tahmn edin, halkevleri. sokullu halk evinin pkk mağarası gibi çalıştığını öğrendik uzun araştırmalarla, sonra dündar abiye çıktık, anlattı kböyle bi durum var, bizim açımızdan aciliyeti var.
"beyler benden kavga mı istiyorsunuz, olmaz. bi daha duymayım dedi"
-peki

konuştuktan 2 gün sonra sokullu ocağının basıldığı haberi geldi, gece nöbetçi kalan bi çocuk varmış bi tek, bu halkevinden gelen binler çocuğu hastanelik edip ocağı tarumar etmiş.

bunun üstüne dündar başkan yine susskunluğunu korudu, kavgada gözünüz olmasın diye

ama biz dayanamadık, bi akşam 9 gibi iki kişi bastık burayı, içerde 4 kişi vardı, darbe aldık tabi ama polis geldiğinde ortalık tanınmayacak haldeydi, sokullu otobüs durağının arkasıdır tam olarak yeri, karakoldan dündar başkan aldı bizi, ve şöyle dedi, bi daha gelmeyin yanımda

gittik, almadı huzuruna dündar abi. çok kızmıştı bize, biz de doğrunun bu olacağını düşünerek gitmedik tekrar. bu olaydan 2 sene sonra dündar başkanı başbuğun ölüm yıldönümünde mezarı başında gördüm ve orda konuştuk, üstelik son da o oldu

yalnız arkadaşlar benim mesaim bitiyor. eve geçip ordan devam edeceğim, kusura bakmayın
edit: 7:30 - 8:00 gibi burdayım

evet arkadaşlar söz verdiğim saatte geldim

başlığa girenler olmuş, yorum yapanlar olmuş, daha doğrusu sövenler eksileyenler olmuş, canınız sağolsun beyler yapacak bişey yok

eminim bittiği zaman iyi ki şunu yapmışsın bunu yapmışsın dedikleriniz de olacaktır, ümid ediyorum en azından

ülkücülük, milliyetçilik ti, ülkücülük türk-islam birliği altında türklüğü simgelemekti, ülkücülük şerefti namustu, haklıyı haksızı ayırmaktı, biz yapıyorduk, biz sadece bize zararı dokundu diye değil, vatan haini oldukları için çatışıyorduk.

amaç ırkçılık değildi, o dönem atsızın bütün kitaplarını kumama rağmen elimizde mezuralarla dolaşmıyorduk. ülkücü çevre içinde de birçoğuyla zıtlaştığımız oluyordu, ırkçılığa krşı ulusalcı bir milliyetçilik güdüyorduk.

o dönem içinde bulunduğum çok ciddi bir sorumluluğum vardı, üniversite sınavlarına hazırlanıyordum ve daha da ağırlık vermem gerekiyordu. gardaşımla birbirimizi vatan için diyerek gaza getiriyorduk.

hedefim hava harp okuluna girmekti benim, böylece vatana doğrudan hizmet etme fırsatı bulacaktım, onu koruyarak. savaş pilotu olmak en büyük hayalimdi, diğer bir manada meslek düşünmemiştim hiç. ben sadece asker olabilirdim, olmalıydım.

hem dersaneye gidip hem de spor salonuna gidiyorduk, harp okulu mülakatlarını rahat geçebilmek için. boş zamanlarımızda anıtkabir etrafındaki parkura koşu yapmaya gidiyorduk. koşu şartı çok önemliydi, 400 mi 80 snde geçmek gerekiyordu, biz 50 sn de geçebiliyoduk artık. şınav mekik barfiks antremanlarıyla vücut geliştirmiştik. bu ara kavga gürültüden uzak sakin bir yaşam sürüyorduk, kimseye bulaşmıyorduk, bir amacımız vardı çünkü

hadi beyler nerdesiniz

@75 dikmen sokullu halk evi mi, hangisisin lan kirli sakallı uzun saçlı mı yoksa, nasıl da ağlıyodun

biradan dönüyorum beyler kusura bakmayn, 2 dk müsade

neyse beyler

ben sınava girdim ve çok iyi puan aldım, gardaşım alamadı. ben hava harp okulu mülakatlarına gittim o da kara astsubaylık. üniversite tercihlerini de yapmıştım kendimi garantiye almak için ama daha sonuç gelmedi. babamla birlikte çıktık geldik istanbula mülakata, kabul etmediler beni. bilen bilir nihai karar diye bir aşama var, orda sorgusuz sualsiz eleyebiliyolar, itiraz edemiyor ve tekrar sınava giremiyorsun

gardaşımı da kabul etmediler, o ikinci sene hazırlanmak istedi tekrar. fakat ben o strese tekrar katlanamazdım. ankaraya döndükten 1 hafta sonra tercih sonuçları geldi. istanbulda bir üniversitenin tasarım bölümü. çok güzel bir bölümdü ama ben hiç bir meslek için bana uygundur diye düşünmedim ki. babam göndermek istemedi ama ben kayıp senem olmması için gitmek istedim. artık hayatımı istanbulda sürdürecektim. kız arkadaşımla da ayrılmıştık zaten, seni bekliycem deyip ilk haftadan satmıştı beni.

@83 sicil temiz genç, ceza almadığn müddet sorn yok

babam beni göndermek istemedi, e evin tek oğluyum sonuçta. gidersen beni çiğnersin dedi, ben de istanbulda sadece üniversite okumayacağımı aynı zamanda tek başına hayatı idame ettirmesini öğreneceğimi söyledim. zar zor geldim.

baba devlet memuru, anne ev hanımı, devlet memuru maaşıyla ancak harçlık gönderebildi bana sağolsun, allah ondan razı olsun

@87 halkevi safhasını geçtik panpa, istanbul macerasındayız. ama oralıysan sana anlatayım sokulluyu

ben yurtta kalıyordum, kyk beşiktaş abdi ipekçi erkek öğrenci yurdu. hapishane gibi biyerdir. babam arkasını dönüp yurt kapısından çıktıktan sonra bir hafta yorgan altında gizli gizli ağladım. ilk zamanlar çok zorluk çektim. okulum taksimdeydi, bazen maçka parkından yürüyerek gidiyordum ki para harcamayım diye teleferiğe. zor zamanlar gelecekti biliyordum, elimde avucumda ne varsa bi kenara koymaya çalıştım hep.

@89 o zaman aksiyona geçelim panpa