Buraya saçma bi hikaye yazdığımı düşünün. bla bla bla bla
... Sonra bir anda kafdağının ardına ışınlanırlar. Anka Kuşunun üstüne binip havada süzülürler… Ne o,
yazdıklarım gerçekmiş gibi gelmedi değil mi ? Neden gerçek olmasın ki. Bir çocuk bu masala hemen inanırdı. Masal en temiz en saf Yazıdır. Beyninde hiçbir kötülük olmayan çocuklar okur masalları. Büyükler ise “Masal işte” Deyip geçiştirir (inanmazlar yani).
Fakat çocuk o masaldaki herşeye inanabilir , Sevebilir. Mesela uçan bir adamı gerçek sanabilir bi çocuk.
Fakat Yetişkin biri bunun olmayacağını bilir/zanneder yada buna inanır. Fakat çocuk için imkansız diye birşey yoktur.
O isterse, Araba direksiyonu olur tencere kapağı
O isterse, Ev olur Yastıklar.
O isterse, Tek yumrukla tüm dünyayı yokedebilir
O isterse, Uzaya kadar zıplayabilir.

Gördüğünüz gibi, Çocuklar sınırsız düşünür. peki bu çocukları nasıl normal hayata faydalı yapabiliriz?

Çok basit… Çocuklardan oluşan bir kurul olacak. Sorunlar bu kurula iletilicek. Örneğini yapalım isterseniz .

Sorun. Apartmanlarda uydu antenleri çok büyük. göz zevkini bozuyor. Bunun için ne önerirsiniz.

Çözüm: Ben ona bi vurarım varyaaa o ezilir.

Evet bir çocuk bunu söyleyebilir. Peki sonuç bunun neresinde ? mi … Aslında çocuklar en saf hallerimizdir.
Tek yapmamız gereken çocuğun dediğinden yola çıkmak. Çocuk uydu antenini ezmek fikrini veriyor. Yani küçültmek.
Zaten devir teknoloji devri. Bilgisayarlar bile yavaş yavaş küçülüyor. Küçücük bir alete Milyarlarca bilgi yükleyebilirken,
Yüzük şeklinde bir uydu anteni yapmak Çokmu zor. Mesela her konu ele alınabilir bu çocuk kurulunda.
(-Her konumu + Evet her konu)

“Sonra bir anda kafdağının ardına ışınlanırlar. Anka Kuşunun üstüne binip havada süzülürler”

Özet: Çocuklara özel bir devlet kurulu kurulmalıdır. Ve onların çıkardığı fikirler üzerine O birbirlerine kalem fırlatan bakanlar biraz düşünüp fikiri olgunlaştırıp uygulamaya geçirmelilerdir.