Kişiler ülkü için ölmelidir. 
Tanrı’nın insana değmiş elidir 
Şu ölüm adlı güzel şey... Saralım. 
Hiç düşündün mü niçindir yaşamak? 
Bir görev yapmak içindir yaşamak. 
Er kişiysen görevin neyse, başar. 
Zevke, eğlenceye hayvan da koşar. 
Görüyorsun nice havan yığını 
Ki yapar sadece hayvanlığını. 
Fakat onlar bile kendince yine 
Tükürürler Kardeş’in itlerine. 
O nasıl olmalı bir ruhu ölü, 
Ya da bir canlı, fakat kahpe dölü 
Ki sanar durduğu yer it inidir, 
Oysa bir şanlı şehitler sinidir. 
O fuhuş uzmanı çikletli dişi, 
Dişinin en kötü, en köhnemişi, 
Kaplamış ruhunu çirkef yosunu, 
Hiç umursar mı şehit ordusunu? 
Var mıdır onca tivistin ötesi? 
Adı üstünde: Köpek sosyetesi! 
Yok sayıp sen de bu ruhsuz sürüyü 
Kılavuz yap ebedi Gök Börü’yü. 

gibeyim ülküyü